نظرات کاربران درباره کتاب آخرش می آن سراغم

اصلا توصیه نمیکنم. برعکس تعریفی که ازش شد خیلی کسل کننده بود

داستان خوبی بود اما محتوای خاص و جالبی نداشت. کتاب مسیر نسبتا قشنگی داره که هیچ انتها و پایانی براش نیست. دقیقا هیییچ پایانی! اگه یک رمان که ذهن رو خیلی کم درگیر بکنه و هرچندوقت یکبار بیاید چند صفحه‌ش رو بخونید دلتون میخواد، این کتاب پیشنهاد خوبیه براتون.

۱۶۴. کتابی جذاب و روان با موضوع و نثری متفاوت که چند ساعته تمومش میکنید. برخلاف چیزی که در توضیحات کتاب نوشته شده اصلا داستان ترسناک و وحشت آور نیست و یک جورایی وایب فیلمهای نوید محمدزاده رو میده! ماجرا با فرار کردن کامران، یک‌ پسر دبیرستانی، از دست دار و دسته "اِسمال" که چندین روزه دنبالشن و میخوان هرطور شده کلکشو بکنن شروع میشه. آشنا شدن با نوع زندگی کامران، دوستهاش و محله‌شون با توصیفات رئال و ملموس کاملا حس همبستگی این دوستها که سعی میکنن تحت هر شرایطی به هم کمک کنن و پشت هم باشن رو انتقال میده که نهایتا ناخودآگاه باعث ایجاد فاجعه‌ای میشه که پای کامران توش‌گیره و نه تنها راه نجاتی نداره بلکه جرات نداره پیش پلیس بره چون مطمئنه کاری از دستشون برنمیاد. این معضل اجتماعی که گاهی پلیس نمیتونه از پس گروه‌های خلافکار بربیاد و مردم عادی چقدر در ترس زندگی میکنن رو به زیبایی به تصویر کشیده. اوج داستان وقتیکه متوجه میشیم کامران شاهد چه اتفاقی بوده و اِسمال چرا میخواد بلایی سرش بیاره. پایان داستان بازه.

کتابی‌ هست که راحت و روان جلو می‌ره ، منتظر یه اوج خیلی هیجانی هست آدم که اواسط داستان بهش میده، ولی نتیجه‌ش تقریبا بازه برای گذروندن وقت خوبه

اصلا اینطور که تعریف میکنن نیست ، هیچ چیز ترسناکی نداره ، اگه میخوای فحش یاد بگیری کتاب خوبیه ، اصلا وقتتونو نزارید ک همش چرته

محتوای هیجانی خوبی داره .اگر دنبال داستان هیجانی هستید کتاب جالبیه ....سبکش مثل کتاب بادبادک باز هست.