بریده‌هایی از کتاب دلتنگی ها و پرسه ها

مرنجان مرا، الیزابتِ زیبا! شعری می‌سرایم از مهجوری و مشتاقی، آن‌گونه که تو دوست می‌داری؛ تمام سرگذشتِ عاشقی‌ام این دو حرف است: تو و این غروبِ غریبِ نیزار.

برای درمان افسردگی، داروهای مؤثری وجود دارد: آواز، پارسایی، شراب، نواختن ساز، گفتنِ شعر، پرسه زدن و ولگردی. من با این داروهاست که زنده مانده‌ام، همان‌طور که یک راهب با نیایشهایش زنده می‌ماند.

من به آن دلدادگانی تعلق دارم که عاشق زنان نیستند، بلکه فقط عاشق عشقند.

کسی که به خوشتن «نه» می‌گوید، نمی‌تواند به خداوند «آری» بگوید.

اگر آدمهای بیشتری مثل من از مرزهای میان کشورها بیزاری می‌جستند، دیگر نه جنگی بود و نه محاصره‌ای