بریده‌هایی از کتاب دعوا سر اولویت است

«فَوَ عِزَّتِک یا سَیدِی لَوْ نَهَرْتَنِی‌ مَا بَرِحْتُ‌ مِنْ بَابِک» به عزتت سوگند اگر برانی‌ام، من هرگز از در خانه‌ات برنخیزم.

روزی درک این مسئله، سکۀ رایج فهم‌ها خواهد شد که وقتی امام حسین در معادله‌ای وارد شود، همه‌چیز به هم می‌ریزد...

در جریان دفاع مقدس در این جنگ هشت‌ساله همۀ این‌قدرت‌ها آمدند علیه ایران تلاش و کوشش کردند و نتوانستند بگیرند، اما آن خاک‌ریز اول، خاک‌ریز دوم، خط مقدم، همه‌اش یا حسین یا حسین بود، کربلا کربلا،

در کرببلا حسین را می‌کشتنـــــــــد در گوشه حجره، شیخ، عرفان می‌گفت

کربلا دورۀ فکرآفرینی، تولید اندیشه و نیز کارآموزی است برای هرکه آرزومند تحول‌آفرینی است، تحول از خود تا جامعه.

مهم نیست کربلا باشیم یا غیر آن؛ مهم کربلایی بودن است؛ مهم آن است که هر جا هستیم کربلاآفرین باشیم!

کربلا: فرصت فکر و ذکر!

برای خدا وقت بذارید، برای زندگی وقت پیدا می‌شه.

وَ الْخَلْقُ فِی الْفَزَعِ وَ هُمْ آمِنُونَ زندگی حسینیان عالم با همه فرق دارد، اصلاً خود امام حسین هم با بقیه متفاوت است. در آخرت هم که آینه و تجلی دنیاست، حسینیان متفاوت‌اند. همه در گریه و ناله‌اند، اما این‌ها شادند، به عکس دنیایشان. چه جماعت متفاوت و دیگرگونه‌ای!

بعضی افتخار لباس و مسندی هستند و بعضی افتخارشان آن لباس و مسند!