بریده‌هایی از کتاب دوباره فکر کن!

جلسات معاینهٔ زندگی تعیین کنید. خیلی راحت ممکن است گرفتار تشدید تعهدات نسبت به مسیری نارضایت‌بخش شویم. همان‌طور که برای معاینات پزشکی‌تان وقت می‌گیرید، ارزشش را دارد سالی یک یا دو بار وقت معاینهٔ زندگی هم در تقویم‌تان بگنجانید. این معاینه راهی است برای ارزیابی اینکه چقدر یاد می‌گیرید، باورها و اهداف‌تان چگونه تکامل یافته‌اند و آیا قدم‌های بعدی‌تان نیازمند بازاندیشی هستند یا نه.

اگر برای پشتیبانی از دیدگاه‌تان دلایل بیش از حدی ارائه کنید، ممکن است مخاطب‌تان حالت تدافعی پیدا کند و باعث شود بر اساس ضعیف‌ترین دلایل کل استدلال‌تان را رد کند. به جای رقیق‌کردن استدلال‌تان، با تعداد محدودی از قوی‌ترین استدلال‌های‌تان پیش بروید.

شادیِ ما نه به جایی که هستیم، بلکه به کاری که می‌کنیم بستگی دارد.

وقتی به‌دنبال شادی هستیم با تغییر محیط‌مان شروع می‌کنیم. انتظار داریم که در آب و هوای گرم‌تر یا خوابگاهی دوستانه‌تر شادی را بیابیم ولی هر شادی‌ای که این گزینه‌ها به‌همراه داشته باشند، معمولاً موقتی است. در مجموعه‌ای از تحقیقات، دانشجویانی که محیط‌شان را تغییر داده و به وضع زندگی‌شان نظم داده بودند یا برنامه‌های دوره را تغییر داده بودند خیلی سریع به میزان شادی ابتدای‌شان برگشتند.

وقتی به یک چیز متعهد می‌شوید، بخشی از هویت‌تان می‌شود و کم‌کردن شدتِ کار سخت می‌شود. رشتهٔ زبان انگلیسی را انتخاب می‌کنید زیرا عاشق خواندن هستید، ولی بعد کشف می‌کنید که از روند نگارش لذت نمی‌برید. تصمیم می‌گیرید که در زمان همه‌گیری یک بیماری واگیردار دانشگاه را شروع کنید و بعدها نتیجه می‌گیرید که باید یک سال دیرتر می‌رفتید. روی هدفت تمرکز کن. به یک رابطهٔ عاشقانه پایان می‌دهید زیرا بچه نمی‌خواهید و چندین سال بعد متوجه می‌شوید که شاید بچه بخواهید.

از کجا می‌دانید؟ سؤالی است که باید اغلب اوقات از خودمان و دیگران بپرسیم. قدرت این سؤال در رُک‌بودنش است. این پرسش غیرقضاوت‌گرایانه است؛ نمود مستقیم تردید و کنجکاوی که باعث نمی‌شود حالت تدافعی بگیرید

مشخص شده اگرچه کمال‌گراها بیشتر از همتایان‌شان احتمال دارد در درس و دانشگاه خوب عمل کنند، در کار بهتر از همکاران‌شان نیستند. این موضوع مطابق این شواهد است که در بسیاری از صنایع، نمره نمی‌تواند به‌درستی عملکرد شغلی را پیش‌بینی کند.

آزمایش‌ها نشان داده‌اند وقتی گوینده، پیامی الهام‌بخش می‌دهد، مخاطبان مطالب را با دقت کمتری تحلیل می‌کنند و بیشترِ محتوای پیام را فراموش می‌کنند؛ حتی وقتی ادعا می‌کنند قسمت بیشتر پیام را به یاد می‌آورند. مطالعات اجتماعی از این پدیده به‌عنوان اثر تحیّر یاد می‌کند ولی به نظر من بهتر است آن را اثر هاج‌واجی توصیف کنیم.

من و همسرم از این می‌گوییم که در مدرسه یاد گرفتیم که پلوتون سیاره است (که دیگر درست نیست) و کلمب آمریکا را کشف کرد (اصلاً درست نیست). بچه‌های‌مان به ما یاد دادند که پادشاه توتان خامن احتمالاً در تصادف ارابه کشته نشد و با ذوق و شوق توضیح دادند که وقتی خرس تنبل بو می‌دهد گاز از پشتش بیرون نمی‌آید بلکه از دهانش بیرون می‌آید. بازاندیشی باید به یک عادت منظم تبدیل شود.

روان‌شناسان دریافته‌اند که مردم اگر به راه‌حل مسئله‌ای علاقه نداشته باشند، آن مسئله را نادیده می‌گیرند یا حتی وجودش را منکر می‌شوند.

بستر شبکه‌های اجتماعی دیدگاه‌های مخالف را به ما نشان می‌دهد، ولی نتوانسته نظرمان را عوض کند.

«یه استدلال ضعیف عموماً باعث می‌شه استدلال قوی‌مون کمرنگ بشه.» هرچه دلایل بیشتری بیاوریم، افراد راحت‌تر می‌توانند ضعیف‌ترین دلیل‌مان را نقض کنند و هنگامی که یکی از استدلال‌های‌مان رد شود، آن‌ها می‌توانند به‌راحتی کل دیدگاه‌مان را رد کنند.

یک مناظرهٔ خوب، شبیه جنگ نیست. حتی شبیه مسابقهٔ طناب‌کشی هم نیست که اگر طناب را خیلی محکم بکشید، بتوانید حریف را به‌طرف خودتان بکشانید. یک مناظرهٔ خوب بیشتر به رقصی شباهت دارد که حرکاتش از قبل طراحی نشده است و شما در حال طراحی آن در همراهی با شریکی هستید که قدم‌های متفاوتی در ذهن دارد. اگر شما خیلی تلاش کنید که کنترل رقص را به دست بگیرید، شریک‌تان مقاومت خواهد کرد. اگر حرکات‌تان را با او هماهنگ کنید و او را متقاعد کنید که همین کار را انجام دهد، احتمال اینکه درنهایت هماهنگ برقصید بیشتر است.

«بحث صادقانه صرفاً فرایندی است که در آن باید هر دو طرف پَر کاه و خُرده‌های چوب را از چشمان یکدیگر بردارند تا هر دو بتوانند به وضوح ببینند.»

بدبینی «بنیادِ روش علمی است»، درحالی‌که انکار یعنی «ردکردن ایده‌ها از قبل بدون بررسی منطقی».

تحقیقات نشان می‌دهد تعداد دفعاتی که والدین باهم بحث می‌کنند، هیچ تأثیری بر رشد تحصیلی، اجتماعی و عاطفی فرزندان ندارد. آنچه اهمیت دارد این است که والدین موقع بحث چقدر احترام یکدیگر را نگه می‌دارند، نه اینکه هرچند وقت یک‌بار باهم بحث می‌کنند.

«نبود مشاجره به معنای هماهنگی نیست، بلکه به معنای بی‌تفاوتی است.»

هیچ‌گاه دست از باورنکردن برندارید

همهٔ ما در دانش و عقایدمان نقاط کوری داریم که متأسفانه می‌توانند ما را نسبت به کوری خودمان کور کنند و این مسئله به ما اعتمادبه‌نفس کاذب در قضاوت‌های‌مان می‌دهد و مانع از بازاندیشی می‌شود.

طبق آنچه اکنون به‌عنوان اثر دانینگ‌کروگر شناخته می‌شود، زمانی که ما فاقد مهارت لازم هستیم، احتمال اینکه سرشار از اعتمادبه‌نفس کاذب باشیم بیشتر است.