بریده‌هایی از کتاب الی الحبیب

در تاریخ، ۸۰ سال پر فراز و نشیب را سالم طی کردن مهم است. کسی که ۸۰ سال برایش همه‌جور فرصت گناهی مهیا بوده و گناه نکرده. این قصه خیلی بالاتر از شهادت یک جوان نوپاست؛ یک عمر با حسین و قرآن نفس کشیدن. یک عمر شهید بودن و نهایتا در کربلا شهید شدن. این میدان ۸۰ ساله مرد رقابت می‌طلبد، یکی مثل حبیب پسر مظاهر را.

حبیب به سفارش پیامبر در مورد ثقلین عمل کرد و هر دو را باهم داشت. هم با حسین بود، هم با قرآن. حبیب قرآن کربلایی داشت نه قرآن مدنی. حبیب نگفت حسبنا کتاب الله. حبیب با دو ثقل همراه بود: ثقل اکبر که قرآن بود و ثقل اصغر که در زمان او حسین بود. علاوه بر این حبیب فقط قاری قرآن نبود، بلکه عامل آن هم بود.

حبیب با یک‌شب عاشورا، حبیب نشد حبیب ۸۵ سال با خدا بود، با قرآن بود، با نماز بود و با یک‌شب عاشورا شد حبیب به عبارت دیگر: ۸۵ سال+یک‌شب عاشورا= حبیب

چه شب‌هایی که روز را روشن می‌کنند. کسی که شب بزرگ ندارد، روز بزرگ نخواهد داشت. شب بزرگ بدون روح قرآن بزرگ نخواهد شد. حبیب شبی به بلندای قرآن داشت. برای همین حضرت این مدال را به سینه حبیب چسباند (لله درک یا حبیب).

پنج مرحله در رسیدن به امام: یک. معرفت؛ دو. هجرت؛ سه. سرعت؛ چهار. سبقت؛ پنج. امامت.

جوانان باید خستگی‌ناپذیری را از حبیب بیاموزند. حسین در سپاهش فرد خسته نمی‌خواهد. جوان عاشورایی! خستگی‌ناپذیر باش!

کسی که شب بزرگ ندارد، روز بزرگ نخواهد داشت. شب بزرگ بدون روح قرآن بزرگ نخواهد شد.

بخواهیم امام هم برای ما دعا کند. هنوز هم نفس امام آماده گفتن این پیام است: لله درک... اما مانند حبیب کو؟ حلقه وصال و علی الارواح التی حلت بفنائک تنگ نیست و تا کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا هست؛ اهل کربلا نیز هستند.

آقای قاضی فرمودند: علیکم بقرائه القرآن الکریم فی الیل بالصوت الحزین فهو شراب المومنین حبیب کسی است که شب‌هایش با قرآن روشن است. روشنای شب حبیب، قرآن است.

در عرفان و سلوک بدترین حس سالک این است که فکر کند به آخر خط رسیده است. هر روز باید ذکرت این باشد که خدایا مرا تشنه‌تر کن! «شبی به گرد ضریحت طواف خواهم کرد به فقر ذاتی خود اعتراف خواهم کرد» ۲۷ عامل حرکت، عطش و تشنگی است.

حبیب بهانه‌تراش نیست، به خاطر دیر آمدن ناامید نمی‌شود و مسئولیتش را رها نمی‌کند. فرد تشکیلاتی نیز نباید در هیچ شرایطی ناامید شود. اگر دیر کردی یا اشتباه کردی، تلافی کن!

مبلغان زیر نام حسین علیه‌السلام تبلیغ می‌کنند. این فرصت بزرگ را یاد این بزرگوار یعنی امام عاشقان به مبلغان دین بخشیده است که بتوانند تبلیغ دین را در سطح‌های مختلف انجام دهند. ۱۵ اصلا برکت تبلیغ دین است که زیر نام حسین باشد. اصلا تفسیر حسین منی و انا من حسین۱۶ همین است که دین پیامبر با حسین زنده خواهد بود.

این همه کار فرهنگی روی زمین مانده است. این همه پایگاه بسیج است. مبلغ باید انقلابی باشد، نه مثل طلبه فیلم طلا و مس که در خانه بنشیند و قالی ببافد. این همه کار است و تو داخل خانه کار می‌کنی؟!۱۰

«گر نشان زندگی جنبندگی است خار صحرا هم سراسر زندگی است هم جمل زنده است هم پروانه لیک فرق‌ها از زندگی تا زندگی است»

حبیب فقیه زمان‌شناس بود. فهمید در سال ۶۱زمان تفسیر عزلت نیست، بلکه زمان تفسیر عملی عاشورایی قرآن است، قرآن کربلایی «در کرب و بلا حسین را می‌کشتند در گوشه حجره شیخ عرفان می‌گفت» حبیب زمان را شناخت و فهمید که الآن وقت تعلیم قرآن و گوشه‌نشینی نیست! فهمید الآن وقت جهاد و همراهی با ولی خداست. زمان‌شناس باش تا فایده برای ولی خدا داشته باشی!

«بگذار که دل‌بسته دامت گردم مانند کبوتری به بامت گردم خواهم به جوانی از خدا عمر دراز تا پیر شوم، پیر غلامت گردم» ۶۴

امام عسکری: إِنَّ الْوُصُولَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَایدْرَک إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل‌ وصول به خداوند عزوجل، سفری است که جز با عبادت در شب حاصل نمی‌شود. فقط این جمله را در مورد حبیب ببین!

اگر بخواهی بار بزرگ برداری (برای آماده‌سازی روحی) باید: قُمِ الَّیلَ إِلَّا قَلِیلا (شب‌زنده‌داری) وَ رَتِّلِ الْقُرْءَانَ تَرْتِیلا (قرآن)

خوشا به حال میثم که رفیقی چون حبیب دارد، خوشا به حال حبیب که رفیقی چون میثم دارد. میثم راوی عشقِ مولایش علی بر فراز درختی که مقتلش شد. حبیب راوی عشقِ اربابش حسین در صحنه‌ی کربلا.

سلوک حبیب یک‌شبه نبود. هر چند کوتاه‌ترین راه، راه حسین است، ولی حبیب و شبیه حبیب وقتی عاشورایی و کربلایی می‌شوند که پشتوانه چندساله داشته باشند، چند سال شیدایی و عاشقی!