بریده‌هایی از کتاب دعا و اسرار اجابت

هیچ دعایی را هم دست‌کم نگیرید. به هر زبانی و در هر حالتی با خدا صحبت کن! آخر شب می‌خوابی با خدا صحبت کن! بیدار می‌شوی با خدا صحبت کن! سر کار می‌روی با خدا صحبت کن! هر وقت خلوتی پیدا کردی با خدا صحبت کن! فرمود: چه بسا همان دعایی که شما اهمّیّت نمی‌دهید، به اجابت برسد و تو خبر نداری.

حضرت امیر علیه السلام می‌فرماید: خدای متعال غضب خود را در گناهان مخفی کرده است، هیچ گناهی را کوچک نشمارید. چه بسا آن گناه باعث می‌شود از نظر خدا بیفتید و غضب او شامل حال شما شود.

نگوییم حالا این یک گناه چیزی نیست، یک متلک گفتن، یک دل شکستن، یک مال جزئی از مردم را خوردن، آبروی افراد را ریختن، نه، این‌ها خیلی زیاد است. یعنی از گناهان ریز هم باید پرهیز کرد.

چیزی در عالم از این بدتر نیست که کسی کاری انجام دهد که از نظر خدا بیفتد.

گاهی دلی شکسته می‌شود، آهی کشیده می‌شود که قابل جبران نیست. اگر برای کسی گناهی پیش آید، همان موقع به عاقبت گناه بیندیشید و به خدا پناه ببرد

عمل‌های ریز را دست‌کم نگیریم.

امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرماید: خدای متعال رضایت خود را در اعمال خیر مخفی کرده است.

در یک حدیث زیبای قدسی آمده است که خدای متعال می‌فرماید: عَبْدی اَنَا وَ حَقّی لَکَ مُحِبٌّ فَبِحَقّی عَلَیْکَ کُنْ لی مُحِبّاً؛ ای بندۀ من، به حقی که تو بر من داری، من دوستت دارم. پس به حقّی که من به تو دارم، تو نیز مرا دوست بدار!

امام صادق علیه السلام فرمودند: عَجِبْتُ لِمَنْ اغتَمَّ کَیْفَ لا یَفْزَعُ اِلی قَوْلِهِ «لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ» فَاِنّی سَمِعْتُ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ بِعَقَبِها وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کذلِکَ نُنْجِی الْموْمِنینَ؛ در شگفتم کسی که غمگین است، چگونه به این قول خداوند: «لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ» پناه نمی‌برد؛ که شنیدم خدای عزوجل به دنبال آن می‌فرماید: و ما او را از غم و اندوه نجاتش دادیم و این چنین اهل ایمان را نجات می‌دهیم.

خداوند فرموده است: فَاذْکُرُونی أَذْکُرْکُمْ؛ مرا یاد کنید، تا شما را یاد کنم!

در گفت‌وگو با خدای متعال تخلیه می‌شویم. در گفت‌وگو با خدا، اوصاف الهی در ما تجلّی پیدا می‌کند.

مولا امیرالمؤمنین علیه السلام در روایت زیبایی فرمودند: أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَی اللهِ فِی الْأَرْضِ الدُّعَاءُ؛ محبوب‌ترین اعمال در نزد پروردگار در روی زمین، دعا و نیایش است.

امام باقر علیه السلام فرمودند: إِنَّ اللهَ یُحِبُّ أَنْ یُسْأَلَ؛ خداوند دوست دارد از او درخواست شود.

وقتی دعا می‌خوانیم، در واقع ما عمل به قرآن می‌کنیم. لذا عمل به قرآن بالاتر از تلاوت قرآن است.

امام صادق علیه السلام فرمودند: الدُّعَاءُ أَفْضَلُ؛ دعا از قرائت قرآن برتر است.

از امام صادق علیه السلام روایت شده است: مَنْ زارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ هُوَ یُریدُ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ شَیَّعَهُ جَبْرَئیلُ وَ میکائیلُ وَ إسْرافیلُ حَتّی یُرَدَّ إلی مَنْزِلِهِ؛ اگر کسی برای خدا به زیارت امام حسین علیه السلام برود، جبرئیل و میکائیل و اسرافیل او را همراهی می‌کنند تا زمانی که برگردد. این سه فرشتۀ مقرّب خدا، زائر مخلص امام حسین را همراهی می‌کنند تا برگردد.

شما با هر کس که صحبت و گفت‌وگو می‌کنید، رنگ و بو و آثار او در شما متجلّی می‌شود. و خدا دوست دارد که با او صحبت کنیم.

وَ سْئَلُوا اللهَ مِنْ فَضْلِهِ؛ از فضل و رحمت و برکت خدا، برای رفع تنگناها درخواست کنید!

کلمۀ دعا به معنای خواستن، صدا زدن و خواندن است، نه به معنای چیز خواستن است. چیز خواستن را سؤال می‌گویند.

قرآن صاعد، پیام‌هایی است که بندگان خدا برای خدای متعال می‌فرستند.