بریده‌هایی از کتاب چگونه بر جهان حکومت کنیم؟

بهای موفقیتش را با جانش پرداخت.

منتقدانش یا ناپدید می‌شدند یا به حصر و تبعید محکوم می‌شدند.

زمان حیاتش قدرتمندترین مرد اروپا بود، هرچند که به‌ظاهر تحت نظر و امر پادشاه وقت فرانسه، لوئی سیزدهم، خدمت می‌کرد.

گاهی اوقات ضرورتی ندارد که یک عنوان حکومتی داشته باشید تا قدرت واقعی در دست‌های شما باشد. تاریخ پر است از شخصیت‌های قدرتمندی که پشت پرده مهم‌ترین تصمیمات را می‌گرفتند و جز شماری اندک کسی از قدرت و نفوذشان آگاه نبود.

اگر شما شش خط از نوشتهٔ شریف‌ترین و پاک‌دست‌ترین رجال را به من دهید چیزی در آن پیدا می‌کنم که به‌واسطه‌اش آن فرد مستحق اعدام باشد.

دربارهٔ انقلاب یک سوءتفاهم بزرگ وجود دارد: این‌که انقلاب حاصل حرکت خودجوش توده‌هاست و پیروزی آن تحقق خِرَد گروهی جامعه است. اگر چنین بود روس‌ها خودشان به انقلاب فوریهٔ ۱۹۱۷ که استعفای تزار و شکل‌گیری یک حکومت ناپایدار دموکراتیک را در پی داشت رضایت می‌دادند و انقلاب اکتبر مخرب و خونین رخ نمی‌داد.

خب با این حساب چه کسی انقلاب را شروع می‌کند و مهم‌تر از آن شما چطور می‌توانید خودتان را قاطی ماجرا کنید تا از این نمد کلاهی به شما برسد؟ یک قانون مهم و اساسی این است که به صورت نامحسوس مردم را وادار کنید که کار اصلی را انجام دهند. تحت هیچ شراطی، تکرار می‌کنم، هیچ شرایطی، کوکتل مولوتف حمل نکنید یا پیشاپیش جمعیت تظاهرکننده پرچم و بنر دست نگیرید، چون ممکن است به صورت جدی صدمه ببینید و از سفرهٔ انقلاب هیچ سهمی به شما نرسد.

لنین و یاسر عرفات را به‌عنوان دو سازمان‌دهندهٔ بزرگ انقلاب‌ها و جنبش‌های مردمی در نظر بگیرید: تنها وقتی پا به وطن‌شان گذاشتند که از پیروزی انقلاب‌شان مطمئن شدند.

عامهٔ مردم، فوتبال نگاه می‌کنند و در صف نان می‌ایستند و از زمین و زمان بد می‌گویند و غر می‌زنند، اما هیچ‌گاه انقلاب را شروع نمی‌کنند.

معتقد بود که: آزادی آن‌قدر ارزشمند است که باید پیوسته جیره‌بندی شود.

لنین گفته بود: «از میان هنرها همه برای دیگران و سینما برای ما.» او اهمیت زیادی برای این هنر-رسانه قائل بود و دستور صریح داده بود که همه‌گونه امکاناتی برای فیلم‌سازان متعهد به آرمان‌های اتحاد شوروی مهیا شود.

کودتای لنین در سال ۱۹۱۷ تحت پوشش انقلاب کمونیستی منجر به فروپاشی امپراتوری کهن روسیه و آغاز حکومت بلشویکی شد.

ممکن است بار اول موفق نشوید. نباید تسلیم شوید. نباید ناامید شوید. عروسی به کوچهٔ شما هم می‌رسد. رابرت بروس پادشاه اسکاتلند در نخستین تلاشش برای کسب قدرت در سال ۱۳۰۶ شکست سختی خورد، اما در ۱۳۱۴ بازگشت موفقیت‌آمیزی داشت. فیدل کاسترو در سال ۱۹۵۰ بازداشت و تبعید شد، اما در ۱۹۵۹ موفق به خلع و سرنگونی باتیستوتا شد. حتی ولاد معروف به دراکولا، بعد از شکستی سنگین از نیروهای عثمانی، دوباره موفق به بازپس‌گیری تاج و تختش شد. تمام این مردان اهمیت صبر و بردباری و خویشتن‌داری را فهمیدند.

معادلات سیاسی و جنگ قدرت مثل مسابقهٔ لاک‌پشت و خرگوش است که برندهٔ آن همیشه لاک‌پشت است.

قصدتان چه کودتا در محل کارتان باشد یا در کاخ ریاست‌جمهوری، سعی کنید نقشه‌تان را آخر هفته اجرا کنید. از هر سیاستمداری بپرسید به شما می‌گوید که جمعه روز خوبی برای انتشار اخبار بد است. چرا؟ چون تا روز شنبه که روز نخست کاری است هیچ روزنامه‌نگاری در موردش چیزی نمی‌نویسد. بعدش هم چه کسی می‌داند چه اتفاقی می‌افتد؟ وقتی مردم شنبه در روزنامه‌ها درباره‌اش می‌خوانند، دیگر همه‌چیز تمام شده و مردم بار دیگر زندگی روزمره‌شان را از سر می‌گیرند. جمعه

جمعه روزی بود که آرژانتین به جزایر فالکلند حمله کرد، روزی بود که پینوشه در شیلی کودتا کرد، روزی بود که عراق به کویت تجاوز کرد. و البته روزی که مهیب‌ترین جنگ تاریخ بشر، جنگ جهانی دوم، شروع شد: جمعه اول سپتامبر ۱۹۳۹ روز اشغال لهستان توسط ارتش آلمان.

یک تهمت سنگین مثل یک دروغ خوب و شیرین است. به قول معروف تهمت مثل زغال است، رقیب‌تان را نسوزاند دست‌کم روسیاهش می‌کند.

راستی بابت اثبات تهمت‌ها و افتراهایتان هم نگران نباشید. شما محتاج هیچ مدرک و سندی نیستید. جامعه خوش دارد کمتر بداند و بیشتر محکوم کند.

مردم نیز می‌توانند فساد، بی‌رحمی، بی‌عدالتی و تبعیض دولتمردان را تحمل کنند، چون می‌دانند که لازمهٔ هر حکومت و دولتی است؛ اما در برابر بی‌کفایتی که منجر به اتخاذ سیاست‌هایی غلط می‌شود که به معیشت و منافع شخصی‌شان لطمه می‌زند، ساکت نمی‌نشینند.

مردم نیز می‌توانند فساد، بی‌رحمی، بی‌عدالتی و تبعیض دولتمردان را تحمل کنند، چون می‌دانند که لازمهٔ هر حکومت و دولتی است؛ اما در برابر بی‌کفایتی که منجر به اتخاذ سیاست‌هایی غلط می‌شود که به معیشت و منافع شخصی‌شان لطمه می‌زند، ساکت نمی‌نشینند.