بریده‌هایی از کتاب چگونه بر جهان حکومت کنیم؟

اگر ترقی نکردید ممکن است احساس بی‌کفایتی، بی‌عدالتی و سرخوردگی عارض‌تان شود. چیزی که حق مسلم‌تان بود از شما گرفته و خود واقعی شما نادیده گرفته شده. این احساسات را به خاطر بسپارید و آن‌ها را تقویت کنید. حتی رهبران بزرگی مثل چرچیل و نیکسون هم از ترقی محروم ماندند و همین باعث شد قوی‌تر شوند. دقت کنید: چیزی که آن‌ها را نکشت قوی‌ترشان کرد. مهم نیست که آدم‌های گذرا شما را نادیده بگیرند و تحقیرتان کنند، انتقام غذایی است که بهتر است سرد سرو شود.

چگونه بر جهان حکومت کنیم؟

چگونه بر جهان حکومت کنیم؟

اگر می‌خواهید مردم از شما به‌عنوان یک رهبر کبیر یاد کنند، جانشینی انتخاب کنید که یک ابله تمام‌عیار باشد.

کارهایی که دیکتاتورها می‌توانند بکنند و رهبران دموکرات نه ۱. تعطیلی شبکه‌های تلویزیونی و بستن دَرِ نشریات ۲. خودداری از پرداخت مالیات ۳. چاپ تصویر نیم‌رخ و تمام‌رخشان روی تمبر و اسکناس ۴. تغییر وضعیت آب‌وهوای روز گذشته ۵. لغو قوانین قوهٔ مقننه قبل و بعد از تصویب، جلوگیری از پیگیری و اجرای احکام قضایی، پیشگیری از افزایش قدرت و اختیارات قوهٔ مجریه ۶. نگارش کتابی که فروش بالایش پیشاپیش تضمین شده و اغلب شرح حال خودشان است. ۷. دوبله پارک کردن ماشین در هر کجا و هر زمان ۸. تغییر دولت

قصدتان چه کودتا در محل کارتان باشد یا در کاخ ریاست‌جمهوری، سعی کنید نقشه‌تان را آخر هفته اجرا کنید. از هر سیاستمداری بپرسید به شما می‌گوید که جمعه روز خوبی برای انتشار اخبار بد است. چرا؟ چون تا روز شنبه که روز نخست کاری است هیچ روزنامه‌نگاری در موردش چیزی نمی‌نویسد. بعدش هم چه کسی می‌داند چه اتفاقی می‌افتد؟ وقتی مردم شنبه در روزنامه‌ها درباره‌اش می‌خوانند، دیگر همه‌چیز تمام شده و مردم بار دیگر زندگی روزمره‌شان را از سر می‌گیرند.

دستور بدهید مجسمه‌هایتان را بسازند. هرچه بزرگ‌تر، بهتر. ترجیحاً نگاه‌تان در این مجسمه‌ها به افق‌های دور خیره شده باشد (همان جایی که پس‌اندازهای خارجی مخفی‌تان است)

این نقل قول هیتلر را آویزهٔ گوش‌تان کنید: وظیفهٔ رسانه همیشه و به‌طور ثابت جلوه دادن حقیقت به طرزی است که از حق ما جانبداری کند. قدرت درک توده کم، اما قدرت فراموشی‌شان زیاد است. به‌وسیلهٔ تبلیغات می‌توان مردم را معتقد ساخت که بهشت، جهنم و جهنم، بهشت است. هر چقدر این دروغ‌ها بزرگ‌تر باشد مردم حاضرند برای تحقق آن‌ها تلفات بیشتری بدهند.

به غر زدن مردم در اتوبوس و تاکسی و مغازهٔ سلمانی کاری نداشته باشید. آن‌ها را دچار این توهم می‌کند که از آزادی بیان برخوردارند و تاریخ نشان داده که عامهٔ مردم آزادی بیان را به آزادی اندیشه ترجیح می‌دهند چون به‌ندرت با مقولهٔ دوم سروکار دارند.

دوم شدن در المپیک، نقره نصیب‌تان می‌کند و دوم شدن در سیاست، گمنامی.