نظرات کاربران درباره کتاب یک تکه کاج

بیان و روایت داستان رو دوست داشتم ساده و مختصر و مفید،دقیقا مثل بیماری که وقتی برای زیاده کویی و حرافی های بیهوده نداره و باید به اصل مطلب اشارات واضحی داشته باشه،تنها قسمتی که طوبی وارد داستان میشه درست مانند فرشته ای که از درختی بهشتی به زندگی راوی پا میذاره لحظات کشدار و با معنا و با توصیفات حسی در هم امیخته میشه تا بدین وسیله راوی از کیفیت ناب این لحظات بگه ، و چه زیبا بود انتخاب اسم پرستار وهماهنگی کاملش یا تکه کاجی که از پنجره اتاق قابل دیدن بود ،گویی هردو نمادی از بهبودی و سلامتی و امید بودند،کاج نماد امید در این دنیا و طوبی بعد از مرگ

عالی بودفوق العاده ولی بی نهایت غم انگیز😥😥😥

واقعا قلم توانایی دارید. عالی بود .

درایت و هوشمندی نویسنده در پس داستان پیداس

خیلی خوب بود، خسته نباشید

جالب بود

داستان احساسات خواننده رو با خودش همگام میکرد،واقعا لذت بردم ،ممنون

این بهترین داستان این مجموعه بود. بسیار توصیفات ظریف و دل نشینی داشت. موفق باشید.

داستان جالبی بود.

خیلی خوب نوشتی،قطعا منتظر نوشته های دیگرت میمونم

از خواندن داستانتان لذت بردم موفق باشید

آفرین به این قلم

بسیار عالی👍🏻👍🏻

👍🏻👍🏻بسیار عالی بود.

بسیار زیبا ولطیف لحظه ها رو نوشته.

طنز جالبی در لابلای قصه گنجانده شده بود قابل تحسین بود ولی همان طور که در زیر نظر یکی از دوستان توضیح دادم توقع داشتن یک پرستار مهربان با توضیح تراش دست او و شکل و ظاهرش با این دقت متفاوت است فرهنگ سازی غلطی هست در رابطه با این شغل مقدس

من بیشتر جذب طرز شروع و بیان روان داستان شدم تا موضوع (روایتی از بیمار سرطانی که وقت زیادی نداره) و از شیوه روایی نویسنده خوشم اومد، هرچند خیلی به شخصبت پردازی آدم های داستان پرداخته نشده بود و شناخت و ارتباط با ادم های داستان از طریق توصیف حس و حال شون امکانپذیر بود. من تا حدودی تحت تاثیر غم و اندوه شخصیت اول داستان قرار گرفتم و اتفاقا بر خلاف نظر دوستان هیچ اشکال و ایرادی به حس و حال شخصیت اول نسبت به طوبی و توصیفات اندام و یا وجه زنانه طوبی وارد نمی بینم چه بسا که بیشتر از اینکه رد پای غلیان غرایض رو در توصیفات ببینم، غلیان احساسات و تمنای برقراری پیوند و ستایش زیبایی زنانه و دربرگرفتن حس هایی رو میبینم که فرصت دیگه ای برای لمس و تجربه شون نیست و اتفاقا قدرت زنانه ای در شخصیت طوبی دیدم که با کمال خوشرویی و بدون دلسوزی تو ذوق زننده رابطه انسانی برقرار میکنه ، کاری که پرستار شیفت روز دیگه ازش برنیومد و مثل ربات برخورد کرد، مثل خیلی از آدم ها فارغ از زن یا مرد بودن شون در همه مشاغل و این سردی و مکانیکی بودن برای شخصی که وقت زیادی نداره و سنسورهای احساسی حساس تری داره و تمنای گرمی داره، خیلی آزار دهنده ست. کافیه یه سر به قسمت شیمی درمانی مراکز بزنیم و ببینیم چقدر با برخورد سرد و بی تفاوت و بی توجه مواجه می شیم. طوبی روزنه امید واهی نبود، طوبی نماد زنی بود که مثل هر زن دیگه میتونه راه را هموارتر و دل ادم ها رو گرم تر کنه. بیشترین توصیفی که در داستان دوست داشتم، توصیف پدر و روند غم انگیز شکسته شدنش بود و ویلچری شدن ش که از به قایقی تشبیه ش کرده بود و اشاره ای که به حس امنیت طلبی که در شطرنج کرد اونجاییکه میگه:"مسئولیت کمتری داره وقتی خودت بازی رو شروع نمیکنی" این تمایلیه خیلی از ما آدم ها ممکنه تو زمینه های مختلف زندگی مون داشته باشیم و باعث میشه جسارت کمتری بخرج بدیم و بدنبال امنیت بیشتری باشیم تا کمی جاه طلبی و میل به بردن. توصیف از دنیا رفتن شخصیت منو تکون نداد ولی نقطه قوت نویسنده رو توصیفات تشبیهی ش و بیان بی پروای احساسات شخصیت اول داستان میبینم.

نثر داستان خوب و روان بود صراحت و در مواردی اشاره هایی طنازانه در داستان وجود داشت که نثر آن را جالب می کرد انتقادی که به داستان دارم این است که نویسنده مدام از ظاهر و شکل و شمایل پرستار صحبت می کند و شخصیت داستان، به جای این که زحمات یک پرستار را ببیند از شکل و شمایلش صحبت می کند و این برای امثال من که به عنوان یک خانم شغل درمانی دارند ، ناراحت کننده است. نویسندگان عملا می توانند با نوشته هایشان فرهنگ سازی کنند و این درست نیست که برای جذابیت قصه از شغل درمانی این گونه یاد شود

داستان خوبی بود با تصویر‌سازیهای حساب‌شده. یکی از بهترینها تا اینجایی که بقیه رو خوندم

منم دوست داشتم هر چند که اخرش رو با بغض خوندم