بریده‌هایی از کتاب از گشت ارشاد تا چادر المیرا

خداوند میان گناهانی که از روی ناچاری و بدون اختیار و آگاهی انسان‌ها صورت می‌گیرد و گناهانی که از روی عمد و به قصد سوءاستفاده از غفران خدا صورت می گیرند، تفاوت قائل می‌شود

این کلاس یکی از آن کلاس‌هایی بود که استاد هیچ گونه حضور و غیابی انجام نمی‌داد. چون به دلیل جذابیت در نحوه مدیریت کلاس توسط این استاد، حتی دانشجویانی به صورت مهمان هم در این کلاس حضور می‌یافتند.

شما در ابتدا نه تنها مختار هستید بلکه عقلا وظیفه دارید که هر دینی را که یقین به بهتر بودن و تکامل آن دارید را انتخاب کنید. ولی اگر یکی را انتخاب کردید از آن به بعد موظف هستید که به احکام آن پایبند باشید. لذا آیه «لا اکراه فی الدین» صرفاً مربوط به کلیت دین است که مختار به پذیرش آن هستید. اما این دلیل نمی شود که «لا اکراه فی الدین» توجیهی برای «لا اکراه فی الصلاه»، «لا اکراه فی الصیام»، «لا اکراه فی الحجاب» و سایر احکام دینی بشود.

این که حجاب قانونی در کشور ما نتوانسته آمار جنایت‌ها و تجاوزات را به صفر برساند به این معنی نیست که بی‌حجابی می‌تواند این کار را بکند؛ زیرا یک پدیده اجتماعی چند علتی است و تنها یک دلیل ندارد. دلایل این آمارها را می‌توان در مسائلی چون شرایط سخت ازدواج جوانان، بیکاری و عدم اشتغال، جامعه‌پذیری نامناسب و بسیاری دیگر از عوامل جستجو کرد.

خیلی‌ها به این دلیل که پوشش در چارچوب بدن فرد تعریف می شود و عینیت و مصداق جمعی ندارد، معتقدند که حجاب شخصی است. اما به نظرم این دلیل درستی برای شخصی دانستن حجاب نیست؛

حجاب در کتاب های لغت به معنای پوشش، پرده و مانع آمده است. در گذشته به نگهبان، حاجب می گفتند؛ چون مانع ورود اغیار و بیگانگان در یک حریم و محیط خاص می گردد.

بالا بردن فروش منوط به ایجاد فرهنگ مصرف‌گرایی در جامعه است؛ زیرا اگر مردم مصرف نکنند فروشی نیز صورت نخواهد گرفت. یکی از راه های نهادینه کردن فرهنگ مصرف گرائی در میان مردم ایجاد نیازهای کاذب و مصنوعی می باشد. نیازهائی که برای ارضای آنها راهی جز مصرف کالاهای تولید شده توسط نهاد سرمایه داری ندارند.

که حجاب قانونی در کشور ما نتوانسته آمار جنایت‌ها و تجاوزات را به صفر برساند به این معنی نیست که بی‌حجابی می‌تواند این کار را بکند؛ زیرا یک پدیده اجتماعی چند علتی است و تنها یک دلیل ندارد. دلایل این آمارها را می‌توان در مسائلی چون شرایط سخت ازدواج جوانان، بیکاری و عدم اشتغال، جامعه‌پذیری نامناسب و بسیاری دیگر از عوامل جستجو کرد

وقتی نظام ارزشی جامعه جوانان را به رعایت حجاب الزام می کند و به آنها طریق عفاف و حیا را پیشنهاد می کند، اما از طرفی، هم نظام اجتماعی و هم خانواده ها بدون توجه به نیازها و تمایلات طبیعی آنان به جنس مخالف، زمینه های برقراری ارتباط مشروع و قانونی را برای جوانان سخت و رویائی کرده اند و از طرف دیگر نظام فرهنگی ما تدابیری برای جلوگیری از ورود و گسترش فرهنگ غریزه محور بیگانه نیاندیشیده است، آیا انتظار پایبند ماندن جوانی که در بهترین حالت تا سن ۲۶ سالگی نمی تواند ارتباط سالم و مشروع با جنس مخالف خود را تجربه نماید، به مقولات ارزشی چون حجاب و عفاف چیزی شبیه شوخی نیست؟

چگونه است که در جامعه ای که در آن تفاوت های فرهنگی خانواده ها، ضعف نظام آموزشی، به هم ریختگی و عدم انسجام اجتماعی، ضعف نهادهای فرهنگی، آسیب پذیری در برابر نفوذ فرهنگ بیگانه و... در آن موج می زند، ما انتظار ثابت ماندن و استقامت جوانان در ارزش های دینی خود داریم؟ چگونه باید بپذیریم که جوآنجامعه ما با وجود مشاهده تناقضات و تضادهائی موجود در ارزش گذاری از سوی اجزای مختلف جامعه دینی، دست به تعریف ارزش ها و اعتقادات خود متناسب با تمایلات و خواسته های شخصی خود نزند؟ وقتی خانواده به او یک چیز القا می کند، نظام آموزشی چیز دیگری را می آموزد، رسانه حرف متفاوتی می زند، نظام اجتماعی پیرامون او ارزش های دیگری را برمی تابد، آیا راه دیگری به جز تشخیص فردی و دلخواه افراد وجود دارد؟

واضح است که اگر انسان عنان خویش را به دست نفس و غریزه خود بسپارد روح خود را که گوهر وجودی اوست به فراموشی خواهد سپرد و به سوی گمراهی کشیده خواهد شد.

منظور این نیست که حجاب تنها دلیل و شرط تحقق امنیت برای زنان است. این نکته را نباید فراموش کرد که حجاب در یک زمینه اجتماعی موضوعیت پیدا می کند و فارغ از متن اجتماعی خود نمی تواند کارکردش را حفظ کند. واضح تر بگویم، رعایت حجاب از سوی زنان تنها وقتی امنیت را به آنها می دهد که سایر عناصر جامعه نیز مطابق با دستورات دین تنظیم گردند. یعنی اگر تنها زنان را به رعایت حجاب ملزم کنیم و در مقابل کاری برای تنظیم و ارضای مشروع و مناسب غریزه جنسی در افراد جامعه صورت ندهیم، طبیعی است که این پتانسیل جنسی ارضا نشده افراد از یک جائی بیرون خواهد زد و به صور مختلفی همچون تجاوز و جرم، رفتارهای اعتراض آمیز نسبت به وضع موجود و... خود را نشان خواهد داد.

مردی که بیرون از خانه دائماً در معرض جلوه های زن هایی جز همسر خود است و با تحریک جنسی گوناگون مواجه می شود، کم کم از همسر خود دلسرد می گردد و در نتیجه، محیط خانواده انسجام خود را از دست می دهد و سست و چه بسا متلاشی می شود،

کسی ادعا نکرده این آمارها در غرب زاییده بی‌حجابی است، بلکه فقط ادعا می‌شود بی‌حجابی باعث عادی شدن روابط نیست و برداشتن حجاب راهکار از بین بردن جرم و بزهکاری نمی‌باشد؛ زیرا بی‌حجابی و منع محدودیت در روابط مرد و زن نه تنها به سیر شدن آنها از نیاز جنسی و عادی شدن روابط‌شان نمی‌انجامد، بلکه با بالا رفتن آستانه رضایت‌مندی به ایجاد بحران در روابط آنها نیز می‌انجامد. نمونه های این را در غرب می‌توان در گرایش به همجنس بازی یا نزدیکی با حیوانات و یا حتی احساس بی میلی مرد و زن در روابط جنسی مشاهده کرد.

امر شخصی هم در چارچوب رفتاری فرد تعریف می شود و هم فاقد نتایج جمعی و اجتماعی است. مثل همان سلیقه غذایی یک فرد که نه به کسی سود و زیانی می رساند و نه دارای نتایج اجتماعی است. اما امر اجتماعی دربردارنده نتایجی خارج از محدوده فردی افراد است.

نظر من امر اجتماعی برخلاف امر شخصی، مقوله‌ای است که در چارچوب ارتباط فرد با دیگری تعریف شده است و حتی اگر مرجع آن امر یک فرد باشد، اما در تعامل با دیگران تأثیرگذار و در بردارنده نتایج اجتماعی است. مثل عدم رعایت قانون. هیچ فردی نمی تواند ادعا کند که عبور از چراغ قرمز به این دلیل که رفتاری است که از جانب یک شخص سر می‌زند امری شخصی است، بلکه این رفتار نتایج جمعی و اجتماعی در بر دارد و برای دیگران مشکل‌ساز می‌شود.

حجاب اجباری نیز یکی از دلایلش این است که از بروز فساد علنی و آشکار جلوگیری نماید.

حجاب درونی و باطنی و ذهنی است که فرد را در مواجهه با گناه و فساد از عقاید و ایمان راسخ درونی برخوردار می‌کند؛ و اساساً این حجاب ذهنی و عقیدتی، به منزله سنگ بنای دیگر حجاب ها، از جمله حجاب و پوشش ظاهری است، زیرا افکار و عقاید انسان، شکل دهنده رفتارهای اوست.

حجاب اسلامی ابعادی گسترده دارد و یکی از مهمترین و اساسی ترین ابعاد آن، حجاب درونی و باطنی و ذهنی است که فرد را در مواجهه با گناه و فساد از عقاید و ایمان راسخ درونی برخوردار می‌کند

حجاب ظاهری نشانه ای از مرحله خاصی از عفت باطنی صاحب حجاب است. البته این مطلب به این معنا نیست که هر زنی که حجاب و پوشش ظاهری داشت، لزوماً از همه مراتب عفت و پاکدامنی نیز برخوردار است