نظرات کاربران درباره کتاب دختری که رهایش کردی

رمانی فوق العاده زیبا از زمان جنگ جهانی دوم میشه با موضوع کتاب زندگی کرد و از جنگ و ناراحتی و وقایع تلخ دوری کرد.

سلام. واقعا رمان خیلی فوق العاده ای بود و موضوع داستانش گیرا بود. اول که خوندم فکر می کردم بخش دوم داستان قشنگ نیست ولی حالا که بهش فکر کنم و دوباره مطالعه کردم واقعا بخش دوم یه تراژدی خاص بود. یه داستانی که انگار نمیشد هرگز فراموشش کرد، داستانی که انگار بی عدالتی که توی دنیای امروز موج میزنه ، به خوبی به تصویر کشیده بود و باعث میشد که اشک در چشم هایمان جمع بشه. این اثر جوجو مویز یک اثر خاص و دراماتیک بود و به همین دلیل کلمات قاصرن.

طعم تلخ جنگ آمیخته با هنر... پایان کتاب واقعا خوب بود ازون کتاب هایی که میشه چندین بار خوند و هربار جذاب تر از قبل

کتابی که باهاش زندگی کردم!!!!! و تا چند روز نمیتونستم فکر و ذهنم رو ازش خلاص کنم و ناخودآگاه به سمتش کشیده میشدم! یه کتاب مغناطیسی! به معنای واقعی کلمه توش غرق میشید و باهاش زندگی می‌کنید! با هر کلمه ی داستان ارتباط برقرار میکنید و حس واقعا عجیبی که نمیدونم حتی چطور میتونم توصیفش کنم، بهتون دست میده!! دختری که رهایش کردی در واقع اسم یک تابلو از نمای یک زن هست به نام سوفی بست که توسط همسرش ادوارد لوفور، کشیده شده و هم اکنون در دست لیو هالستون قرار داره که هدیه ای از طرف شوهر مرحومش، دیوید بوده. بخشی ازکتاب از زبان سوفی و بخشی از اون به صورت سوم شخص و از زبان نویسنده ی داستان و با روایت زندگی لیو هست. خب این یه مقدمه ی کلی بود که بدونیم قراره تو داستان با چه چیزی روبرو بشیم. در مورد متن روان، از اونجایی که کتاب، داستان زندگی دو نفر بود، اگر به طور ناگهانی از زندگی پر هیجان سوفی به زندگی کسل کننده ی لیو وارد نمی شدیم، شاید مورد پسند تر واقع میشد. اما خب به هر حال نویسنده داشت روند طولانی و تکرار شونده ی هر روز زندگی لیو رو به نمایش می گذاشت. در واقع به قول معروف آهسته و پیوسته داستان رو به جلو هدایت می کرد و رَوَندِش کُند شده بود. البته به نظرم متن روان با ترجمه در ارتباط مستقیمه. به هر حال ما زبان اصلی رو نخوندیم و ترجمه ای که من مطالعه کردم به نظرم باعث شد جذابیت کتاب کمی برام کاهش پیدا کنه و اون داستان پردازی جالب از نظرم دور بشه! واقعا این سبک ترجمه رو برای این چنین رمانی نمی پسندم. اگه کتابهای انتشارات قدیانی رو خونده باشید، متوجه میشید که منظورم از ترجمه ی روان چیه! به طور کل داستان سوفی برام جذابیت بیشتری داشت، لیو کمی خسته کننده بود و یه روند تکراری رو در پیش گرفته بود البته نمیشه از واقعیت چشم پوشی کرد و روی احساسات واقعی لیو سرپوش گذاشت، پس اینجا هم نویسنده میخواست مارو به عمق داستان فرو ببره که البته کارِش رو اکثر خواننده ها دوست نداشتن. داستان پردازی و ایده ای عالی داشت و به نظرم خوب تونست اعماق احساسات افراد به خصوص سوفی رو به نمایش بذاره. به نظرم برای بیشتر ما ارتباطات بین سوفی و فرمانده جالب بود شاید چون نویسنده شخصیت این دو نفر رو نزدیک به هم ساخته. برای مثال هر دوی اونها باهوش و هنرمند و شاید کمی دودل بودند. و به جرئت میتونم بگم که بخش عظیمی از جذابیت قصه ی سوفی، به علت وجود فرمانده بود! داستان لیلیان و ادیت خیلی من رو متاثر کرد و رفتار بی ادبانه ی ساکنان رو به خوبی با اونها متوجه میشدم. یا حتی نفرتی که بعدا از سوفی به دل گرفتن! به هر حال من از دو تا ترجمه این کتاب رو خوندم و قابل توجهه که بگم خیلی از بخش های داستان لیو رو برای بار دوم جا گذاشتم و اگه بخوام با توجه به عادت دوباره و دوباره خواندن کتاب ها نظری بدم، به نظرم داستان سوفی ارزش بیشتری داشت. راستی! سعی کنید کتاب چاپی رو بخونید چون لذتی که در به دست گرفتن کتابه در هیچ چیز دیگه ای پیدا نمیشه!

شاید اسمش به رمان های کلیشه ای مزخرف بخوره ولی واقعا اینطور نیست، البته به نظرم فقط بخش های گذشته اش رو بخونید! 😁 خیلی جذاب تره... چرا فیلم اقتباسی شو نمی سازن آخه؟! 😐

یکی از دوستان نزدیکم، عشقش فوت شده و خیلی گرفته هست! اصلا آروم و قرار نداره. دختره و عاشق رمانه. اگه رمانی رو میشناسید که کمکش کنه بتونه با این غم کنار بیاد واقعا لطف بزرگی بهش کردید🙏🏻😞

بعد نبود ولی یکم بیخود بود

محتوای کتاب رو طاقچه به خوبی خلاصه وار توضیح داده، نمی تونم بگم سراسر کتاب برام جذاب بود، ولی یک سوم نهایی کتاب سرعت پیشروی داستان خوب بود، در کل فضاسازی هم جوری بود که انگار بعضی جاها حس می کردی شرایط رو، جابجا شدن بین شخصیت های اصلی هم خوب انجام شده بود، در کل دوست داشتم کتاب رو، ناخودآگاه ذهن آدم بعد از خواندن این کتاب همچنان درگیرش هست. پرصاد

بی نظیر. شک نکنید و شروع کنید و باهاش زندگی کنید ...

خیییییلیییی بی نظیر بود.تاحالا فقط ربکا و بربادرفته اینقدرررررر منو درگیر کرده بودند.تاحالا ازاین نویسنده نخونده بودم ولی واقعا عاللیییییی بودفوق العاده

سلام من امتیاز سه میدم به چند دلیل یکی اینکه ترجمه ی روونی نبود و گیج میشدی الان کی داره اینارو میگه دو سه بار باید مرور میکردی تا متوجه بشی که اونم یه وقتایی ازش میگذشتی چون گنگ بود حالا این از ترجمه ی بد بود یا خود جوجو مویز بد نوشته و نمیدونم اما به نظرم بیشتر بخاطر ترجمه ی این کتاب بود نکته بعدی این ادامه ماه عسل در پاریسه در کتاب قبلی ادوارد از خیلیا بابت نقاشی هایی که فروخته بود بهشون طلب داشت اما تو کتاب بعدی که دختری که رهایش کردی بود بقیه از ادوارد طلبکار بودن و اما یه جای داستان میگه متنفر بودن از آلمانیا و اونا وحشی بودن و .... اما این وسط فرمانده رو یه جاهایی خوب جلوه داده یه جاهایی خیلی بد سوال پیش میاد حالا آلمانیا خوب بودن یا بد بعد یه فرمانده توی جنگ از یکی مثل سوفی میخواد باهاش برقصه 😐 و چرا تقاضا کنه آلمانی ها که وحشی بودن میتونست بزور باهاش برقصه و اگر آدم خوبیه فرمانده کارشو ول میکرد میرفت (مجبورم ؟! ) با این قضیه کنار نمیام اصلا حالا بریم نکته بعدی همه ی مردم شهر به سوفی شک کردن تف و لعنت فرستادن اما نامه ای که تو‌دادگاه خونده میشه میگه سوفی و به نامردی بردن و هیچ چیز بدی از سوفی ذکر نمیکنه و اصلا همون اولم نقاشی مال سوفی بوده و اونایی ک ادعای مالکیت داشتن باید خانواده سوفی میبودن نه ادوارد و یه مقداری حس میکنم از نظر تاریخی و اتفاقات جوجومویز ضعیف عمل کرده از تمام اینا بگذریم یه جمله ی این رمان رو خیلی دوست داشتم و اونم جمله ایه که هلن به سوفی میگه ✨انجام کار اشتباه فقط اولین بارش سخته ، بعدش دیگه عادی میشه✨

موضوع جالبی داشت و شاید حتی تا ۷۰ ص اول کتاب جذبم نکرد و میخواستم کنار بذارمش اما خوشحالم ادامه دادم چون جذابیت و کشش پیدا میکنه توصیف و صحنه پردازی قشنگی داشت و میتونستی شخصیت هارو خیلی خوب درک کنی

کتاب جذابی برای من بود مخصوصا قسمت اولش اما قسمت دومش کشش قسمت اول رو نداشت

عالی عالی عالی

یکی از بهترین رمان هایی بود که تابحال خوندم. چشمام درد گرفت از بس ساعتها مطالعه کردم. به نظرم این کتاب از کتاب من پیش از تو جوجو مویز جذاب تر بود.

این کتاب فقط یک داستان جالب و گیرا داره برای خواننده دارد. نویسنده نیمی از این داستان جالب را گفته و نیمه دیگر را لا ب لای یک داستان ن چندان جذاب معمولی و کش دار امروزی گفته. نویسنده اگر این کار نمی کرد نمی تونست یک کتاب هفتصد صفحه ای بنویسه و یک کتاب کوتاه میشد.

از اینکه داستان بی ربط دیگه ای رو در اوسط موضوع آورده بود خوشم نیومد و حسم رو به داستان از دست دادم

کتاب ، کتاب فوق العاده ای بود و اون فضایی که داستان درش روایت شده بود رو به خوبی توصیف کرده بود از طرفی پایان غافلگیر کننده ای داشت و واقعا کتابی بود که نمیشد زمین گذاشت🙃

شخصا آدمی نیستم که زیاد کتاب بخونم اما استفاده از کلمات درست همه جا برام اهمیت داره ،از نظر من واژه هایی که استفاده شده مثل "دهاتی" یا "روستایی" بعنوان تمسخر ، واقعا نداشتن شعور کافی در ترجمه رو میرسونه. و همچنین استفاده از واژه "همجنس‌باز" به جای "همجنس‌گرا" بسیار چشمگیر بود که اونم میتونه یک نقص باشه.

داستانی هست که زمین نمی زارید جوجو مویز همیشه عالیه