بریده‌هایی از کتاب الی الحبیب

حبیب فاضل است چون هرشب یک ختم قرآن دارد «تَخْتِمُ الْقُرْآن‌». پس معیار فاضل بودن حبیب، ختم کردن قرآن است. حبیب هر شب یک دور قرآن را خواند انس را از اصحاب باید آموخت. خیلی از ما در یک سال هم یک ختم قرآن نداریم، چه برسد به هرشب.

امام عسکری: إِنَّ الْوُصُولَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَایدْرَک إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل‌ وصول به خداوند عزوجل، سفری است که جز با عبادت در شب حاصل نمی‌شود.

دعا کن شهید «باشیم»! نه این‌که فقط شهید «بشیم». اصلا تا شهید نباشیم شهید نمی‌شیم. تا حال فکر کردی پشت بعضی دعا‌‌‌های شهادت، یک جور فرار از کار وتکلیف است؟! سریع شهید شویم تا راحت شویم! اما دعا کن قبل از این که شهید بشیم، یک عمر شهید باشیم، ۸۰ سال! شهید که «باشیم» خودش مقدمه می‌شود تا شهید هم «بشویم»، انشاءالله.

حسین برای حبیب شکسته شد. حسین برای پیرغلامانش پیر می‌شود. همان‌طور که پیرغلامانش به پای او پیر می‌شوند و برای او شکسته.

حبیب قرآن را بهترین قانون می‌دانست و کربلا را بهترین مکان برای اجرای قانون می‌دانست. فهم این نکته را حبیب و اصحاب در کربلا داشتند.

امام حسین علیه‌السلام مهندس ناظر است. اگر ساختمان زندگی‌ات را با نقشه خدا ساختی، خلافی نداری و جریمه نمی‌شوی و با حسینی.

جوانان باید خستگی‌ناپذیری را از حبیب بیاموزند. حسین در سپاهش فرد خسته نمی‌خواهد. جوان عاشورایی! خستگی‌ناپذیر باش!

کسانی که عزم و اراده بزرگ دارند، بزرگ و بزرگوار می‌شوند. عزم و اراده قوی، حبیب را حبیب تشکیلاتی می‌کند.

حبیب، مبلغ بود. هم مبلغ قرآن بود، هم مبلغ عاشورا و قیام عاشورا. این مبلغ طوری تبلیغ می‌کرد که مبلغان ما باید از او الگو بگیرند. ببینیم ویژگی‌های این مبلغ چه بوده است.

گذشتن از راحتی، حداقل کاری است که یک مبلغ باید انجام دهد. البته این گذشتن از راحتی زمانی اتفاق می‌افتد که به خاطر آرمانی باشد. اگر مبلغ آرمان گسترش اسلام در جهان را داشته باشد، از راحتی که سهل است، از جان خود هم می‌گذرد. با آرمان خود از راحتی‌ها می‌توان گذشت، بگذرید!

اگر تمام صفات مثبت در تو به طور هماهنگ رشد کرد و آن را داشتی، می‌شوی فرد تشکیلاتی، می‌شوی محل رجوع، می‌شوی حبیب‌بن‌مظاهر... در تشکیلات باید نگاهمان به این باشد که تمام ابعاد افراد را رشد دهیم، نه تنها یک بعدشان را! افراد را باید حبیب‌وار رشد دهیم تا حسینی شوند و تشکیلاتمان عاشورایی.

تمام سرمایه انسان در آخرت به‌اندازه عزم و اراده انسان است. از کجا می‌فهمیم عزم و اراده حبیب را؟ چرا امام با عبارت «لله درُّک» از او قدردانی کرد؟ به خاطر عزم و اراده حبیب، حبیبی که هر شب ختم قرآن می‌کند. هرکسی این عزم و اراده را ندارد.

بر اساس تعریف انسان کامل از منظر شهید مطهری، انسان کامل انسانی است که تمام ارزش‌ها در او به صورت یکسان رشد و نمو داشته باشد. ایشان در مورد انسان کامل می‌گویند: «ارزش‌های گوناگونی است که در بشر وجود دارد: عقل، عشق، محبت، عدالت، خدمت، عبادت، آزادی و انواع دیگر ارزش‌ها. حال کدام انسان، انسان کامل است؟ او که فقط عابد محض است؟ او که فقط آزاده محض است؟ او که فقط عاشق محض است؟ او که فقط عاقل محض است؟ نه، هیچ‌کدام انسان کامل نیست. انسان کامل آن انسانی است که «همه این ارزش‌ها» «در حد اعلی‌» و «هماهنگ با یکدیگر» در او رشد کرده باشد. علی علیه‌السلام چنین انسانی است‌.

ز حبیب‌بن‌مظاهر اسدی بیض اللَّه وجهه روایت شده که او محضر حضرت حسین‌بن‌علی‌بن‌ابی‌طالب علیهماالسّلام عرضه داشت: پیش از آن که خداوند عزّ و جلّ آدم علیه‌السلام را بیافریند، شما چه بودید و کجا بودید؟ حضرت فرمودند: ما شبح‌های نوری بودیم که اطراف عرش خالق رحمان دور می‌زدیم و به فرشتگان تسبیح (سبحان اللَّه) گفتن و تهلیل (لا اله الّا اللَّه گفتن) و تحمید (الحمد للَّه گفتن) را تعلیم می‌دادیم.

هیچ‌کدام انسان کامل نیست. انسان کامل آن انسانی است که «همه این ارزش‌ها» «در حد اعلی‌» و «هماهنگ با یکدیگر» در او رشد کرده باشد. علی علیه‌السلام چنین انسانی است‌.

در فقه گفته می‌شود آب قلیل اگر به کر متصل باشد، دیگر حکم آب کر را دارد. اصحاب هم این‌گونه بودند. خود را به اقیانوسی وصل کردند که برای همیشه حضور دارد. پس آن‌ها هم حضورشان همیشگی است. این سرّ جاودانگی اصحاب امام حسین علیه‌السلام با خود امام است.

خوشا به حال اصحاب امام حسین علیه‌السلام که در اردوگاه حسینی قرار گرفتند؛ در حیاتشان با حسین بودند و در مماتشان با حسین هستند. هرکس به امام حسین علیه‌السلام سلام می‌کند، به شما اصحاب هم سلام می‌کند. بعد از این‌که «السلام علیک یا اباعبدالله» می‌گویی، بلافاصله بعد از آن سلام بر اصحاب می‌دهی «وعلی الارواح التی حلت بفنائک».

مهم این است که انسان با امام زمانش باشد. تو مثل حبیب زیر خیمه حسین باش. تو همراه امام باش. حال اگر خواستی، اشک بریز و اگر هم خواستی، مثل حبیب شب عاشورا لبخند بزن و شوخی کن. مهم این است که در این خیمه‌گاه باشی. البته باید به پله بعدی هم فکر کنی، یعنی نه این‌که تنها با امام باشی، بلکه امید امام هم باشی!

حبیب‌بن‌مظاهر و مسلم‌بن‌عوسجه هم کوفی بودند، اما جزء بهترین یاران امام حسین به حساب می‌آمدند. پس مهم نیست «کوفی» باشی یا نه. مهم این است «کوفی‌منش» نباشی. مهم این نیست کجا هستی. مهم این است جایی که هستی کارت را درست انجام دهی. گذشتن از همه چیز برای حسین. «انا ترکت الخلق طرا فی هواکا»: در هوای تو همه را رها کردم. فقط به خاطر تو.

امام عسکری: إِنَّ الْوُصُولَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَایدْرَک إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل‌ وصول به خداوند عزوجل، سفری است که جز با عبادت در شب حاصل نمی‌شود. فقط این جمله را در مورد حبیب ببین! لِلّهِ درک یا حَبیب لَقَدْ کُنْتَ فَاضِلاً تَخْتِمُ الْقُرآنَ فِی لَیلَه وَاحِدَه! آن وقت خواب از چشمان همه رخت خواهد بست.