بریده‌هایی از کتاب روان شناسی پول

سخت است صبح از خواب بیدار شوید و به خود بگویید هیچ سرنخی از آینده ندارید، حتا اگر واقعاً هیچ سرنخی نداشته باشید. اقدام بر اساس پیش‌بینی در سرمایه‌گذاری خطرناک است. اما می‌فهمم چرا مردم سعی در پیش‌بینی اتفاقات سال آینده دارند. این طبیعت انسان است و کاری پذیرفتنی است.

سرمایه‌گذاری در شرکتی خوش‌آتیه که برای‌تان اهمیتی نداشته باشد ممکن است وقتی همه چیز خوب پیش رود از آن سود ببرید اما وقتی روند بازار تغییر جهت دهد، ناگهان در چیزی که به آن علاقه‌ای ندارید ضرر می‌کنید. این مشکلی مضاعف است و راه ساده‌تر تغییر مسیر به‌سوی چیز دیگری است. اگر اشتیاق کافی به شرکتی که در آن شروع به سرمایه‌گذاری می‌کنید داشته باشید ــ مأموریت، محصول، تیم، علم و هر چیز دیگر آن را دوست داشته باشید ــ در هنگام وقوع بازار نزولی، هنگامی که پول‌تان را از دست می‌دهید یا آن شرکت به کمک نیاز دارد، با این واقعیت که احساس می‌کنید حداقل بخشی از چیزی معنادار هستید آرام می‌شوید. این موضوع می‌تواند انگیزهٔ لازم برای ممانعت از تسلیم‌تان شود و هم‌چنان با آن ادامه دهید.

بیش‌ترین سودی که از پول به دست می‌آورید کنترل زمان است. اوج ثروت داشتنِ این توانایی است که بتوانید هر روز صبح بیدار شوید و بگویید «امروز می‌توانم هر کاری را که می‌خواهم انجام دهم».

وقتی به موفقیت‌های نقش یک الگو توجه ویژه‌ای می‌کنیم، از این نکته که دست‌آوردهای آن‌ها از درصد کمی از اقدامات‌شان حاصل شده‌اند غافل می‌شویم. این باعث می‌شود در مورد شکست‌ها، زیان‌ها و عقب‌نشینی‌های خودمان احساس کنیم که چیزی را اشتباه انجام داده‌ایم. اما این احتمال وجود دارد که ما اشتباه کنیم یا درست عمل کنیم، دقیقاً به همان اندازه که استادان این طور عمل می‌کنند. ممکن است آن‌ها در هنگام درست انجام‌دادن، درست‌تر انجام داده باشند، اما به همان اندازهٔ شما می‌توانند اشتباه کنند.

داشتن کنترل بیش‌تر بر زمان و انتخاب‌های‌تان در حال تبدیل‌شدن به یکی از باارزش‌ترین ارزهای جهان است. به همین دلیل، افراد بیش‌تری می‌توانند و باید پس‌انداز کنند.

در دنیایی که تا این اندازه همه چیز به یک‌دیگر متصل شده است هوش مزیت قابل اعتمادی نیست. اما انعطاف‌پذیری هست. در جهانی که هوش بیش از حد رقابتی است و بسیاری از مهارت‌های فنی پیشین به صورت اتوماتیک درآمده‌اند، مزیت‌های رقابتی به سمت مهارت‌های ظریف و نرم مانند ارتباطات، همدلی و شاید مهم‌تر از همه انعطاف‌پذیری متمایل شده است.

وقتی بر زمان‌تان کنترل نداشته باشید، مجبور به پذیرش هر بدشانسی‌ای در مسیرتان می‌شوید. اما اگر انعطاف‌پذیری داشته باشید، آن‌گاه برای انتظار وقت دارید تا فرصت‌های بی‌نظیری در دامان‌تان بیفتد. این بازدهی پنهان پس‌انداز پول‌تان است.

انعطاف‌پذیری و کنترل بر زمان‌تان بازدهی دیده‌نشدهٔ ثروت است.

پس‌انداز بدون هدفِ هزینه‌ای به شما انتخاب‌ها و انعطاف‌پذیری، توانایی انتظار و فرصت جهش می‌دهد. به شما زمان فکرکردن می‌دهد. امکانی می‌دهد تا با درنظرگرفتن شرایط مسیرتان را تغییر دهید. هر ذره از پس‌انداز مانند به‌دست‌آوردن هدفی در آینده است که شاید شخص دیگری آن را تصاحب کند و این پس‌انداز آن هدف را به شما بازمی‌گرداند.

پس‌انداز برای هدفی خاص فقط در جهانِ قابل پیش‌بینی منطقی است. اما جهان ما قابل پیش‌بینی نیست. پس‌انداز مانعی در مقابل توانایی اجتناب‌ناپذیر زندگی برای شگفت‌زده‌کردن‌تان در بدترین لحظات ممکن است.

برخی افراد برای پیش‌پرداخت یک خانه، خرید ماشین تازه یا بازنشستگی پس‌انداز می‌کنند. البته این عالی است. اما برای پس‌اندازکردن هدف خریدیِ خاصی مورد نیاز نیست. می‌توانید پس‌اندازکردن را فقط برای پس‌اندازکردن انجام دهید. و در واقع، شما باید پس‌انداز کنید. همه باید پس‌انداز کنند.

ثروت فقط مجموع باقی‌مانده‌ها پس از هزینه‌های شماست. و با درنظرگرفتن این‌که بدون درآمد زیاد نیز می‌توانید ثروت بسازید اما بدون پس‌انداز زیاد هیچ شانسی برای کسب ثروت ندارید، مشخص می‌شود کدام یک از آن‌ها مهم‌تر است. از همه مهم‌تر، ارزش ثروت به آن‌چه که نیاز دارید بستگی دارد.

اگر ایجاد ثروت را به‌عنوان کاری که به پولِ بیش‌تر یا بازدهی سرمایه‌گذاری کلان نیاز دارد بینید، ممکن است به‌اندازهٔ دومرهای انرژی، که در دههٔ ۱۹۷۰ نگران مشکلات جهانی انرژی بودند، بدبین شوید. بنابراین، مسیر پیش رو سخت و خارج از کنترل‌تان به نظر می‌رسد. اما اگر ایجاد ثروت را به‌عنوان نتیجهٔ پس‌انداز و بهره‌وری خودتان در نظر بگیرید، سرنوشت روشن‌تر می‌شود.

همین مسئله در مورد پول نیز صادق است. بازدهی سرمایه‌گذاری می‌تواند شما را ثروتمند کند. اما این‌که یک استراتژی سرمایه‌گذاری مؤثر واقع شود و چه مدت کار کند و این‌که بازارها همراهی کنند، همیشه جای شک دارد. نتایج با تردیدهایی همراه‌اند. پس‌انداز شخصی و صرفه‌جویی (حفاظت و بهره‌وری مالی) قسمت‌هایی از معادلهٔ پولی‌اند که بیش‌تر در کنترل شما قرار دارند و ۱۰۰٪ احتمال دارد در آینده نیز مانند امروز مؤثر باشند.

اولین ایدهٔ واضح که به‌راحتی مورد غفلت قرار می‌گیرد این است که ایجاد ثروت ارتباط چندانی با درآمد یا بازدهی‌های سرمایه‌گذاری‌تان ندارد و ارتباط بسیار زیادی با میزان پس‌اندازتان دارد.

جهان مملو از افرادی است که به نظر متوسط می‌آیند اما در واقع ثروتمند هستند و افرادی که پول‌دار به نظر می‌رسند اما در لبهٔ تیغ ورشکستگی زندگی می‌کنند. این موضوع را هنگامی که دربارهٔ موفقیت دیگران سریع قضاوت می‌کنید و وقتی اهداف خود را تعیین می‌کنید، به خاطر داشته باشید.

البته افراد ثروتمندی وجود دارند که پول زیادی را نیز صرف خرید چیزهایی می‌کنند. اما حتا در این موارد، چیزی که می‌بینیم پول‌داری آن‌هاست نه ثروت‌شان. ما اتومبیل‌هایی را که آن‌ها خریده‌اند و شاید مدرسه‌ای را که فرزندان‌شان را به آن‌جا می‌فرستند می‌بینیم. پس‌انداز، حساب بازنشستگی یا اوراق بهادار سرمایه‌گذاری آن‌ها را نمی‌بینیم. ما خانه‌هایی را می‌بینیم که خریده‌اند، نه خانه‌هایی را که اگر می‌خواستند، می‌خریدند.

مشکل بسیاری از ما این است که به‌راحتی می‌توانیم الگوهای پول‌داربودن را بیابیم. یافتن افراد ثروتمند دشوارتر است زیرا طبق تعریف موفقیت آن‌ها پنهان‌تر است.

«مطالعه‌ای در امریکا نشان داد که افراد میزان کالری سوزانده‌شده در ورزش را چهار برابر بیش‌تر تخمین می‌زنند. هم‌چنین به‌طور متوسط حدود دو برابرِ کالری که تازه سوزانده بودند، غذا مصرف می‌کردند ... واقعیت این است که شما می‌توانید به‌سرعت، با خوردن مقدار زیادی غذا، اثر ورزش زیاد را از بین ببرید و بیش‌تر ما این کار را انجام می‌دهیم. ورزش مثل پول‌داربودن است. فکر می‌کنید: «من کار را انجام دادم و اکنون لیاقت‌اش را دارم که با وعدهٔ غذایی کاملی از خودم پذیرایی کنم». ثروت کنارگذشتن آن وعدهٔ غذایی و در واقع سوزاندن کالری خالص است. سخت است و به خودکنترلی نیاز دارد.

خرج‌کردن پول برای نشان‌دادن پول‌تان به دیگران سریع‌ترین راه برای کم‌تر پول‌داشتن است.