بریده‌هایی از کتاب ازدواج شناسی؛ علم و هنر با هم ماندن!

عذرخواهی در اغلب موارد کارساز است؛ به‌شرطی که مصنوعی نباشد.

در شرایطی که واقعاً نمی‌دانید چه‌کسی مقصر بوده یا تشخیص آن به زمان زیادی نیاز دارد؛ در حالی که لازم است زودتر مسئله را فیصله دهید چون مهمان‌های‌تان به‌زودی از راه می‌رسند، استفاده از این عبارت، کارساز است: «من از طرف خودم عذرخواهی می‌کنم».

«کاش اشتیاق ما به درک فرد مقابل به‌اندازهٔ اشتیاق‌مان به درک‌شدن بود»

اگر به‌دنبال عذرخواهی، این احساس در فرد مقابل ایجاد نشود که حرف‌هایش را شنیده و رنج و عصبانیتش را درک کرده‌ایم، عذرخواهی ما مؤثر واقع نخواهد شد.

توضیح‌دادن دربارهٔ رفتار اشتباه خود اشکالی ندارد؛ اما آن را به بعد از ترمیم رابطه موکول کنید.

«از این‌که به تماس‌ات پاسخ ندادم عذرخواهی می‌کنم اما پیش از آن هفت بار با هم صحبت کرده بودیم». خودتان را برای گفتن این جمله‌ها به زحمت نیاندازید؛ این‌ها عذرخواهی نیستند، بلکه بهانه‌تراشی یا توجیه هستند

هدف عذرخواهی نباید کاهش احساس گناه خود یا ایجاد احساس بهتر یا بدتر در فرد مقابل باشد. هدف آن بازسازی پُلی است که باعث تخریب آن شده‌اید یا راه‌اندازی مجدد رابطه‌ای که خدشه‌دار شده است. بنابراین از آن به‌شکلی صحیح استفاده کنید؛ دقیقاً به‌خاطر کار اشتباه‌تان عذرخواهی کنید و تمام. به آن «اما» اضافه نکنید؛ «اما» قاتلِ عذرخواهی است

اولین نکته دربارهٔ عذرخواهی این است که گفتن آن ضرری ندارد و اغلب مفید واقع می‌شود. پس، از آن غافل نشوید.

بحث‌ها را تا می‌توانید از نُطفه خفه کنید.

«موفق‌ترین زوج‌ها کسانی هستند که در جبران آسیب‌ها سریع‌تر عمل کرده و آشفتگی در رابطه را به سریع‌ترین روش ممکن مدیریت می‌کنند. در مقابل، افرادی که مدت زیادی در آشفتگی به‌سر می‌برند و به‌عنوان یک تیم قادر به جبران یا رهایی از آن نیستند، بیشتر دچار مشکل می‌شوند؛ زیرا هرچه بیشتر در یک حالت ذهنی بمانیم و هرچه بیشتر در معرض یک تجربهٔ منفی باشیم، بیشتر احتمال دارد که آن تجربه وارد حافظهٔ بلندمدت‌مان شود».

اگر در دعوا میزان تعارض شدت گرفت یا احساس کردید دارد به آن سمت می‌رود، آن‌گاه به اتاق دیگری بروید.

یکی از دلایل بالاتربودن احتمال طلاق در بین فرزندان طلاق این است که آن‌ها هرگز ندیده‌اند که یک مشاجرهٔ زناشویی چگونه می‌تواند سازنده باشد. در نتیجه، آن‌ها برای مقابله با تعارض هیچ ابزار یا الگویی غیر از الگوهای غریزی و حیوانی ندارند.

در محافل دانشگاهی و درمانی، دربارهٔ مبارزه پیش چشمِ فرزندان اختلاف‌نظر وجود دارد. قاعدهٔ کلی این است که اگر دعوا خیلی شدید نیست و با پیروی از قانون مبارزه فقط به مسئله حمله می‌کنید نه به فرد، اشکالی ندارد اگر در مقابل فرزندان این کار را انجام دهید. مشاهدهٔ این‌که افرادی که یکدیگر را دوست دارند چگونه با هم مذاکره می‌کنند، برای‌شان سودمند است.

هنگام تفریح زمان خوبی برای مبارزه نیست

بهتر است هنگام بحث دربارهٔ مسائل مهم، چهره و بدن فرد مقابل را ببینیم.

بهتر است هنگام بحث دربارهٔ مسائل مهم، چهره و بدن فرد مقابل را ببینیم. با فردی که دوستش داریم نباید به همان روش مبارزه با دشمنان بیگانه، بجنگیم: از داخل سنگر با هواپیماهای بدون سرنشین و حملات هوایی و فشردن دکمه‌هایی برای شلیک. این نوع مبارزه شاید برای پیروزی در جنگ مؤثر باشد اما روش مناسبی برای مذاکره با هدفِ آتش‌بس نیست.

دعواکردن از طریق پیام متنی یا به‌صورت تلفنی نیز کاری احمقانه است.

هنگام رانندگی قادر به دیدن طرف مقابل نیستیم؛ بنابراین نمی‌توانیم تأثیر حرف‌های خود و تجربهٔ احساسی طرف مقابل را در چهرهٔ او مشاهده کنیم. در این صورت، تنها قادر به شنیدن حرف‌های او هستیم. آناتومی بدن ما وضعیت را بدتر می‌کند. تاتکین خاطرنشان کرد: «وقتی چهرهٔ فردی را در کنار خود احساس می‌کنیم، بادامه که مرکز ترس در مغز ما است، سریع‌تر فعال می‌شود؛ بنابراین، نسبت به زمانی که آن فرد در مقابل‌مان باشد، بیشتر احساس تهدید می‌کنیم».

سال‌هاست اتومبیل به‌عنوان مکانی مناسب برای گفت‌وگو با نوجوانان دربارهٔ مسائل حساس در نظر گرفته شده است؛ زیرا در آن صورت مجبور نیستیم به چهرهٔ یکدیگر نگاه کنیم. اما دقیقاً به همین دلیل مکانی نامناسب برای بحث دربارهٔ مسائل با همسر است.

این جمله را از یکی از ثروتمندترین زنان جهان به‌خاطر بسپارید: هنگام گرسنگی به‌دنبال کشف‌کردن نباشید.