بریده‌هایی از کتاب دعوا سر اولویت است

بعضی افتخار لباس و مسندی هستند و بعضی افتخارشان آن لباس و مسند!

کربلا در خلوت و هیاهویش فرصت ساخته شدن است، کارگاه سازندۀ فکر و ذکر!

«آن کس است اهل بشارت که اشارت داند»

طوری زندگی کنید که نیازمند روضه باشید.

مثل حبیب. گذشتن از همه‌چیز برای حسین؛ «انا ترکت الخلق طرا فی هواکا...» : در هوای تو همه را رها کردم. فقط به خاطر تو.

«دنیای اسلام به تفکر احتیاج دارد»

کربلا بهترین مکان است برای جواب گرفتن مسائل امروز. آزمایشگاهی برای علوم انسانی اسلامی!

این نحله‌ها را اصطلاحاً نحله‌های «چِکُنِشْ فَلْسَفِی دُچَارْ شُده» ! می‌نامیم! مشکل آن است که برخی اصلاً دغدغه ندارند (و رحمت خدا بر سیب‌زمینی که مؤثرتر از این دسته است و ما ابداً قصد توهین و جسارت و یا انکار خواص این موجود را نداریم!) ولی برخی از شدت دغدغه‌های رنگارنگ به مقام «وسواس در دغدغه» نایل می‌شوند. مشکل عمدۀ اهالی فرهنگ‌زدۀ جامعۀ ما همین است و این یعنی توقف و بالاتر از آن جماعتی را به توقف کشاندن است. همین‌جا نقداً جهت این‌که بحث دوطرفه باشد (و از متکلم وحده به مع‌الغیر هم رسیده باشیم!) یک دعا از ما و یک آمین از شما: خدایا ما را از بی‌دغدغگی و نیز از وسواس در دغدغه‌ها نجات بده!

خدا یک قلب بیش‌تر به تو نداده، دو جا نمی‌شود آن را خرج کرد. خودت هم همین‌طور دو جا نمی‌شود، اول کجا؟

می‌گردم از این قبله به سمتی که تو باشی»

محمد صلوات خدا بر او و آلش نیز که باشی، نیاز به مجالی برای خلوت و تفکر داری، رخصتی و فرصتی... حرایی برای اندیشه...

مهم نیست کربلا باشیم یا غیر آن؛ مهم کربلایی بودن است؛ مهم آن است که هر جا هستیم کربلاآفرین باشیم!

یافتن امام زمان هر زمان وظیفۀ هر انسانی است که بنا دارد به مرگ جاهلی نمیرد. مرگ تبلور زندگی است. تجلی تمامِ زندگی در نحوۀ مرگ انسان‌ها نمود می‌یابد. کسی که به مرگ جاهلی بمیرد، یعنی تمام عمر در زندگی جاهلی بوده است و در عصر جاهلیت زیسته است. ‌ باید امام زمان را شناخت و با او همراه شد

﴿مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَینِ فِی جَوْفِهِ... ﴾ خداوند برای هیچ کس دو دل در درونش نیافریده.

جنگ، جنگ اراده‌هاست؛ جنگ عزم‌های راسخ است؛ هر که عزمش بیش‌تر بود، او برنده است.

کسانی که با خود گفتند اول حج بگذاریم، بعد به حسین می‌رسیم... نرسیدند! تاریخ می‌خواست به همه درس اهمیت اولویت‌دهی یاد بدهد. جایی که اولویت، «حسین» است، هیچ تأخیری جایز نیست. باید اولویت‌ها را همراه امام انتخاب کرد، نه زودتر نه دیرتر. «... و المتأخر عنهم زاهق...»

تفسیر قرآن عاشورا، تفسیر طوفانی آیه‌هاست، نه تفسیر عزلت‌نشینی و راحت‌طلبی.

سلام بر حسین و سلام بر اصحابش که در میدان انتخاب از میان انتخاب‌های بی‌شمار زندگی حسین را انتخاب کردند

نمی‌تواند کسی از وادی ولایت عبور نکند و به سرّ توحید راه پیدا کند

برای خدا وقت بذارید، برای زندگی وقت پیدا می‌شه.