بریده‌هایی از کتاب باشگاه پنج صبحی ها

«اجازه نده آتش درونت ذره‌ذره در مردابِ ناامیدکنندهٔ زمزمه‌هایی که به تو می‌گویند "هنوز نه" یا "اصلاً ممکن نیست" خاموش شود. اجازه نده قهرمان درونت به‌خاطر سرخوردگی از زندگی‌ای که سزاوارش بودی و هرگز به آن نرسیدی، تباه شود. دنیایی را که آرزویش را داری، می‌توانی برنده شوی. آن دنیا وجود دارد. واقعی است. ممکن است. مال تو است.»

در زیر ظاهر سرد این زن، قلبی دلسوز، مهربان و سرشار از عشق می‌تپید.

تفنگ زیادی خشونت‌آمیز بود. حلقهٔ طناب دار زیادی عهدبوقی بود. و زدن شاهرگ مچ دست با تیغهٔ چاقو، زیادی بی‌صدا بود. بنابراین، سؤال به این شکل پیش آمد: «چطور می‌شود زندگی‌ای را که زمانی باشکوه بوده است، به‌سرعت و خیلی دقیق، با حداقل گندکاری و حداکثر اثرگذاری پایان داد؟»

«برای آنچه ارزشش را دارد هیچ وقت آن‌قدرها دیر یا، در مورد خودم، آن‌قدرها زود نیست که به کسی که می‌خواهی تبدیل شوی... امیدوارم جوری زندگی کنی که مایهٔ افتخارت باشد. اگر به این نتیجه رسیدی که به خودت افتخار نمی‌کنی، امیدوارم قوای آن را داشته باشی که از نو شروع کنی.» فرانسیس اسکات فیتزجرالد

«ما برای جشن گرفتن پیروزی‌هایمان تا ابد وقت داریم، اما برای به دست آوردنشان تنها چند ساعت.» اِیمی کارمایکل

«هر کدوم از شما ندایی در زندگی داره. تک‌تک شماها غریزهٔ رسیدن به تعالی رو در روح خودتون دارید. هیچ یک از افراد حاضر در این سالن نیاز نیست در برزخ حد متوسط میخکوب بشن و در کنار ناحرفه‌ای‌گری جمعی موجود در کسب و کار و صنعت، خودشون رو تسلیم رفتارهای مُبلغِ موندن در حد متوسط بکنن، که در تمام جامعه مشهوده. محدودیت فقط یک ذهنیته که تعداد زیادی از افرادِ خوبِ جامعه روزانه با اون درگیرن و این ذهنیت اون‌قدر براشون تکرار می‌شه که در نهایت، به واقعیت زندگی‌شون تبدیل می‌شه. قلبم به درد می‌آد، وقتی انسان‌های زیادی رو با قدرت‌های بالقوه می‌بینم که در این ذهنیت گیر می‌کنن که از لحاظ حرفه‌ای نمی‌تونن استثنایی باشن. باید به خاطر داشته باشید که بهانه‌هاتون گمراه‌کننده، ترس‌هاتون دروغ‌گو و شک‌هاتون دزدن.»

«اجازه نده آتش درونت ذره‌ذره در مردابِ ناامیدکنندهٔ زمزمه‌هایی که به تو می‌گویند "هنوز نه" یا "اصلاً ممکن نیست" خاموش شود. اجازه نده قهرمان درونت به‌خاطر سرخوردگی از زندگی‌ای که سزاوارش بودی و هرگز به آن نرسیدی، تباه شود. دنیایی را که آرزویش را داری، می‌توانی برنده شوی. آن دنیا وجود دارد. واقعی است. ممکن است. مال تو است.» آین رَند

جالوت‌های قدرتمند بلندپروازی و غول‌های عظیمِ تخیلِ درونِ شما هرگز نباید با ترس از اینکه «حالا مردم چه فکر می‌کنند؟» یا «اگر جواب رد بگیرم، چه؟» یا «اگر این کار را بکنم، احتمالاً احمق به نظر می‌آیم» تضعیف شوند. می‌توانید اجازه دهید توسط ترس از جواب رد شنیدن، فلج شوید یا می‌توانید بیرون بروید و دنیا را حیرت‌زده کنید. اما نمی‌توانید هر دو را با هم انجام دهید.

"تراژدی زندگی مرگ نیست، بلکه مردن از درون است، آن هم در حالی که هنوز زنده‌ایم."»

او به نقل‌قولی از تئودور روزولت فکر کرد که خیلی دوستش داشت: «منتقد به حساب نمی‌آید؛ کسی که لغزش مردان قوی را فاش و مشخص می‌کند که اقدام‌کننده کجای کار را می‌توانست بهتر انجام دهد به حساب نمی‌آید. اعتبار از آن کسی است که درون گود قدم گذاشته، کسی که صورتش از خاک، عرق و خون معیوب شده؛ کسی که دلیرانه تلاش می‌کند؛ کسی که خطا می‌کند؛ کسی که بارها و بارها کم می‌آورد، چون هیچ تلاشی بدون خطا و کاستی نیست. اما آن‌که عملاً برای انجام کار تلاش می‌کند؛ آن‌که شور و اشتیاق و فداکاری عظیم را می‌شناسد؛ آن‌که خودش را وقف آرمانی ارزشمند می‌کند، حتی اگر شکست بخورد، حداقل در حالی شکست خورده است که شهامت به خرج داده، بنابراین جایگاهش هرگز با افراد سرد و بزدلی که نه پیروزی را می‌شناسند و نه شکست را، یکی نیست.»