نظرات کاربران درباره کتاب زندگی در پیش رو

لطفا در طاقچه بی نهایت بگذارید

رنجی که از خواندن این کتاب حس کردم به‌گمانم تکرار شدنی نیست. اگر دغدغه‌ی فقر و زندگی ناعادلانه را داشته‌ باشید، به یقین خواندن این کتاب لازم است تا بطرز ملموسی بفهمید فقر و بی‌عدالتی در این جهان یعنی چه! گندش بزنند؛ قانون طبیعت را می‌گویم.

داستان از شخصیت‌پردازی و مفهومی قوی برخوردار است، اما نکته‌ای که بهتره قبل از خوندنش بدونید اینه که فضای کتاب بسیار تاریک و غم‌انگیز است و روی روحیه‌تون اثر میزاره.

یه داستان غم انگیز که در لحظات اوجش میتونه شما بخندونه و ترجمه روانی که حرف نداشت

یکی از بهترین رمان هایی که خوندم و از خط به خطش لذت بردم، ترجمه ی خیلی خوبی هم داشت. کتابیه که حرف برای گفتن زیاد داره و حتما چیزی بهمون اضافه میکنه.پیشنهاد میکنم بخونید، حتما نسخه ی چاپی اش هم میگیرم تا تو‌کتابخونه داشته باشم و دوباره بخونمش.

کتاب زندگی در پیش رو داستان زندگی پسری به نام محمد(مومو) است که تحت سرپرستی زرا خانم است. نثر کتاب با زبان کودکانه ای همراه است که مترجم سرکار خانم لیلی گلستان به شکل بسیار زیبایی که حالت کودکانه را در ترجمه حفظ کرده اند. کتاب ما را با رنج ها و دلخوشی های محمد همراه می‌کند و دنیای کوچک و دردناک یک کودک پرورشگاهی را نمایش می‌دهد. فضای داستانی کتاب غم انگیز، عمیق و در عین حال زیباست.

ترجمه بی‌نظیره و یه‌سری جاها تعجب می‌کردم یک‌سری کلمات چطور اجازه‌ی چاپ گرفتن! راوی داستان یه پسر بچه‌‌ست که لحن طنزی داره، اما یه طنز تلخ. فضای داستان تاریک و ناراحت کننده‌ست، ولی حقیقت زندگی رو به تصویر می‌کشه. یه سری جاها از شدت غم برای مومو کوچولو اشک توی چشمم جمع می‌شد ولی با لحن خنده‌دار کودکانه‌ش بین گریه و خنده می‌موندم.

اول از همه، کتاب واقعاً ترجمه خوبی داشت و خدا را شکر سانسور نشده بود! موضوع کتاب، جالب و بدیع بود و خیلی شیرین روایت شده بود هرچند که در واقعیت، یه تراژدی بود! بیشتر از همه، کمبود توجهی که مومو داشت و هر کاری می کرد تا توجه بقیه رو به خودش جلب کنه، توجهم رو جلب کرد به این نکته که بی توجهی، آدم رو به چه کارها که وادار نمی کنه!!! در آخر، امیدوارم مومو، به آینده قهرمانانه ای که برای خودش ترسیم کرده بود، رسیده باشه :)

کتاب فوق العاده که به شما می افزاید ،کم حجم و ترجمه عالی ب گفته مترجم این پسر بچه تیز بین محله فقیر نشینی برامون تعریف میکنه که با تعریف های امیل زولا و ماکسیم گورکی فرق میکنه...تعریف خودش داره "بالاخره من هم روزی بینوایان راخواهم نوشت" با خوندنش حس و حال ناطور دشت و عقاید یک دلقک داشتم خلاصه ک از دستش ندید

مثل کتاب ناطوردشت، زندگی از دید یک نوجوان به تصویر کشیده شده، با نگاهی متفاوت "در ظاهر شیرین اما یک درام واقعی"، آنقدر که دوست داشتم مومو واقعی بود و بارها لپش رو می کشیدم😅

من صدایش رو گوش کردم، عالی بود. داستانش فوقالعاده است

دوسه هفته ی پیش‌،همینطور که داشتم بخش کتابای جدیدو توکتابفروشی اسم نگاه می کردم برداشتمش و با خوندن مقدمه ی فوق العاده ای که لیلی گلستان براش نوشته تصمیم گرفتم تاآخر بخونمش حالا پشیمون نیستم ازاون تصمیم، به هرحال با مومو آشناشدم ،یه پسر ۱۴ ساله ی مسلمون که تویه محله ی فقیرپاریس زندگی میکنه وتوضیحاتش نگاهم رو راجع به پاریسم عمیق تر کرد داستان از زبان خود مومو نقل میشد و بی پرده ورک حرف زدنش نظرمخاطب رو به خودش جلب میکرد شایدخیلی فوق العاده نبودولی خب بعد مدت ها اولین کتابی بود که تونست اونقدرجذاب باشه که تاآخربخونم🌱

فوق العاده بود. داستان غم انگیز پسربچه ای(مومو) که به دنبال پیداکردن والدینش به خصوص مادرش هست. برداشت های کودکانه و ابتدایی این بچه از محیط و اتفاقات اطرافش طنازانه بیان شده . درواقع به نوعی طنز تلخ هست و پایان غم انگیزی داره. من از خوندنش مثل بقیه کتابهای رومن گاری خیلی لذت بردم.

داستان غمگین و تامل برانگیزی داره که فقر و بی عدالتی رو به خوبی نشون میده, و حتی یک سری از باورها! البته از اینکه داستان طولانی و توضیحات زیادی نداشت خوشحالم. چون مطمئنا کسالت بار میشد. اوایل داستان شاید باید خودتون رو هل بدین تا جلوتر برین اما از اواسط گیرایی داستان بیشتر میشه و با یه پایان تامل برانگیز و تا حدی غیرمنتظره تموم میشه. درواقع اخر داستان می ارزه به اینکه صفحه به صفحه خونده بشه تا به اخر برسه

کمدی تامل برانگیز

داستانی غم‌انگیز، از زبان کودکی بی‌کَس‌و‌کار و شناسنامه. اما تاثیرگذار و قابل تامل. آدم دلش می‌سوزد، گاهی حتی همذات پنداری می‌کند و باز به خواندن این همه توصیفات بدبختی و احساس پوچی ادامه می‌دهد:) جمله‌ی آخر: باید دوست داشت.

خیلی قشنگ بود. واقعا از خوندنش لذت بردم. ترجمه همه بسیاااار روان بود. انقدر خوشم اومد که حتما نسخه چاپیش رو هم میگیرم تا تو کتابخونه‌ام داشته باشم🥺😍

من نسخه چاپی کتاب رو خوندم واقعا عالی بود از اون دسته رمان هایی که زود تمومش میکنید و نمی‌تونید زمین بذارید و ترجمه لیلی گلستان هم که واقعا فوق العاده بود

داستان پردازی قوی، ترجمه عالی، همه کتاب و یک روزه خوندم، از اون کتابها که تا مدتها بهش فکر میکنید...

مومو کوچولوی ۱۰ ساله که ناگهان ۴ سال بزرگتر شدی… بابت تلخی های زندگیت متاسفم…بابت تمام دردهایی که در این کتاب تحمل کردی… بی ادبی‌هایت، گریه‌هایت، تنهایی‌هایت، ترس از دست دادنه رزا و تمام دردهایی که در تنهاییت کشیدی و تو را یک موموی بی نظیر کرد متاسفم میدانی مومو، درد کشیدنه شما پسرها در کتاب‌ها، جنسی متفاوتی دارد. تو و فرانسوی شاگرد قصاب با طمع زبان طنزتان از تلخی‌های زندگیتان میگویید. از اینکه هرچند در خیابان‌ها تنها قدم میزنین، دزدی میکنین تا شکمتان سیر شود و یا نگاهی که به فرایند طبیعی مدفوع دارین نکات مشترک شما پسرها بود. انگار طبیعت را به گونه‌ ی دیگه‌ای به سخره میگیرین و تلخی آن را می‌ گویید. در کتاب‌هایتان بی ادبین و این زبان مشترکتان است. انگار این کلمات هر چقدر زشت تر و وخیم‌تر، زبون درازی شما به تلخی‌های دنیا بیشتر. مومو تو از یک مادر هرزه و در یک محیط هرزه بوده‌ای. نفهمیدم این چه دردی برای پسرکی چون تو داشت. کاش بیشتر ازش حرف میزدی. از اینکه زنانی که پایین تنه اشان را برای گذران زندگی صرف میکنن از نگاه تو جوری‌ان. مومو تو از پدرت و حسی که به پدرت داشتی چیزی نگفتی. پدری که آن بلا را سر مادرت آورده بود. کاش بیشتر میگفتی. موموی کوچک که ناگهان ۴سال بزرگتر شدی، خواستم برایت بگویم امیدوارم پسرهایی چون تو کم باشن و شرایط بزرگ شدن برایتان بهتر باشد، راستی مهاجران فرانسوی حتی در فیلم ها هم شرایط کثیفی دارن و تو با تعریف هایی که کردی تاییدی کردن بر صحنه هایی که دیده بودم.