بریده‌هایی از کتاب ازدواج شناسی؛ علم و هنر با هم ماندن!

ازدواج زمانی است که با فردی همراه شده و به او می‌گویید: «سفر زندگی با تو جذاب‌تر به نظر می‌رسد».

اولین نکته این است که جملات بسیاری را با «تو» یا حتی بدتر، با «تو همیشه» یا «تو هرگز» آغاز می‌کنید (زنگ خطر!). نمونه‌هایی از این جملات عبارتند از: «تو هرگز وسایلت را سرجای‌شان نمی‌گذاری»، «تو هرگز رابطهٔ جنسی نمی‌خواهی» یا «تو همیشه بوی پیاز داغ می‌دهی». این عیب‌جویی است؛ نه حل‌مسئله. درواقع به‌جای توجه به مشکل اصلی، خودِ فرد را یک مشکل می‌دانید. توهین، بی‌احترامی یا جریحه‌دارکردن احساسات شریک زندگی‌تان باعث می‌شود او تمایل کمتری به تلاش برای حل مسائل داشته باشد.

سعی کنید به‌خاطر فرزندان‌تان هم که شده روابط خوبی با خانوادهٔ همسرتان داشته باشید. وجود پدربزرگ و مادربزرگ_ و دایی و خاله و عمو و عمه_ به کودکان حس هویت و امنیت می‌دهد.

ترجیح‌دادن فرزندان به همسر همیشه به خانواده آسیب می‌زند. وی می‌گوید: «اگر فرزندان‌تان را بیشتر از همسرتان دوست داشته باشید، خانواده از هم گسیخته شده و همهٔ اعضا آسیب می‌بینند

مطالعات قویاً نشان می‌دهند کودکانی که والدین آن‌ها یکدیگر را دوست دارند، احساس شادی و امنیت بیشتری می‌کنند.

به باور جامعه‌شناسان و مشاوران کودک، مؤثرترین والدین، والدین «مقتدر» هستند. آن‌ها نه سهل‌گیر هستند و نه سخت‌گیر. نه دموکرات هستند نه دیکتاتور. آن‌ها تا حدی به بچه‌ها آزادی می‌دهند که قادر به مدیریت آن باشند. حمایتگر و تشویق‌کننده هستند

زنان برخی تکالیف والدگری را بهتر از مردان انجام می‌دهند؛ کارهایی که با مراقبت و گوش‌دادن ارتباط دارند. برخی وظایف را عموماً مردان بهتر انجام می‌دهند که معمولاً مرتبط با ایجاد فرصت خطرپذیری برای کودکان و تقویت اعتمادبه‌نفس آن‌ها است.

شما به‌گونه‌ای می‌توانید نقص‌های یکدیگر را در فرزندپروری جبران کنید.

سال‌های زیادی طول کشید تا بفهمم مردی که با او ازدواج کرده‌ام وقتی ۱) خوب خوابیده است و ۲) به‌اندازهٔ کافی غذا خورده است، رفتار منطقی‌تری دارد.

جنبه‌های دوست‌داشتنی همسرمان معمولاً همان چیزهایی است که ما را آزار می‌دهد. مثلاً اگر همسرتان ورزشکار باشد احتمالاً از این‌که زمان زیادی را در هفته به ورزش اختصاص می‌دهد، خشمگین می‌شوید، یا همسری که بسیار جذاب است و توجه دیگران را به خود جلب می‌کند که مایهٔ آزردگی شما است.