بریده‌هایی از کتاب دوباره فکر کن!

«اگه به گذشته‌ات فکر کنی و با خودت نگی" وای، یک سال پیش من چقدر خنگ بودم"، یعنی توی سال گذشته چیز خاصی یاد نگرفتی

حقیقت این است که ازدست‌دادن پیشرفت‌های دو سال گذشته بهتر از هدردادن بیست سال آینده است.

اگه از جایی که هستین ناراحتین، سوار هواپیما بشین و به ایتالیا برین. شما در ایتالیا هم همون آدم غمگین سابق هستین، فقط مکانتون رو عوض کردین.

«جهل و نادانی عموماً بیشتر از علم و آگاهی موجب اعتمادبه‌نفس می‌شود

هدف از آموختن این نیست که مهر تأییدی بر عقایدمان بزنیم، بلکه این است که عقایدمان را توسعه دهیم.

«وقتی نظراتم اشتباه از آب در می‌آن، تنها زمانیه که مطمئنم چیزی یاد گرفتم.»

یک یادداشت برای خودم: یادم باشد در سفر بعدی‌ام به قلهٔ کوه حماقت، یک سلفی از خودم بگیرم.

ما از افرادی که روند فکری ما را به چالش می‌کشند بیشتر یاد می‌گیریم تا از افرادی که نتایج‌مان را تأیید می‌کنند. مدیران قدرتمند با منتقدان خود بحث کرده و این‌گونه خودشان را قوی‌تر می‌کنند. مدیران ضعیف منتقدان خود را ساکت می‌کنند و این‌گونه خودشان را ضعیف‌تر می‌کنند.

«خسته‌کردن کسی هنگام بحث و متقاعدکردنش، باهم فرق دارند.» تیم کریدر

متوجه شده‌ام دانشجویانی که در بیست‌سالگی در مورد برنامه‌های شغلی‌شان بسیار مطمئن هستند، از آن دست افرادی هستند که در سی‌سالگی حسرت‌های عمیقی دارند.

یکی از نشانه‌های فراگیران مادام‌العمر این است که فهمیده‌اند می‌توانند از هر کسی که ملاقات می‌کنند چیزی یاد بگیرند.

جهل و نادانی عموماً بیشتر از علم و آگاهی موجب اعتمادبه‌نفس می‌شود.

«پیشرفت بدون تغییر غیرممکن است و کسانی که نتوانند ذهن‌شان را تغییر دهند، نمی‌توانند هیچ‌چیزی را تغییر دهند.»

وقتی مردم به نصیحتی گوش نمی‌دهند، همیشه دلیلش این نیست که با آن مخالف هستند. گاهی در مقابل حس فشار و این حس که کسی دارد تصمیم‌شان را کنترل می‌کند مقاومت می‌کنند.

غرور، جهالتِ همراه با اعتقاد راسخ است.

«این واقعیت رو بپذیرین که ممکنه اشتباه کنین. سعی کنین به خودتون ثابت کنین نظرتون اشتباهه و وقتی فهمیدین اشتباه کردین لازم نیست افسرده بشین. با خودتون بگین: "هی، من یه چیز جدید فهمیدم!"»

بسیاری از افراد سعی می‌کنند خودشان را باهوش نشان دهند. اما شنونده‌های خوب بیشتر علاقه دارند کاری کنند که مخاطب‌شان احساس باهوش‌بودن کند.

وقتی متوجه می‌شویم که ممکن است در اشتباه باشیم، یکی از دفاع‌های رایج این است: «حق دارم نظر خودم رو داشته باشم.» می‌خواهم این جمله را اصلاح کنم: بله، ما حق داریم نظراتی را در ذهن‌مان داشته باشیم، اما اگر تصمیم داریم آن‌ها را بیان کنیم، به‌نظرم وظیفه داریم عقایدمان بر اساس منطق و شواهد باشند، استدلال خود را با دیگران در میان بگذاریم و اگر شواهد بهتری پیدا شد نظرمان را تغییر دهیم.

یک یادداشت برای خودم: یادم باشد در سفر بعدی‌ام به قلهٔ کوه حماقت، یک سلفی از خودم بگیرم.

«اگه به گذشته‌ات فکر کنی و با خودت نگی" وای، یک سال پیش من چقدر خنگ بودم"، یعنی توی سال گذشته چیز خاصی یاد نگرفتی.»