بریده‌هایی از کتاب بر کرانه شرح چهل حدیث امام خمینی (ره)

«ریا» آن است که کسی کارهای نیک یا خصلت‌های پسندیده یا عقاید حق را به مردم نشان دهد و وانمود کند، تا در دل‌ها منزلت یابد، یا به خوبی و امانت و دیانت مشهور شود.

بدان که نفس، هر لذتی که از این عالم می‌برد، اثری از آن در دل می‌ماند و سبب دلبستگی به دنیا می‌شود و لذت بردن‌ها هرچه بیش‌تر باشد. تعلّق قلب به دنیا بیش‌تر می‌شود، تا آن‌جا که همهٔ توجه دل به دنیا و زینت‌های آن می‌گردد

خداوند با تفضّل و ترحّم تو را به بهشت می‌برد نه با اعمالت. اگر ورق برگردد و عدل پیش آید، گندِ عبادات ما کمتر از گند معصیت گنه‌کاران نیست.

کسی که در خود کمالی دید، حالتی به او دست می‌دهد که به خود می‌بالد و چون دیگران را فاقد آن کمال می‌پندارد، خود را برتر از آنان می‌بیند و به آنان بزرگی می‌فروشد و این همان کبر است.

مریضی که خود را سالم بداند، امید صحت و علاج به او نیست.

ای عزیز! نام نیک و محبوبیت نزد دل‌ها را از خدا بخواه. تو برای خدا کار کن، خداوند هم علاوه بر کرامت‌های اخروی، در همین دنیا هم به تو کرامت و محبوبیت می‌بخشد و در دو جهان سرافرازت می‌گرداند.

کشتی بی‌ناخدا که در موج‌های سخت گرفتار است، به نجات نزدیک‌تر است از انسان در حال غضب.