بریده‌هایی از کتاب شب صورتی

می‌دونی عیب کار کجاست؟ این‌که دیر می‌فهمیم. به خدا، اطمینان نمی‌کنیم. نه عزیزم! باید به خدا اعتماد داشت. فکر نکن همه‌چی دست خودته؛ دستِ اونه. فقط بذار دستتو بگیره. این‌قدری که رو خودت حساب می‌کنی، روی اونم حساب کن! تو که خدا نیستی. اون خداست.

ـ شما رو نمی‌شناختم. شما با بقیه فرق دارین! ـ ما گاهی خدا رو هم خوب نمی‌شناسیم. در همون لحظه که اون داره به ما لطف می‌کنه، ما داریم نق می‌زنیم. کاسه‌کوزه‌ها رو سر اون می‌شکنیم، در حالی که مشکل از خودمونه!

این هوا و هوسو زیاد می‌شنوم. یعنی چی؟ ـ هرچی بهونه‌ای بشه برای تسلط شیطون، هوا و هوسه. دلت می‌خواد پوز یکیو بزنی. دلت می‌خواد هیشکی جلودارت نباشه. دلت می‌خواد هرجور شد، به هرچی می‌خوای برسی. اینا هوا و هوسه. کار باید از روی عقل و دین باشه، نه از روی هوا و هوس. خودخواهی هم هوا و هوسه. سَمّ عشقه. عشق جاذبه داره. خودخواهی، دافعه داره. عشق می‌گه بیا. خودخواهی می‌گه برو. شیشه رو تو تاریکی می‌زنی می‌شکنی، بعد ناله‌ت می‌ره هوا که پامو برید و زخم

شُکرِ هر استعداد به اینه که در همون راهی که خدا خواسته استفاده بشه. اگه این کارو کردیم، به خوش‌بختی می‌رسیم؛ وگرنه نه.

ـ هرچی بهونه‌ای بشه برای تسلط شیطون، هوا و هوسه. دلت می‌خواد پوز یکیو بزنی. دلت می‌خواد هیشکی جلودارت نباشه. دلت می‌خواد هرجور شد، به هرچی می‌خوای برسی. اینا هوا و هوسه. کار باید از روی عقل و دین باشه، نه از روی هوا و هوس. خودخواهی هم هوا و هوسه. سَمّ عشقه. عشق جاذبه داره. خودخواهی، دافعه داره. عشق می‌گه بیا. خودخواهی می‌گه برو. شیشه رو تو تاریکی می‌زنی می‌شکنی، بعد ناله‌ت می‌ره هوا که پامو برید و زخم و زیلیم کرد. خودخواه که باشی، زندگیت تاریکه.

شش سالم بود و مکتب‌خونه می‌رفتم. یه دختری بود که هم لوچ بود، هم پاهاش مادرزادی، کج. همه مسخره‌ش می‌کردن. نمی‌دونم چی شد که من بهش علاقه‌مند شدم. همیشه کنارش می‌نشستم. مدتی موقع صبحونه، دستمالمو کنار دستمال اون پهن می‌کردم تا بلکه از غذای منم بخوره. اون ناز می‌کرد و نمی‌خورد. یه بار که دست کرد و تکه‌ای از پنیرمو برداشت، اون‌قدر خوش‌حال شدم که انگار دنیا رو بهم دادن! تا پنجاه سال بعد نمی‌دونستم چرا تو بچگی، به همچو دختربچه‌ای، تعلق خاطر پیدا کرده بودم. بعد فهمیدم چه فرق می‌کنه؛ اونم عکس خداست. عکس‌ها با هم فرق دارن، ولی صاحب‌شون که یکیه. این تو رو گرفتار کرد، اون منو. بالأخره همه‌ش عکس اونه و احترام داره.

«الهی که این سفره، معمور باد! همیشه پر از نعمت و نور باد! نگاه بداندیش و چشم حسود از این سفره و صاحبش دور باد!»

هرچی بهونه‌ای بشه برای تسلط شیطون، هوا و هوسه. دلت می‌خواد پوز یکیو بزنی. دلت می‌خواد هیشکی جلودارت نباشه. دلت می‌خواد هرجور شد، به هرچی می‌خوای برسی. اینا هوا و هوسه. کار باید از روی عقل و دین باشه، نه از روی هوا و هوس. خودخواهی هم هوا و هوسه. سَمّ عشقه. عشق جاذبه داره. خودخواهی، دافعه داره. عشق می‌گه بیا. خودخواهی می‌گه برو. شیشه رو تو تاریکی می‌زنی می‌شکنی، بعد ناله‌ت می‌ره هوا که پامو برید و زخم و زیلیم کرد. خودخواه که باشی، زندگیت تاریکه.

عیبِ آدمیزاد اینه که حرف گوش نمی‌ده

خدایا با بارون رحمتت، دل‌ها رو آباد کن

باید به خدا اعتماد داشت. فکر نکن همه‌چی دست خودته؛ دستِ اونه. فقط بذار دستتو بگیره. این‌قدری که رو خودت حساب می‌کنی، روی اونم حساب کن! تو که خدا نیستی. اون خداست.

میوه رو نباید قبل از رسیدن چید

یادت باشه درِ یه خونه رو که می‌زنی، باید کنار وایسی ببینی کی درو باز می‌کنه. کسی هم که درو باز می‌کنه، باید حواسش باشه

ـ این هوا و هوسو زیاد می‌شنوم. یعنی چی؟ ـ هرچی بهونه‌ای بشه برای تسلط شیطون، هوا و هوسه. دلت می‌خواد پوز یکیو بزنی. دلت می‌خواد هیشکی جلودارت نباشه. دلت می‌خواد هرجور شد، به هرچی می‌خوای برسی. اینا هوا و هوسه. کار باید از روی عقل و دین باشه، نه از روی هوا و هوس. خودخواهی هم هوا و هوسه. سَمّ عشقه. عشق جاذبه داره. خودخواهی، دافعه داره. عشق می‌گه بیا. خودخواهی می‌گه برو. شیشه رو تو تاریکی می‌زنی می‌شکنی، بعد ناله‌ت می‌ره هوا که پامو برید و زخم و زیلیم کرد. خودخواه که باشی، زندگیت تاریکه.

«الهی که این سفره، معمور باد! همیشه پر از نعمت و نور باد! نگاه بداندیش و چشم حسود از این سفره و صاحبش دور باد!»

باید ببینی تو هر کاری، تو هر تصمیمی، خدا ازت چی می‌خواد؛ همونو انجام بدی. اگه بنده‌ای به وظیفه‌ش عمل کنه، خدا هم جبران می‌کنه. تو کارتو بکن، اون کارشو بلده. بعله، خوبم بلده! شک نکن!

ـ اگه خوبی، قدرشو بدون. افسوس که آدمیزاد تا حالش خوبه، تا راحته، قدر نمی‌دونه! خودشو که گرفتار کرد، بیچاره که شد، اون‌وقت می‌فهمه آسودگی خیال و راحتی یعنی چی!

هیچ‌وقت برای جبران، دیر نیست. امشب شب تولد امام‌زمانه. خودت باید تصمیم بگیری که چه چیزو می‌خوای کادو کنی و برای حجتِ خدا بفرستی.

یادتون نره که خدا، هم می‌دونه، هم می‌تونه، هم مهربونه!

فکر می‌کنی من تصادفی اومدم این‌جا؟ خیال می‌کنی تو الکی اومدی پارک؟ حساب و کتابی در کاره. اینو یادت نره! حالا از کجا معلوم، شاید حالِ اون دختره از تو بدتر باشه! شاید اون بیاد سراغ تو! اگه باور کنی که همهٔ اینا، کار خداست، خیالت راحت می‌شه که آخرش خوبه. متأسفانه هوا و هوس نمی‌ذاره کار دُرست پیش بره. می‌زنه همه‌چیو به هم می‌ریزه!