بریده‌هایی از کتاب یک خانواده تقریباً معمولی

برای هم ساخته شده بودیم و با گذشت زمان بهم وابسته‌تر و در هم غرق می‌شدیم. در هر صورت گمان می‌کنم - نه، اطمینان دارم - عشق و زمان ما را برای همیشه در کنار هم نگه می‌دارد تا زمانی که مرگ ما را فرا گیرد.

همدیگر را بغل کردیم. انگار زمان متوقف شده بود و این هم‌آغوشی تا ابدیت ادامه داشت - دو نفر که به هم تعلق داشتند و با عشق و زمان و سرنوشت به هم پیوند می‌خوردند. اوه خدای من!

ما نباید فقط منتظر چیزهای خوب خدا باشیم. باید اتفاقات بدش رو هم بپذیریم

به نظر من مشارکت مداوم در تمام جزئیات زندگی دیگران می‌تواند خسته‌کننده باشد. درست است که انسان موجودی اجتماعی است، ولی نباید فراموش کنیم که تنهایی و خلوت نیز به همان اندازه اهمیت دارد.

کوچک‌ترین خطا می‌توانست منجر به حادثه‌ای غیرقابل‌جبران شود.

یادآوری خاطرات زندگی، باورِ مرگ را سخت و دور از ذهن می‌کند.

قدرت محکومیت در دستان مردم است و نظر سیستم قضایی بی‌اهمیت جلوه می‌کند. دادگاه مردمی با مستندات دادگاه حقوقی همسو نیست. نمونه‌اش خودم. چند بار بدون داشتن مدرک و نشانه‌ای به موضوعی شک کرده بودم؟

عشقِ انسانی چیز دیگری است. وقتی به جملات پاول مقدس دربارهٔ عشق و حقیقت می‌اندیشم، ناخودآگاه به وجد می‌آیم و به خودم می‌گویم مادامی‌که به عشق ایمان داشته باشی، حقیقت پیروز است. عشق به‌قدری باارزش است که نمی‌توان قیمتی روی آن گذاشت.

عشق‌ورزیدن سخت‌ترین کار دنیاست.

خدا با صابران است

چیزی مهم‌تر از خانواده وجود ندارد.

به‌قدری درگیر خودمان و مبارزه با مقدرات شدیم که به‌کل یادمان رفت برای چه می‌جنگیم؛ همانند سربازان جنگ جهانی اول که اصلاً نمی‌دانستند با چه کسانی در جنگند، درحالی‌که به روی هم‌وطنان خودشان شلیک می‌کردند.

این همان کاری است که خانواده‌ها انجام می‌دهند؛ آنها از همدیگر حمایت می‌کنند.

خانواده‌ای که اعضایش از هم جدا شده‌اند پایدار نمی‌ماند.

دروغ چیست؟ دروغ هم مثل صداقت انواع مختلفی دارد. مثلاً دروغ مصلحتی. من هیچ‌وقت از گفتن این‌جور دروغ‌ها شرمنده نشده‌ام، چون فکر می‌کنم خیلی بهتر از راست فتنه‌انگیز است.

وقتی بچه داشته باشی همیشه نگرانشی، فرقی نمی‌کنه چند سالش باشه.

آینده همیشه روشن است حتی اگر کورسوی این روشنایی به‌سختی قابل‌رؤیت باشد، درست مثل آفتاب زمستانی در پسِ ابری بزرگ. حتی اگر مسیر پیش‌رویمان ناشناخته باشد، جای نگرانی نیست.

معمولاً اتفاقات غیرقابل‌پیش‌بینی هستند، اما همان‌ها هم مبتنی بر یک‌سری مدارک و شواهد عینی هستند. گاهی وقت‌ها باید چشمانتان را در مقابل همه‌چیز ببندید و اجازه بدهید کارها روال عادی خودشان را طی کنند.

حواسم رفت به کار خودم. آیا این یک آزمایش الهی بود؟

امیدواری نعمتی است که خداوند در وجود ما قرار داده و ربطی به حماقت بشری ندارد.