حقیقتا آدم تو بازار چاپ و نشر این مملکت انگشت به دهن میمونه که مثلا چطور میشه مترجمی متن رو هر جور که دوست داشت ترجمه کنه و هر جای اون رو که مطبوع خاطر ندونست حذف کنه و داستان را هر طور که دلش خواست تمام کنه و تحویل ما بده. بله متاسفانه گویا جناب مهرین کتاب رو باب طبع خویش بازنوشته و انتشارات نگاه هم هیچ توجه و بررسی یا ویرایشی در این مورد صلاح ندونسته و کتاب رو همونطور به چاپ رسونده و تحویل ما داده. اما این اثر رو مرحوم محمد جعفر محجوب ترجمه کرده و با مقایسه این دو میتونید ببینید که چه حذف ها و نقص هایی خصوصا در فصول آخر این ترجمه وجود داره. و اما خود اثر که جزو خاطرات زنده خود داستایفسکی هست و رنج هایی که در زندان بر او رفته و تاثیراتی که تا پایان عمر بر اندیشه و جان او باقی گذاشته ؛ رمانی اندوهناک و سخته که فکر میکنم بیش از همه روان های تنهایی کشیده و رنج دیده میتونند باهاش همراه بشن. داستایفسکی در این نوشته انگار انسان شناسی خودش رو تو یک جمله عرضه میکنه و میگه که "تنها تعریفی که از انسان میتوان داد این است که انسان موجودی است که به همه چیز عادت میکند" . این جمله دردناک و آخرالزمانی که انگار همه چیز رو تمام شده و از دست رفته میبینه و بدون هیچ امید مسیحایی که بشه به اون چشم داشت و یا کمترین تاب مقاومتی که در برابر سیه روزی و بدبختی برای انسان باقی مونده باشه گفته شده و فقط به تسکین و خمار برای تحمل درد چشم داره و اینکه چه ظرفیتی در وجود انسان برای تحمل هست و تا کجا میتوان با وضعیت همنوا شد که جواب داستایفسکی تا بی‌نهایته. در یک جمله حسی که به من حین خوندن این کتاب دست میداد حس گوش کردن به آه و ناله های یک انسان رنج دیده بود که تو جایی که نباید باشه گیر افتاده و امیدی هم به دست و پا زدن و تلاش برای رهایی نداره، یه جای دیگه اینو میگه که "بدترین اتفاق برای انسان آن است که در محیط طبیعی خود بسر نبرد" که اشاره داره به منش و خلق و خوی خودش و گیر افتادنش در دل اشرار. یادمه جایی خوندم که رمان ها کارشون بیان تجربه های شخصی‌‌یه به صورتی که شخصی به نظر نرسه و بتونه همذات پنداری (یا به قول فروید همسان یابی identification)مخاطب رو برانگیزه ، اگر بخوام این رو معیار قضاوتم قرار بدم فکر میکنم داستایفسکی در این اثر به اندازه بقیه آثارش موفق نبوده و حس نآله و شِکوه شخصی زیادی توش هویداست. اما حقیقتا حس زندان رو بشما منتقل میکنه و به شما امکان تجسم اون فضا رو میده. اما من از خوندنش لذت بردم همانطور که از خوندن بقیه آثارش لذت میبرم و قطعا پیشنهادش میکنم، خصوصا در حال و هوای ناخوشی.

این کتاب رو بهتون توصیه می‌کنم اگر احساس می‌کنید تنها آدمِ تنهای این دنیا هستید :) و اگر احساس می‌کنید در شرایط سختی از دوره ی زندگی‌تون هستید! این کتاب روایت گر اتفاقی غمگینه ولی امیدی که توی جمله به جمله اش موج می‌زنه باعث میشه در مجموع‌ حس بدی به خواننده منتقل نشه. به نظرم این کتاب یادآورِ خوبیه که بدونیم توی شرایط سخت و حتی توی زندان هم میشه خوشحالی های کوچیک ایجاد کرد!

ترجمه ش واقعا واقعا بده..! واقعا کی اجازه داده این ترجمه به چاپ برسه؟ لحن ترجمه هی عوض میشه و اصلا جملات واضح نیستن.. انگار کلمات ترجمه شده باشن..

این زندانه منو یاد مدرسمون میندازه😑

شاهکاری از داستایفسکی، یک اثر رئال با توصیف های بی نظیر و ملموس که ماجراهایی تلخ از مجازات و زندانی بودن را نقل و آدمی را به اندیشه درباب آزادی و ارزش آن وا می دارد. آشنایی با مصائب و دشورای های فرد زندانی و غصه ها و تنهایی و زجرهایی که وی در طی دوران حبس با آن رو به رو می گردد، دل آدمی را به درد می آورد و نمی توان با اندیشیدن به حال زندانیان، اندوهگین نشد. ترجمه چندان دلچسب نبود و اشکالات تایپی هم گهگاه به چشم می خورد. اما این موارد مانع لذت بردن از این اثر فوق‌العاده نشدند. به دوستداران ادبیات کلاسیک روسی شدیدن توصیه می شود.

فوق العاده اس این کتابو خیلی دوست داشتم من نسخه چاپی با ترجمه مهرداد مهرین رو خوندم.

پر از اشتباه تایپی و نگارشی. البته من متن روسی رو نخوندم و نمی دونم از نظر ترجمه چطوره ولی جمله ها خیلی به هم ریخته و نچسب هستن

خیلی خوبه واقعا دس خوش نویسنده من که دارم از خوندنش لذت میبرم حتما بخرین به شدت ارزشش رو داره!

مانند دیگر شاهکارهای داستایوفسکی بسیار بسیار جذاب ، که با خوندنش لایه های عمیق روح انسانی رو درک میکنی ! بسیار توصیه میشه

از اونجایی که طاقچه کتاب برادران کارامازوف نداره مجبورم اینجا سوالمو بپرسم،اگه کسی کتاب برادران کارامازوف خونده ممنون میشم هم نظرشو درمورد کتاب بگه هم بگه با ترجمه کی بگیرمش.ممنون