بریده‌هایی از کتاب شب صورتی

آدما وقتی می‌گن یکی رو دوست داریم، خودشونو دوست دارن. اونو می‌خوان برای خودشون. اگه راست می‌گن، باید اونو به خاطر خودش بخوان. به خاطر خودش دوسش داشته باشن.

آدمِ عاقل تا مجبور نباشه، محصول روزها و هفته‌ها زحمت و دل‌دادگی رو با یه تیکه کاغذ عوض نمی‌کنه. هنر رو هر کی خرید، سود کرد؛ هر کی فروخت، ضرر کرد.

«اینم یه امتحان الهیه. بدونِ این‌که بخوای، نگات افتاده به دختر مردم. لابد چادر یا روسری نداشته و بچهٔ مردمو گرفتار کرده. روسری و چادر برای همینه. یادت باشه درِ یه خونه رو که می‌زنی، باید کنار وایسی ببینی کی درو باز می‌کنه. کسی هم که درو باز می‌کنه، باید حواسش باشه. این‌ها رو که بی‌خود نگفته‌ن. روی حساب و کتاب گفته‌ن. توی این ماجرا، تو گناهی نداری؛ اما از این به بعد اگه اختیار خودتو بدی دست دلت که هر بلایی خواست به سر تو یا اون دختر بیچاره بیاره، گناه کردی. خیلی مواظب باش!»

کسی که یه روز عاشقه، یه روزم فارغه؛ اهل محبت نیس، اهل هوا و هوسه. با یه کشمش، گرمیش می‌کنه، با یه غوره، سردیش. این‌جا چشم و اَبرویی می‌بینه، دل می‌بازه. اون‌جا قد و بالایی می‌بینه، از حال می‌ره. آدمی که حالی به حالی می‌شه، به درد جِرز لای دیوار می‌خوره!... عشق‌هایی کز پی رنگی بوَد / عشق نبوَد، عاقبت ننگی بوَد!

مامان! من دیگه بچه نیستم که همه‌ش نگرانم باشی. خنده از لب مادر رفت. ـ همین که خیال می‌کنی بزرگ شدی و دیگه تنهایی از پس خودت، از پس کارهات برمیای، نگرانم می‌کنه.

«افسوس که آدمیزاد تا حالش خوبه، قدر نمی‌دونه! خودشو که گرفتار کرد، اون‌وقت می‌فهمه آسودگی خیال و راحتی یعنی چی!»

آدم تا زنده‌س به همدم احتیاج داره. بهترین همدم، همسر آدمه. یه چیزایی رو به رفیق و فرزند و همکار نمی‌شه گفت که به همسر می‌شه گفت. همسر، شریک خواب و بیداری آدمه. رفیقِ دنیا و آخرت آدمه.

ای برادر! چو خاک خواهی شد / خاک شو، پیش از آن‌که خاک شوی!

؛ اون‌وقت هی دست و پا می‌زنه و بیشتر خودشو گرفتار می‌کنه. بعد یک‌دفعه می‌بینه دیگه راه نجاتی نداره. دیگه به هیشکی امیدی نداره، جز خدا. از ته دل می‌گه خدایا کمکم کن! خدا هم نجاتش می‌ده. خیلی مهربونه. شک نکن!

خدا ممکنه امتحانی سر راهت بذاره که اصلاً نفهمی امتحانه. مردود بشی و حالی‌ت نشه. قبول بشی و نفهمی!

با توکل بر خدا، سعی کن تو امتحانی که یکهو ممکنه پیش بیاد، قبول بشی. همین. بقیه‌ش حله.

این را نگفت که دوست دارد سر روی شانه‌اش بگذارد و گریه کند

آدمیزاد یا خودمحوره یا خدامحور. یعنی یا خودبینه یا خدابین. آدمِ خودبین، از خودراضیه. همه رو فدای خودش می‌کنه؛ برای همین، همه ازش دوری می‌کنن. پرهیزگاری، شغل آدمای خدابینه. خدابین از خودبینی نجات پیدا می‌کنه. پرهیزگاری یعنی تمرین برای دوری از خودخواهی.

«افسوس که آدمیزاد تا حالش خوبه، قدر نمی‌دونه! خودشو که گرفتار کرد، اون‌وقت می‌فهمه آسودگی خیال و راحتی یعنی چی!»

ـ این شوری که می‌گم، فقط رنج و گرفتاری نداره؛ به آدم قدرتم می‌ده. عاشق می‌تونه کوه‌ها رو جابه‌جا کنه! بیستون را عشق کَند و شهرتش فرهاد بُرد.

ـ حالت چطوره جَوون؟ ـ خوبم. ممنون! ـ اگه خوبی، قدرشو بدون. افسوس که آدمیزاد تا حالش خوبه، تا راحته، قدر نمی‌دونه! خودشو که گرفتار کرد، بیچاره که شد، اون‌وقت می‌فهمه آسودگی خیال و راحتی یعنی چی!

کسی که یه روز عاشقه، یه روزم فارغه؛ اهل محبت نیس، اهل هوا و هوسه. با یه کشمش، گرمیش می‌کنه، با یه غوره، سردیش. این‌جا چشم و اَبرویی می‌بینه، دل می‌بازه. اون‌جا قد و بالایی می‌بینه، از حال می‌ره. آدمی که حالی به حالی می‌شه، به درد جِرز لای دیوار می‌خوره!... عشق‌هایی کز پی رنگی بوَد / عشق نبوَد، عاقبت ننگی بوَد!

«افسوس که آدمیزاد تا حالش خوبه، قدر نمی‌دونه! خودشو که گرفتار کرد، اون‌وقت می‌فهمه آسودگی خیال و راحتی یعنی چی!»

احسان از سینا پرسید: «از عشق و عاشقی چه خبر؟» ـ با کمک آس‌مندلی، خودمو جمع‌وجور کردم و همه‌چیو سپردم به خدا. تا ببینیم او چی می‌خواد! ـ ناراحتی که داره می‌ره؟ شاید دیگه تا تابستون سال بعد نیاد! ـ رقیه‌خانم تا یه ماه دیگه برمی‌گرده. اگه حاضر بشه با آبابا عروسی کنه، از اون به بعد مرتب همدیگه رو می‌بینیم. شایدم این بار نوروز، ما رفتیم شیراز. ـ پس حالت خوبه. سینا لبخند زد. ـ ناراحت که هستم، ولی حالم خوبه. آس‌مندلی می‌گه بَرنده کسیه که به خدا اعتماد کنه. من و آبابا این کارو کردیم. می‌بینی که. امروز این باغ شده مثل بهشت. هیچ‌وقت این‌جوری نبود.

آدمیزاد یا خودمحوره یا خدامحور. یعنی یا خودبینه یا خدابین. آدمِ خودبین، از خودراضیه. همه رو فدای خودش می‌کنه؛ برای همین، همه ازش دوری می‌کنن. پرهیزگاری، شغل آدمای خدابینه. خدابین از خودبینی نجات پیدا می‌کنه. پرهیزگاری یعنی تمرین برای دوری از خودخواهی. اگه دیدی همه ازت بریدن، معلوم می‌شه که راهو اشتباه رفتی. باید برگردی تا اوضاع عوض بشه. شک نکن!