نظرات کاربران درباره کتاب صد سال تنهایی

منم چند بار خودندم و نفهمیدم فکر کنم هدف نویسنده هم از این که اسامی تکراری انتخاب کرده همین بوده داستان بسیار بی محتوا ، خسته کننده کلا از این نویسنده مطلب جالبی نخوندم

. صدسال تنهایی را بسیار شبیه به رمان مهدی یزدانی خرم میدانم،من منچستریونایتد را دوست دارم، این کتاب هم مثل آن پر است از حادثه و اجازه نمیدهد نفس بکشید. تقریبا کتاب مارکز و یزدانی خرم از لحاظ تکنیک شلیک بی وقفه ی صحنه و شخصیت و حادثه شبیه به هم هستند، با اینکه ناگفته پیداست امتیاز مارکز بدعت گزاری اش در این سبک و این تکنیک است و امتیاز یزدانی خرم که منحصر است به ادبیات در حوزه ی زبان فارسی، زبان روانش و نثر منحصرش که گاه ممکن است جمله ها سر و تهشان را از دست بدهند و یک نفس صحنه را برای مخاطب روایت کنند، و همانطور که گفتم امتیازش به احتمال زیاد فقط برای این است که وقتی متن اسپانیایی صد سال تنهایی به فارسی برگردانده شده نثر ادبی اش هم نابود شده. اینکه چقدر این حرف ها درست است را نمیدانم ولی میدانم گذاشتن یک سرهنگ پشت جوخه ی تیرباران و بعد روایت داستان چقدر جذاب است و چقدر تعلیق زا، حداقل مخاطب تا 50 صفحه ی اول مدام دنبال این است که بفهمد سرهنگ بوئندیا چرا سرهنگ است و چرا جلوی جوخه ی اعدام است. و درست در زمانی که مخاطب دارد صفحه هارا بالا و پایین میکند تا رازش را کشف کند آنقدر دغدقه ی جدید برایش ساخته میشود که ناگاه متوجه میشود افتاده است در دام روایت باتلاقیه مارکز که آدم را مدام به سمت خودش میکشد. کتابی که میگویند جزء صد کتابی ست که قبل از مرگ باید خوانده شود. نکته این که ممکن است با شخصیت های زیادش کمی گیج شویم اما اصلا به داستان ضربه نمیزند. به نظرم شخصیت ها انقدر تکثیر شده بودند که مهم نبود زیاد از هم تمایزشان دهی و بشناسیشان، دقیقا مثل اسم هایشان اخلاق و رفتارشان هم یکیست، خود راوی هم مدام تاکید میکند. به طوری که داستان اصلا شخصیت محور نیست، شما منتظر نیستید ببینید سرانجام کدام شخصیت چه میشود؟ شما فقط منتظرید صفحات بعدی را بخوانید تا باز آن حسی که از خواندن حادثه های قبلی رمان تجربه کردید تجربه کنید، پس گیج شدن شما در شناخت شخصیت ها ضربه ای به رمان نمیزند، ولی گیج شدن در رمان شخصیت محوری مثل کافکا در کرانه باعث میشود رمان سقوط کند، چون آنوقت شما مدام دنبال این هستید یکی از دیوانه بازی های ناکاتا را ببینید یا یکی از بحثای اوشیما و کافکا رو دوباره بخوانید و لذت متن از اینجاست که ناشی میشود. ولی در صد سال تنهایی خیر.

چیزی که از خوندن این کتاب متوجه شدم اینه که معروف بودن یک اثر الزاما به این معنا نیست که مطابق سلیقه همه باشه. با مطالعه این کتاب هرگونه تشابه اسمی که تا الان باهاش مواجه بودید رو به طور کامل فراموش می کنید!

یک مشت مزخرفات و دیگر هیچ

یک رمان عالی ، اما متاسفانه متن سانسور شده است. نسخه pdf ترجمه جناب آقای بهمن فرزانه را مطالعه کنید.

کد تخفیف ۳۰٪ SB98NMZGMVAK7G من پارسال نسخه چاپی این کتابو خوندم و واقعا لذت بردم! شاید اوایلش بخاطر اسامی طولانی گیج بشین،ولی نویسنده انقدر این اسامی رو توی طول رمان تکرار میکنه که ملکه ی ذهنتون میشه! این رمان هم یکی از خوشمزه ترین رمان هایی بوده که‌توی عمرم خوندم😋😍 به اونایی که دنبال یه داستان واحد هستن توصیه نمیکنم!😉

من قبل از خوندنش کلی ذوق داشتم و مشتاق بودم ولی کاملا متفاوت بود از چیزی که انتظارشو داشتم. اصلا نتونستم درکش کنم و باهاش ارتباط برقرار نکردم حتی شاید یه جورایی پشیمون شدم از وقتی که براش گذاشتم

کتاب رو تو سربازی خریده بودم اصلا باهاش حال نکردم

بیخودترین کتابی که در عمرم خوانده ام. با فرهنگ و اعتقاد و آداب و رسوم ما سازگار نیست. به نظرم فقط بدرد همون مردم امریکای لاتین میخوره! سال ۸۸ این کتاب رو خوندم و همان موقع در اینترنت کلی دنبال نقدش گشتم اما دریغ از یک نظر کارشناسی!

ارزش یک بار خوندن داره

نمیدونم من که نفهمیدم این همه شهرت و جایزه نوبل این کتاب دقیقا برای چیه، شایدم چون با فرهنگ ما خیلی فرق داره اینجور به نظر میاد

صد صفحش خوندم .داستان حسنی ب مکتب نمی رفت رو میخوندم بیشتر لذت می بردم

نظر دادن در مورد این کتاب کار ساده ای نیست. جدای از اینکه احتمالا هرکسی نمیتونه با این سبک داستان پردازی و نگارش ارتباط برقرار کنه و متن میتونه کسالت بار بنظر برسه، ولی همین سبک نگارش پیچیده و خسته کننده به بهترین شکل ممکن مفاهیم تکرار و تسلسل و تنهایی رو به خواننده القاء می کنه. این کتاب رو چند سال پیش با انتظاری که از یک شاهکار ادبی داشتم خوندم، نمیتونم بگم که در زمان خودش یک شاهکار نبوده ولی سبک مورد علاقه من نبود، هرچند بخوبی با مفاهیم موجود در کتاب ارتباط برقرار کردم، اما از زمانی که صرف خوندنش شد بقدر رضایت لذت نبردم و شاید بهتر بود در نوجوانی میخوندمش، با این وجود ارزش یکبار خواندن رو داشت.

سبک رمان رئالیسم جادویی هست که چندان مورد علاقه من نبود. به شخصه کتاب های نویسنده های امریکای لاتین رو خیلی دوست ندارم خیلی دور از ذهن هستند.کتاب پر از اسم های سخت لاتین که اسم شخصیت های داستان به هم مشابه است.همین باعث پیچیدگی میشه.

من عاشق این کتابم نویسنده با وجود داشتن شخصیت های بسیار توانسته از پس شخصیت سازی بدون ایراد بربیاد .👌👌

انقدر مست خواندن آن میشوی که نتیجه و هدف خواندن را فراموش میکنی. زیبایی بی هدف این رمان و به گفته بعضی آخرین رمان قرن، فقط یکبار ارزش خواندن دارد.

نسخه چاپی اش را قبلأ خواندم. در مورد گذشت زمان و شباهت نسل ها و تاثیرات ناخواسته تصمیمات اطرافیان در زندگی انسان است. ضمن اینکه تباه شدن بر اثر فساد و بی نظمی در این داستان به خوبی بیان شده است. شخصیت پردازی و تصویرسازی نویسنده واقعأ استادانه است. کمتر کتابی است که این تعداد شخصیت متفاوت رو در دوره های زمانی متفاوت به این خوبی توصیف کرده باشه. این کتاب برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1982 هم شده است. (حتما با دقت خوانده شود) ضمنأ به طاقچه هم پیشنهاد می کنم گروه سنی را برای کتاب ها لحاظ کنند.

سلام. کسی رمانی در این سبک سبک مارکز یعنی رئالیسم جادویی میشناسه بهم معرفی کن؟ به غیر از داستان های مارکز چون خوندمشون

برا مخمون سنگین بنظر میاد!!!حالا بخونم البته من ترجمه فرزانه رو دارم.

بهترین کتابی بوده که تا الان خوندم، واقعا محشره، دوستان بهترین ترجمه این کتاب واسه آقای "کیومرث پارسای"، حرف من نیستا، واقعا ثابت شده است.