بریده‌هایی از کتاب دعوا سر اولویت است

کربلا با آن همه ظرفیت آدم‌سازی‌اش، اما برای بعضی‌ها نه تنها تقرب نداشت بلکه عامل سقوط شد...

«دنبال کار گنده نباشید، دنبال کار مُنده باشید!»

خیلی‌ها به دنبال امام گذشته می‌گردند و نه حال، دنبال امام حی و حاضر بودن صفت کلیدی اصحاب الحسین است

وقتی در صحنۀ حق و باطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه‌ات نیستی، هرکجا که می‌خواهی، باشد، چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است...»

«کارتان را برای خدا نکنید، برای خدا کار کنید! تفاوت این‌که کسی کارش را برای خدا بکند با کسی که برای خدا کار کند، زیاد نیست؛ فقط همین‌قدر است که ممکن است حسین(ع)در کربلا باشد... و من در حال کسب علم برای رضای خدا!»

«اگر حسین مصباح است، مجلس بی‌نور، بی‌روشنی، مجلسی که سرانگشت اشارتی به بینایی، بصیرت، دقت، راه‌شناسی، خودشناسی، دشمن‌شناسی و مانع‌شناسی نداشته باشد، آن مجلس قطعاً حسینی نیست.

افسوس که آنچه برده‌ام، باختنی است بشناخته‌ها تمام نشناختنی است‌ برداشتــــــــه‌ام هر آنچه باید بگـــــــــذاشت بگذاشته‌ام هر آنچه برداشتنی است‌

«در چشم تو جا پای عبور ملکوت است می‌گردم از این قبله به سمتی که تو باشی»

جایی که اولویت، «حسین» است، هیچ تأخیری جایز نیست.

مهم نیست کربلا باشیم یا غیر آن؛ مهم کربلایی بودن است؛ مهم آن است که هر جا هستیم کربلاآفرین باشیم!

وقتی چیزی برای کسی اولویت شد، برایش همه کار می‌کند و اصلاً بهترین معیار برای تشخیص اولویت داشتن همین است: برای آن حاضری چقدر خرج کنی؟ چه چیزی را؟

جایی که اولویت، «حسین» است، هیچ تأخیری جایز نیست. باید اولویت‌ها را همراه امام انتخاب کرد، نه زودتر نه دیرتر

اول حسین، آخر حج!

این‌ها از امام مضارع فرمان نمی‌برند به بهانۀ امام ماضی و حال آن‌که امام مضارع، امامِ امامِ ماضی است.

اصلاً نگاه هم نکن! به آن فکر هم نکن، اول حسین! «اوَّلیت» ، حسین، «اولویت» هم حسین!

همه‌جا اولویت، تعیین‌کننده است. انتخاب‌های زندگی با اولویت معنا می‌یابد. اولویت‌ها به زندگی جهت می‌دهد و آن را هدف‌دار می‌کند.

توفیق داشت روز عاشورا در کربلا باشد، چه لیاقتی! تازه روز عاشورای ۶۱ را هم درک کرد، چه سعادتی! امام را از نزدیک زیارت کرد، چه زیارتی! ولی حیف که اسمش بد در رفت. همه به او می‌گویند: کربلایی شمربن‌ذی‌الجوشن! این که کربلایش است، باید حق داد که امروز هم هنوز این قصه در جریان باشد: کربلا... کدام کربلا؟ امام حسین... کدام امام حسین؟ هیئت... کدام هیئت؟ اگر در تاریخ «مسجد ضرار» داشتیم، بعید نیست وجود «هیئت ضرار»‌ها. نباید فریب عناوین را خورد... فتأمل!

در یک دل دو محبت جمع نمی‌شود. خدا هم که به ما دوتا دل نداده است.

یک زمان برای دو چیز نمی‌شود. باید انتخاب کنی.

مهم این نیست کجا هستی. مهم این است جایی که هستی، کارت را درست انجام دهی و در موقع لازم بتوانی انتخاب درست را انجام دهی