بریده‌هایی از کتاب ازدواج شناسی؛ علم و هنر با هم ماندن!

سوخت‌وساز همسرم شبیه سوخت نوعی خودرو با موتور نیرومند است: گاهی داغ می‌کند، برای این‌که موتورش سالم بماند نیاز به گردش مداوم دارد و وقتی انتظارش را نداریم، سوختش تمام می‌شود. بنابراین، گاهی هنگام مشاجره از خودم می‌پرسم آیا او غذایش را خورده است.

از یک کلمهٔ رمزی به‌عنوان علامتی برای توقف بحث استفاده کنید.

به باور درمانگران اشکالی ندارد که بحث دربارهٔ یک مسئله را به زمانی دیگر موکول کنید؛ به‌شرطی که همسرتان بداند یک‌طرفه از مذاکره خارج نشده‌اید، بلکه نیاز به زمان دارید تا گفته‌های او را پردازش کنید یا فکر می‌کنید اکنون زمان خوبی برای این بحث نیست (کار مهمی دارید) یا صرفاً می‌خواهید کمی آرام شده و دوباره به بحث ادامه دهید.

عقب‌نشینی در زوج‌های جوان با طلاق در کمتر از هفت سال بعد ارتباط دارد؛ زیرا مشکلات حل‌نشده باقی مانده و فاصله و بیگانگی بین آن‌ها افزایش می‌یابد.

«افرادی که از مبارزه عقب‌نشینی می‌کنند، احساس شرم دارند و از شنیدن تقصیرهای خود هراس دارند. آن‌ها باور دارند که هرگز قادر به کسبِ رضایت همسرشان نیستند؛ بنابراین احساس ناتوانی و درماندگی می‌کنند».

زنان معمولاً در برخورد با مشکلات تمایل به سرزنش‌کردن دارند؛ در حالی که مردان عقب‌نشینی را ترجیح می‌دهند.

«دعوای مکرر زوج‌ها به این دلیل حل‌نشده باقی می‌ماند که هیچ‌یک از آن‌ها حقیقتاً با دیگری ارتباط برقرار نمی‌کند؛ بلکه با بدترین باورهایی که دربارهٔ او در ذهن دارد، ارتباط برقرار می‌کند».

تمسخر شکل‌های مختلفی دارد: تکرار سخن فرد مقابل با لحنی آزارنده، کم‌ارزش‌سازی نگرانی‌های فرد مقابل، مبالغه در صحبت‌های او و مُضحک جلوه‌دادن آن‌ها. گاهی حتی نیازی به بیان‌کردن آن نیست؛ زبان بدن‌تان گویای همه چیز است: چرخاندن چشم‌ها، چرخاندن سر، طنین صدا و دست‌به‌سینه‌شدن. این‌ها حالات بدنی تمسخرآمیز هستند: این پیام را منتقل می‌کنند که شنونده سخنان گوینده را مهم، تازه و مؤثر نمی‌داند

کودکان خُردسال اسباب‌بازی کودکان بزرگ‌تر را می‌گیرند و کودکان بزرگ‌تر نیز در مقابل آن‌ها را کتک می‌زنند. چنین رفتاری به‌طور مشابه در روابط بین همسران نیز دیده می‌شود: از توهین گرفته تا خیانت انتقام‌جویانه.

گاهی همسرتان واقعاً کاری احمقانه یا نادرست انجام داده است. همهٔ ما انسان‌ها مستعد خطا هستیم. در چنین شرایطی، جبهه‌گیری می‌تواند تبدیل به رفتارهای انتقام‌جویانه شود. این رفتارها اغلب ناشی از بازتاب‌های ما بوده که احتمالاً از نواحی زیرقشری مغز سرچشمه می‌گیرند؛ جایی که رفتارهای عمیقاً آموخته‌شده که نیاز به تفکر چندانی ندارند را راه‌اندازی می‌کند. بدین صورت که همسرتان کاری احمقانه انجام داده و شما نیز بدون این‌که آگاه باشید، واکنشی احمقانه‌تر نشان می‌دهید؛ در نتیجه هر دوی شما در یک چرخهٔ حماقت گیر می‌اُفتید. رِئال این رفتار را «تخلف از موضع قربانی»(۸) نامیده است.

جبهه‌گیری همان‌طور که از نام آن برمی‌آید، حالتی است که در آن افراد به سؤال فرد مقابل به‌گونه‌ای پاسخ می‌دهند که انگار واقعاً یک حمله است.

بسیاری از افراد به‌دلایل مختلف در مقابل همسر خود ناشنوا هستند. شنیدن مشکلات و نقص‌های‌مان از زبان کسی که دوستش داریم، برای‌مان بسیار دشوار است.

هنگام گفت‌وگو نمی‌توانست کار دیگری غیر از تمرکز بر حرف‌های طرف مقابل انجام دهد. در نتیجه، یک مدیر عالی بود. مخاطبان او احساس می‌کردند حرف‌های‌شان واقعاً شنیده می‌شود

هرچه کلمات متکی بر بار هیجانی بیشتری باشند، فرد مقابل سریع‌تر عقب‌نشینی می‌کند

حرف‌تان را کوتاه و مختصر بیان کنید. هرچه سریع‌تر باشد، بهتر است.

رسانه‌های اجتماعی چیزی غیر از ابرهای عظیم تپنده‌ای از افراد نیستند که دربارهٔ ناراحتی‌ها و نگرانی‌های خود حرف می‌زنند. با این حال، اگر از خواندن ده‌ها مطلب در فیس‌بوک (یا حدود بیست دقیقه خواندن توییت‌ها در توییتر) چیزی آموخته باشیم این است که هیچ‌کس پس از مورد توهین یا تحقیر قرارگرفتن یا مقایسه‌شدن با هیتلر/ استالین/ لوسیوس مالفوی نظرش را دربارهٔ چیزی تغییر نداده است.

توهین، بی‌احترامی یا جریحه‌دارکردن احساسات شریک زندگی‌تان باعث می‌شود او تمایل کمتری به تلاش برای حل مسائل داشته باشد.

منصفانه دعوا کنید. همسرتان را تهدید به طلاق نکنید.

سان تِزو معتقد است همهٔ مبارزه‌ها مبتنی بر نیرنگ و فریب‌کاری هستند (۳)؛ در حالی که دعوای زناشویی که در آن به‌جای برنده، نیاز به آتش‌بس داریم باید مبتنی بر فقدان فریب‌کاری باشد.

صداقت برای من یک ارزش است. به نظر من، فردی که با حیله و نیرنگ به جایگاهی دست یابد، پَست‌فطرت است.