بریده‌هایی از کتاب خمینی؛ پدیده انسانی پیچیده

خاطرم هست که در همان ایام عده‌ای از دوستان نزد ما آمدند و گفتند: «به امام بگویید برای اداره بیرونی، چند نفر از افراد صاحب لحیه (ریش) و مسن را بگذارید». من این مطلب را به گوش امام رساندم. ایشان خندیدند و فرمودند: «پشم به کار ما نمی‌آید. ما آدم‌هایی را می‌خواهیم که کار کنند. ریش یعنی چه؟»

در جمع که نشسته بودیم، می‌دیدیم که آقا دارند به‌طرف آشپزخانه می‌روند. از ایشان سؤال می‌کردیم، می‌گفتند: «می‌روم آب بخورم». می‌گفتیم: «به ما بگویید تا برای‌تان آب بیاوریم.» می‌گفتند: «مگر خودم نمی‌توانم این کار را انجام بدهم؟» بعد با خنده می‌گفتند: «انسان باید خودکفا باشد.»

چنان که سرور ما امیرمؤمنان و سید موحدانصلوات‌الله‌وسلامه‌علیه می‌فرماید: اتزعم انک جرم صغیر و فیک انطوی العالم الاکبر و انت الکتاب المبین الذی بأحرفه یظهر المضمر تو می‌پنداری جرم کوچکی هستی؟ با این‌که جهانی بزرگ در تو نهفته است تو کتاب روشنی هستی که به مدد حروف آن پوشیدگی‌ها آشکار می‌شود

اسلام از اول، وقتی زاییده شده است، آن‌روزی‌که اعلام شد به اینکه حالا دیگر باید قیام کرد در مقابل [طاغوت]، از آن‌روز برنامه‌اش این بود که بزند و بکشد و کشته‌بشود برای اصلاح حال جامعه. برای اینکه این دزدها و این خیانت‌کارها را قطع ایادی‌شان را بکند، قطع حیات‌شان را بکند؛ اینها مضر به جامعه هستند. این باغ‌دارها و این کاروان‌دارهای قریش مضرِّ به جامعه هستند، اینها باید از بین بروند. اصلاً اول اسلام وضعش این بوده. وقتی دست من و شما رسیده، اسلام به این‌صورت در آمده که جز مطالعه کتاب کاری دیگر نمی‌کنیم و کاری دیگر نمی‌گوییم بکنند.

فلسفه، وسیله است، خودش مطلوب نیست. وسیله است برای اینکه‌شما مسائل را، معارف را با برهان به عقل‌تان برسانید، هنرش همین‌قدر است. «پای استدلالیان چوبین بود»، مقصود همین است که چوب است، پای چوبی است. آنکه انسان را می‌تواند راه ببرد، انسان حقیقتاً با آن می‌تواند راه برود، عبارت از آن پایی است که انسان [با آن] جلوه خدا را ببیند، عبارت از آن ایمانی است که در قلب [وارد] می‌شود، و وجدان ذوقی است که انسان می‌کند، و ایمان می‌آورد.

خمینی را اگر دار بزنند، تفاهم نخواهد کرد!... من از آن آخوندها نیستم که در اینجا بنشینم و تسبیح دست بگیرم! من پاپ نیستم که فقط روزهای یکشنبه مراسمی انجام دهم و بقیه اوقات برای خودم سلطانی باشم و به امور دیگر کاری نداشته باشم!

قدرت تبلیغاتی ما بسیار ضعیف و ناتوان است و می‌دانید که امروز، جهان روی تبلیغات می‌چرخد.

قدرت تبلیغاتی ما بسیار ضعیف و ناتوان است و می‌دانید که امروز، جهان روی تبلیغات می‌چرخد.

«وقتی که مرا از قم به تهران می‌آوردند، در بین راه، مسیر حرکت ماشین تغییر پیدا کرد و احتمال دادم که بخواهند با کشتن من خیال خودشان را راحت کنند. در همان لحظه به درون خودم مراجعه کردم که ببینم آیا فرق کرده‌ام، یا علاقه به زندگی مرا از کرده‌ام پشیمان کرده است، یا خیر؛ که خوشبختانه دیدم در هرصورت فرقی نمی‌کند.» در سال ۴۳ هم بعد از آزادی‌شان که در مسجد اعظم سخنرانی کردند، فرمودند: «والله من به عمرم نترسیدم، آن‌شبی هم که آنها مرا می‌بردند، آنها می‌ترسیدند، من آنها را دلداری می‌دادم.»

ریشه تمام اختلافاتی که فاقد هدف مشخص و مقدسی باشد، به حبّ دنیا برمی‌گردد؛ و اگر در میان شما هم، چنین اختلافاتی وجود دارد، برای آن است که حبّ دنیا را از دل بیرون نکرده‌اید؛ و از آنجا که منافع دنیا محدود می‌باشد، هر یک برای به‌دست‌آوردن آن با دیگری به رقابت برمی‌خیزد. شما خواهان فلان مقامید، دیگری نیز همان مقام را می‌خواهد، قهراً منجر به حسادت و برخورد می‌گردد. لیکن مردان خدا، که حب دنیا را از دل بیرون کرده‌اند، هدفی جز خدا ندارند، هیچ‌گاه با هم برخورد نداشته، چنین مصائب و مفاسدی به بار نمی‌آورند. اگر تمام پیامبران الهی امروز در یک شهر گرد آیند، هرگز با هم دوئیت و اختلاف نخواهند داشت؛ زیرا هدف و مقصد یکی است؛ دل‌ها همه متوجه به حق تعالی بوده، از حب دنیا خالی است.

امام روزی فرمود: با بچه‌ها روراست باشید تا آنها هم روراست باشند. الگوی بچه، پدر و مادر هستند، اگر با بچه درست رفتار کردید، بچه‌ها درست بار می‌آیند. هرحرفی که به بچه‌ها زدید، به آن عمل کنید.

در پانزده خرداد ۴۲ تنها مقابله با گلوله تفنگ و مسلسل شاه نبود، که اگر تنها این بود، مقابله را آسان می‌نمود، بلکه علاوه‌برآن، از داخل جبهه خودی گلوله حیله و مقدس‌مآبی و تحجر بود، گلوله زخم‌زبان و نفاق و دورویی بود، که هزاربار بیشتر از باروت و سرب، جگر و جان را می‌سوخت و می‌درید.

به‌عقیده من هیچ صدایی در قرن‌بیستم مثل صدای امام، جهان را به لرزه در نیاورد. حضرت امام پس از جنگ جهانی، اولین شخصیتی بودند که به‌صورت جهانی «طلسم سکوت» در مقابل طاغوت و ظلم را شکستند، اگر این طلسم نشکسته بود امروز شوروی زنده بود.

حقیقت انقلاب اسلامی و تفکر امام خمینی بسیار عمیق است و جهان غرب از درک عمیق آن عاجز مانده است.

اولین منبرم طولانی شد، اما کسی را خسته نکرد؛ به گمانم خوب بود، چون عده‌ای احسنت گفتند! وقتی به دلم مراجعه کردم از احسنت‌گویی‌ها خوشم آمده بود؛ به همین‌خاطر چهارسال، هرگز به هیچ منبری پا نگذاشتم.

در سال ۴۳ هم بعد از آزادی‌شان که در مسجد اعظم سخنرانی کردند، فرمودند: «والله من به عمرم نترسیدم، آن‌شبی هم که آنها مرا می‌بردند، آنها می‌ترسیدند، من آنها را دلداری می‌دادم.»

شما خودتان را درست کنید، کشورتان درست می‌شود و آسیبی هم نخواهد دید.

شما دیدید که با وحدت کلمه بدون اینکه سازوبرگی داشته باشید بر قدرت‌های بزرگ پیروز شدید. چرا پیروز شدید؟ برای اینکه برای خدا بود. این قیامْ قیام حق بود، قیام حق بر باطل بود، قیام الوهیت بر طاغوت بود، قیام انسانیت بر توحش بود

تکلیف ما این است که در مقابل ظلم‌ها بایستیم، تکلیف ما این است که با ظلم‌ها مبارزه کنیم، معارضه کنیم، اگر توانستیم آنها را به عقب برانیم که بهتر، و اگر نتوانستیم به تکلیف خودمان عمل کردیم. این‌طور نیست که ما خوف این‌را داشته باشیم که شکست بخوریم. اولاً که شکست نمی‌خوریم؛ خدا با ماست و ثانیاً بر فرض اینکه شکست صوری بخوریم، شکست معنوی نمی‌خوریم و پیروزی معنوی با اسلام است، با مسلمین است، با ماست. شما قدرتمند باشید و در مقابل همه مشکلات قیام کنید و وحدت خودتان را حفظ کنید، توجه به خدا را حفظ کنید.

برادران عزیزم! ما در عصری واقع شده‌ایم که ظلمت دنیا را گرفته است. ما در عصری واقع شده‌ایم که ارزش‌های انسانی به‌کلی از بین رفته و به جای آن، ارزش‌های غیرانسانی و شیطانی نشسته است. ما در عصری واقع هستیم که شیاطین عالم هجوم به انسان‌ها و ارزش‌های انسانی آورده‌اند و می‌خواهند که دنیا را به سلطه شیطان در آورند. ما در این عصر با إتکا به خدای تبارک و تعالی و استمداد از اسلام و قرآن کریم و ولیّ‌عصرسلام‌الله‌علیه باید خودمان کوشش کنیم و خودمان جهاد کنیم؛ جهاد در دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها، جهاد در کارخانه‌ها و کارگری‌ها، جهاد در کشاورزی‌ها، جهاد در مدارس، جهاد در دانشگاه‌ها، جهاد در همه‌جا، جهاد در جبهه‌ها و جهاد در پشت جبهه‌ها. شیاطین در همه این گروه‌هایی که برای خدا قیام کرده‌اند ممکن است نفوذ کرده باشند.