بریده‌هایی از کتاب دوباره فکر کن!

«کسایی رو می‌خوام که ناراضی‌ان، چون اونا روش‌های بهتری برای انجام کارها دارن ولی راه ندارن که راه بیفتن. اونا مثل ماشینای مسابقه‌ای هستن که به‌جای استفاده‌شدن توی مسابقات، فقط دارن توی گاراژ گاز می‌دن. اگر درِ گاراژ رو باز کنین، اونا شما رو به جاهای فوق‌العاده‌ای می‌برن.»

نتیجه‌گیری یکی از تیم‌های تحقیقاتی می‌گوید: «نبود مشاجره به معنای هماهنگی نیست، بلکه به معنای بی‌تفاوتی است.»

یک پارادوکس در دانشمندان بزرگ و پیش‌بینی‌کنندگان حرفه‌ای یافته‌ام: دلیلی که آن‌ها آن‌قدر راحت با نظرات اشتباه‌شان برخورد می‌کنند این است که از دراشتباه‌بودن می‌ترسند. چیزی که آن‌ها را متمایز می‌کند افق زمانی است. آن‌ها مصمم هستند که در درازمدت به پاسخ صحیح برسند و می‌دانند که این یعنی باید برای مواجهه با افت و خیزها، پسرفت‌ها و تغییر مسیرهایی که ممکن است در کوتاه‌مدت به وجود بیاید آماده باشند. آن‌ها از عینک خوش‌بینی پرهیز می‌کنند و یک آینهٔ بادوام را ترجیح می‌دهند. ترس از اینکه در سال آینده اشتباه کنند انگیزه‌ای قدرتمند است برای اینکه دیدگاهی کاملاً واضح نسبت به اشتباهات سال گذشتهٔ خود پیدا کنند. جف بزوس دراین‌باره می‌گوید: «افرادی که حرف درست زیاد می‌زنند، زیاد گوش می‌دهند و نظرات‌شان را زیاد تغییر می‌دهند. اگر مرتباً نظر خود را تغییر ندهید، زیاد دچار اشتباه خواهید شد.»

تحقیقات نشان می‌دهد هنگامی که کسی در برابر تغییر مقاومت می‌کند، متذکرشدن چیزهایی که پس از این تغییر همچنان ثابت می‌مانند تأثیرگذار است. رؤیاهایی که به‌دنبال تغییر هستند، زمانی قانع‌کننده‌ترهستند که همراه با چشم‌اندازهایی از ثبات باشند؛ هرچند ممکن است روش‌مان تغییر کند، اما هویت‌مان ثابت می‌ماند.

بر اساس تحقیقات، هرچه نمرهٔ آزمون ضریب هوشی شما بیشتر باشد، احتمال اینکه فریب کلیشه‌ها را بخورید بیشتر است چون می‌توانید الگوها را سریع‌تر تشخیص بدهید. همچنین مطالعات اخیر نشان می‌دهند هرچه باهوش‌تر باشید، به‌روزرسانی عقایدتان برای‌تان دشوارتر است.

با توسعهٔ دسترسی به اطلاعات و فناوری، دانش صرفاً در حال رشد نیست، بلکه در حال رشد با شتابی بسیار است. در سال ۲۰۱۱، شما هر روز پنج برابر بیشتر از فردی در سال ۱۹۸۶ اطلاعات کسب می‌کردید. در سال ۱۹۵۰، پنجاه سال طول می‌کشید تا اطلاعات ما در زمینهٔ دارو دو برابر شود اما در سال ۱۹۸۰، این زمان به هفت سال رسید و در سال ۲۰۱۰، این هفت سال نیز نصف شد. این شتاب در تغییرات به این معناست که ما باید بیشتر از هر زمان دیگری حاضر به تغییر عقایدمان باشیم.

او واقعاً از فهمیدن اینکه اشتباه می‌کرده لذت می‌برد زیرا این یعنی اکنون اشتباهات کمتری نسبت به قبل دارد.

به‌جای گوش‌دادن به دیدگاه‌هایی که باعث می‌شوند به فکر فروبرویم، به دیدگاه‌هایی گوش می‌دهیم که احساس خوبی به ما می‌دهند.

افرادی را که هنوز از ویندوز نودوپنج استفاده می‌کنند، مسخره می‌کنیم ولی همچنان به عقایدی که در سال ۱۹۹۵ داشتیم پایبندیم.

در یک پژوهش، وقتی افراد احساس می‌کردند از خود قبلی‌شان منفصل شده‌اند، در طول سال کمتر احساس افسردگی به آن‌ها دست می‌داد. وقتی احساس می‌کنید مسیر زندگی‌تان در حال تغییر است و در پروسهٔ تغییر شخصیت هستید، رهاکردن عقاید احمقانه‌ای که قبلاً داشته‌اید راحت‌تر است. من در گذشته آقای همه‌چیزدان بودم چون بیش از حد روی دانستن تمرکز کرده بودم، اما اکنون بیشتر علاقه دارم بفهمم چه چیزهایی را نمی‌دانم. همان‌طور که ری دالیو، بنیان‌گذار شرکت بریج‌واتر، به من گفت: «اگه به گذشته‌ات فکر کنی و با خودت نگی" وای، یک سال پیش من چقدر خنگ بودم"، یعنی توی سال گذشته چیز خاصی یاد نگرفتی.»

هدف از آموختن این نیست که مهر تأییدی بر عقایدمان بزنیم، بلکه این است که عقایدمان را توسعه دهیم.

شبکهٔ چالشی درست کنید، نه فقط شبکهٔ پشتیبانی. داشتن طرفدارانی که تشویق‌تان می‌کنند مفید است، اما نیاز به منتقدانی که شما را به چالش بکشند هم دارید

قدرت شنیدن فقط در این نیست که به مردم فضایی دهید تا به باورهای‌شان فکر کنند، بلکه نمودی از احترام و نشان‌دادن توجه است.

اینکه نظرتان را تغییر دهید شما را به آدمی دورو یا دمدمی‌مزاج تبدیل نمی‌کند،‌ بلکه به این معناست که شما تمایل به یادگیری دارید.

اینکه بتوانیم دعواهای خوب داشته باشیم فقط ما را متمدن‌تر نمی‌کند، بلکه کمک می‌کند تا خلاقیت‌مان را نیز پرورش دهیم.

رؤیاهایی که به‌دنبال تغییر هستند، زمانی قانع‌کننده‌ترهستند که همراه با چشم‌اندازهایی از ثبات باشند؛ هرچند ممکن است روش‌مان تغییر کند، اما هویت‌مان ثابت می‌ماند.

تحقیقات نشان می‌دهد هنگامی که کسی در برابر تغییر مقاومت می‌کند، متذکرشدن چیزهایی که پس از این تغییر همچنان ثابت می‌مانند تأثیرگذار است.

داشتن اعتقاد راسخ باعث می‌شود در زندانی که خودمان ساخته‌ایم گیر بیفتیم. راه فرار از این زندان کاهش سرعت در تفکرمان نیست، بلکه افزایش سرعت در بازاندیشی‌کردن‌مان است.

اگر دانش برابر با قدرت است، دانستن اینکه چه چیزهایی نمی‌دانیم خِرد است.

باور دارم که معلمان خوب، اندیشه‌های جدید را می‌آموزند، ولی معلم‌های فوق‌العاده شیوه‌های جدید اندیشیدن را می‌آموزند.