بریده‌هایی از کتاب درس هایی برای دنیای پساکرونا

ویروس جدید کرونا تقریباً به‌اندازهٔ یک‌ده‌هزارم نقطه‌ای است که در پایان این جمله قرار دارد.

رؤیای آمریکایی! اگر یک ایدهٔ نمادین در قلب کشور وجود داشته باشد، آن است که آمریکا جایی است که هرکسی می‌تواند در آن موفق شود، جایی است که بچه‌های آن درحالی رشد می‌کنند که از آن‌ها انتظار می‌رود عملکردی بهتر از والدینشان داشته باشند، جایی که یک نفر با هر پیش‌زمینه‌ای می‌تواند رئیس‌جمهور یا حتی بالاتر از آن، میلیاردر شود. آمریکا همچنان مثال‌های درخشانی از چنین موفقیت‌هایی دارد، از باراک اوباما گرفته تا استیو جابز. اما این‌ها فقط استثناهایی درخشان هستند، نه نمایانگر سرنوشت بیشترِ آمریکایی‌ها.

هیچ وقت اوضاع گل‌وبلبل نبوده است و دوره‌ای که مردم با حس نوستالژیک آن را به یاد دارند بسیار سخت‌تر از چیزی بوده است که در خاطرشان مانده.

در آمریکا، چهل‌وسه درصد از کسانی که به سؤالات نظرسنجی گالوپ در مۀ ۲۰۱۹ پاسخ داده بودند، موافق «نوعی سوسیالیسم» برای ادارهٔ کشور بودند، اما در سال ۱۹۴۲، فقط بیست‌وپنج درصد موافق چنین ایده‌ای بودند. به نظر می‌رسد انقلابی بی‌سروصدا در جریان است. کشوری که خود را مدافع سرسخت سرمایه‌داری تعریف می‌کرد گویا اکنون بیش از پیش درحال افتادن در دامن ایدئولوژی‌ای است که بیشترِ قرن بیستم را به مبارزه با آن گذرانده است.

آمریکا تبدیل به چیزی شده است که فرانسیس فوکویاما آن را وتوکراسی می‌نامید. نظام توازن قوا، که در همهٔ سطوح حکومت تکثیر شده، نظامی به وجود آورده است که باعث می‌شود هر عمل مثبتی بالاخره در سطحی با ممانعت کسی روبه‌رو شود. آمریکایی‌ها به ملت نه‌گو و مخالف تبدیل شده‌اند.

جاشوا لدربرگ در سخنرانی خود هنگام دریافت جایزهٔ نوبل گفت طبیعت معمولاً به‌دنبال برقراری تعادلی است که درنهایت، هم ویروس و هم میزبان زنده بمانند. اگر انسان از بین برود، انگل نیز نابود خواهد شد. نوع بشر و جوامع ما به‌طرز شگفت‌آوری خلاق و خوش‌فکرند. این سیاره به‌طور حیرت‌آوری انعطاف‌پذیر است.

در نظر من ترور بیولوژیک همیشه مهمترین خطریست که دست‌کم گرفته می‌شود.

عجیب است که ما آمریکایی‌ها هنوز نفهمیده‌ایم توسعهٔ شتاب‌زده و بی‌برنامه می‌تواند منجر به عکس‌العمل شدید طبیعت شود.

کووید۱۹ مثالی واقعی از اثر پروانه‌ای است که می‌گوید بال زدن یک پروانه ممکن است الگوهای آب‌وهوایی را در آن‌سوی دنیا تحت تأثیر قرار دهد.

لنین در جایی گفته بود: «تا دهه‌ها هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد، و ناگهان طی چند هفته، اتفاقاتی به‌اندازهٔ چند دهه رخ می‌دهد.»

معمولاً به ما می‌گویند به چیزهای بزرگ فکر کنید. اما حالا شاید لازم باشد به چیزهای کوچک فکر کنیم.

اما برنامهٔ تولید رایانه‌های مک در شهر آستین ایالت تگزاس از آنچه تصور می‌شد سخت‌تر از آب درآمد و فروش آن تا ماه‌ها به تأخیر افتاد. مانع اصلی تولید هم یک چیز کوچک بود، یک پیچ خاص که تولیدکنندگان آمریکایی توانایی ساخت آن را نداشتند و اپل مجبور شد آن را از چین سفارش بدهد. مشکل بزرگ‌تر آن است که چین در تولید محصولات حوزۀ فناوری مانند رایانه‌ها متخصص شده است، اما ایالات متحده این تخصص را ندارد. کوک در سال ۲۰۱۷ گفت: «اگر در ایالات متحده جلسه‌ای با حضور مهندسان سازندهٔ تجهیزات ظریف برگزار کنید، مطمئن نیستم اتاق پر شود. اما در چین می‌توانید به اندازهٔ چندین زمین فوتبال از این مهندسان جمع کنید.»

در مارس ۲۰۱۶ از دونالد ترامپ که درحال آماده شدن برای کاندیداتوری حزب جمهوری‌خواه بود، پرسیدند با کدام‌یک از متخصصان سیاست خارجی مشاوره می‌کند. او پاسخ داد: «من با خودم صحبت می‌کنم. من بهترینم، چون مغز خیلی خوبی دارم. مشاور ارشدِ من خودم هستم و شامهٔ خوبی در چنین مسائلی دارم.» او بعدها توضیح داد که چرا به متخصصان اتکا نمی‌کند: «افراد متخصص، افتضاح هستند. به وضعیت به‌هم‌ریخته‌ای که در آن قرار داریم توجه کنید. این درحالی است که آن‌همه متخصص داریم.»

در روزهای آغازین این بیماری، دانشگاه علم و فناوری نروژ در مطلبی در فیسبوک از دانشجویانش که در خارج از کشور درحال تحصیل بودند درخواست کرد بازگردند. در این مطلب تأکید شده بود: «به‌ویژه اگر در کشورهایی هستید که زیرساخت‌ها و خدمات بهداشت و درمان ضعیف و یا زیرساخت‌های عمومی ضعیفی دارند، مثلاً ایالات متحدۀ آمریکا.» دانشگاه بعدتر اشاره به آمریکا را حذف کرد، زیرا متوجه شد گاف داده است. اما شوخی‌شوخی این مسئله جدی شد، چراکه آن‌ها به‌طور اتفاقی حقیقت را گفته بودند.

از زمان ریگان تا کنون، مردم بیشتر به این ایده متمایل‌اند که دولت بیش از آنکه حلّال مشکلات باشد، مشکل ایجاد می‌کند، تمام آژانس‌های دولتی بیش از حد بزرگ‌اند و اکثر کارها در بخش خصوصی بهتر انجام می‌شود.

ساخت سلاح‌های هسته‌ای دشوار و کشف آن آسان است. ساخت و توسعهٔ سلاح‌های بیولوژیک بسیار عملی‌تر است؛ می‌توان آن‌ها را ارزان و مخفیانه در آزمایشگاه‌هایی کوچک با بودجه‌ای محدود تولید کرد، اما اثرشان به‌طور باورنکردنی‌ای بزرگ است.

«ما هر روز دست به کارهایی می‌زنیم که امکان شیوع بیماری‌های همه‌گیر را افزایش می‌دهد.» این جمله‌ای است که پیتر دازاک، بوم‌شناس برجستهٔ بیماری‌ها می‌گوید. او در ادامه اشاره می‌کند: «باید متوجه باشیم که این حاصلِ طبیعت نیست، حاصل کاری است که ما با طبیعت می‌کنیم.»

فرانک اسنودنِ تاریخ‌دان معتقد است طاعون قرون وسطا یکی از عوامل به وجود آمدن دولت ـ ملت‌ها بود، زیرا به‌علت نیاز به اِعمال قرنطینه، احساس نیاز به دولتی قدرتمند به وجود آمد.

به نظر می‌رسد کووید۱۹ نیز از خفاش به انسان منتقل شده باشد. این حیوان میزبان ویروس‌های بسیارِ دیگری مانند هاری و ابولا نیز هست. چرا خفاش؟ بدن این جانور دستگاه ایمنی و مکانیزم دفاعی بسیار پیشرفته‌ای دارد، مثلاً دمای بدنش هنگام پرواز بسیار بالاست و در این دما، فقط ویروس‌های قوی‌تر زنده می‌مانند. خفاش می‌تواند در مقابل ویروس‌هایی که دیگر حیوانات را به‌سرعت ضعیف و نابود می‌کند مقاومت کند، به همین دلیل احتمال انتقال ویروس توسط خفاش بسیار بالاست. خفاش‌ها همچنین در شمار زیاد و در فاصلهٔ اندکی کنار هم تجمع می‌کنند که این بستر مناسبی برای انتقال ویروس مهیا می‌کند

فینتان اوتول، مفسر ایرلندی، در آوریل ۲۰۲۰ نوشت: «بیش از دو قرن است که ایالات متحده احساسات مردم در سراسر جهان را تحریک می‌کند. عشق و نفرت، ترس و امید، حسادت و تحقیر، خوف و خشم. اما هیچ‌کس تابه‌حال احساس ترحم به ایالات متحده نداشته بود.»