بریده‌هایی از کتاب مدیریت استعداد

استعداد یک کیفیت مطلوب در تمام انسان‌ها است. واژه "استعداد" هزاران سال قدمت دارد و واژه‌شناسان شناسایی کرده‌اند که چگونه این واژه به میزان زیادی با زمان، مردم و محل تفاوت دارد. به‌عنوان مثال، اولین تعریف فرهنگ از "استعداد" به "یک گروه وزنی" اشاره دارد که توسط آشوریان، بابلی‌ها، یونانیان، رومی‌ها و دیگر مردم باستان مورد استفاده قرار می‌گرفته است. واژه استعداد از طریق انجیل به انگلیسی وارد شد. در قرن سیزدهم واژه استعداد به گرایشی یا خلق‌وخوی و در قرن پانزدهم، استعداد مربوط به گنج، ثروت، استعداد ذهنی و توانایی طبیعی است. استعداد در قرن هفدهم مربوط به توانایی طبیعی یا قابلیت‌ها و استعدادهای گوناگون (دستورهای ذهنی یک نظم برتر، قدرت ذهنی یا توانایی‌های ذهنی) بوده و در قرن نوزدهم، استعداد به‌عنوان تجسم استعداد و توانایی در نظر گرفته شده است.

مهمترین اصل در مدیریت استعداد این است که مدیران سازمان دارای سبک مربیگری باشند و اگر مدیران سازمان دارای این سبک باشند، استعدادهای سازمان می‌توانند راه‌حل‌های خود را بیابند، مهارت‌های خود را توسعه دهند، رفتارهایشان را اصلاح کرده تغییر دهند، نگرش‌هایشان را متحول سازند، به گنجینه و درایت خود دست پیدا کنند

مدیریت استعداد، مدیریت استراتژیک جریان استعداد در یک سازمان است. هدف و مقصود آن تضمین عرضه مطلوبی از استعدادها به منظور انطباق افراد مناسب با مشاغل مناسب در زمان مناسب بر مبنای اهداف استراتژیک سازمان است

۵. شوخ طبعی خود را حفظ کنید و بیش از حد خشک و جدی نباشید در بعضی مواقع اجازه دهید کودک برنده باشد. ۶. هیچ وقت به عنوان تنبیه ژتون‌های کودک را از او نگیرید وقتی یک ژتون بدست آورد دیگر این ژتون مال اوست و نمی‌توانید از او پس بگیرید برای کار اشتباهش یک پیامد دیگر در نظر بگیرید. ۷. بر طرف کردن نیازهای اساسی و رعایت حقوق طبیعی کودک را به عنوان جایزه در نظر نگیرید در بعضی از خانواده ها قصه خوانی در شب جز حقوق کودک به حساب می‌آید امتیاز یک چیز اختیاری و خاص است که می‌توان آن را بدست آورد (بانکی، ۱۳۹۸).

در مورد پاداش ها چند نکته را مدنظر قرار دهید: ۱. هر چند کودک می‌تواند پاداش خود را تعیین‌کند اما این والدین هستند که تعیین می‌کنند به ازای چه چیزی به او پاداش دهند والدین هستند که تعیین می‌کنند چه مقدار از چه کاری چه میزان پاداش می‌گیرد. ۲. هر سیستم پاداش باید ۲ هفته یک‌بار بازبینی شود اگر این‌کار انجام نشود کودک خسته شده و دیگر کارآمد نیست. ۳. پاداش‌های طبیعی بیش‌ترین قدرت را دارند مثلا اگر ساعت ۷ لباس پوشیده از اتاقت بیرون بیای وقت داری شیر گرم بخوری. ۴. گاهی نمی‌توان پاداش‌ها را بلافاصله ارائه داد مثلا زمانی که کودک می‌خواهد به رستوران برود در این موارد باید یک سیستم امتیازی باشد تا بدانیم که کودک کاری انجام داده که باید پاداش بگیرد.

اصول مربیگری: اصول مربی‌گری عبارت است از: ۱. برابری؛ همکاری بین دونفر به صورت برابر (بین مربی و فراگیر). ۲. انتخاب؛ چه و چگونه باید یاد بگیریم. ۳. رای و نظر؛ در این همکاری هر نقطه نظری ارزشمند است. ۴. گفتگو؛ در این همکاری هیچکس غالب نیست و هر دو متعهد به اکتشاف و گفت‌وگو هستند. ۵. انعکاس و بازخورد؛ معلمان در این فرایند ابتدا دعوت می‌شوند درباره ایده‌ها فکرکنند قبل از اینکه آنها را انتخاب کنند. ۶. عمل پس از بازخورد و انعکاس کمک به معلم برای به‌کارگیری ایده‌ها در کلاس درس است. ۷. هردو (مربی و فراگیر) از یک‌دیگر سود می‌برند.

مربی‌گری ابزاری قوی برای حمایت از یادگیری و توسعه فراگیران، معلمان و مدیران آموزشی و موسسات آموزشی دارد. مربی‌گری رویکردهای متنوعی دارد از جمله: مربی‌گری رفتاری، تمرکز بر حل مسئله، مربی‌گری شناختی، مربی‌گری آموزشی و مربی‌گری اجرایی. تمرکز همه آنها بر روی سه عملکرد آموزشی یعنی معلم، دانش‌آموز و رهبران مدارس است.

مربی‌گری آموزشی: مربی‌گری آموزشی رویکردی خاص برای توسعه حرفه‌ای معلمان است. مربی‌گری آموزشی کارگاهی فراگیر است که متمرکز بر چهار ناحیه است: مدیریت کلاس، برنامه‌ریزی محتوا (شامل کمک به معلمان برای خلق برنامه‌هایی با استاندارد طبیعی، ادراک و کاربرد اهداف به سوی نقشه یادگیری)، آموزش (شامل روش‌های مشارکتی برای کیفیت آموزشی و تمریناتی برای حمایت از انواع متفاوت یادگیری، تمریناتی شامل پرسش‌های موثر، ابزارهای تفکر، داستان‌ها، یادگیری مشارکتی، یادگیری مبتنی بر پروژه و غیره) و سنجش یادگیری. از آنجایی که مدارس و دانشگاه‌ها به هیچ وجه تنها موسسات اجتماعی مسئول آموزش نیستند، مربی‌گری می‌تواند سهم موثری در محیط‌های آموزشی داشته باشد.

گاردنر نه تنها به عنوان یک روان‌شناس بلکه بیشتر به عنوان یک سیاست‌گذار و نظریه‌پرداز به معرفی ذهن‌ها پرداخته است. او معتقد است سیاست‌های آموزشی امروز که هنوز برای یادگیری طوطی‌وار ارزش قائل است، دانش‌آموزان را برای جهان دیروز آماده می‌کند.

در نظام آموزش و پرورش باید با قبول هوش‌های چندگانه و مجزا بودن آن‌ها از هم فرصت‌ها و امکانات متعددی را فراهم ساخت تا دانش‌آموزان بروز خلاقیت‌های خود را شاهد باشند. نگه‌داشتن دانش‌آموزان در شرایطی که فقط یک یا چند هوش قابلیت بروز داشته باشند، از ظهور سایر توانمندی‌های بالقوه دانش‌آموزان خواهد کاست.