بریده‌هایی از کتاب اعترافات یک کتاب خوان معمولی

بهترین نوشته‌های دربارهٔ غذا از گرسنگی می‌گویند، نه شکم‌چرانی.

هالبروک جکسون (منتقد کتاب بریتانیایی) نوشته بود: «کتاب‌ها غذایند و کتابخانه‌ها بشقابِ گوشت که به کام‌ها تقدیم می‌شوند... مثل دیگر غذاها، آن‌ها را از سر عشق یا ضرورت می‌خوریم، اما بیشتر از سرِ عشق.»

شکم‌چران ادبی پسرم که هشت‌ماهه بود، ادبیات را به معنای دقیق کلمه می‌بلعید. هر کتابی به او می‌دادند گاز می‌زد.

مشکل عشق جسمانی آن است که تکه‌پاره‌های کتاب‌هایمان را هم دوست داریم.

شُهره‌شدن جلوی سقوط را نمی‌گیرد.

«مگر می‌شود کسی که واقعاً عاشق کتاب‌هایش است، تا زمانی که جان در بدن دارد، مسئولیت استقرار آن‌ها در خانه‌هایشان را به دیگری بسپارد؟

اگر الآن آن را نخرم، شاید هرگز شانس دوبارهٔ خریدش را نداشته باشم.

به نظر من، ۸.۵ کیلو کتاب قدیمی حداقل ۸.۵ برابر خوشمزه‌تر از نیم‌کیلو خاویار تازه است.

درواقع، محبوب‌ترین آثار ادبی دربارهٔ غذاها نزد من آن‌هایی هستند که نه یک خوراک واقعی، بلکه خوراکی تخیلی را توصیف می‌کنند: خیال‌پردازی شکم‌چرانی توسط کسانی که صدها کیلومتر با اولین صندوقچهٔ خوراکی فاصله دارند.

از وقتی خواندن یاد گرفتم، کنار رمان‌ها و اشعار حاشیه‌نویسی می‌کردم که مونولوگ‌ها را به دیالوگ تبدیل می‌کرد.

در گذر سالیان، اقامتگاهمان کمتر شبیه خانه و بیشتر شبیه یک فروشگاه کتاب دست‌دوم شده است و بارها در دلم به این فکر می‌کنم که این وضعیت جدید را رسمیّت بدهم و کتاب‌فروش شوم.

چرا برای ما کتاب‌خوارها کتاب‌خوانی به سبک «تو آنجایی» به مراتب هیجان‌انگیزتر از سبک «تو جایی دیگری» است؟ شاید علتش آن باشد که برای امثال ما، چشم ذهن آن‌قدرها هم در بند کلمات نیست. ما می‌خواهیم به درون صفحات قدم بگذاریم

ماکولی یکی از بزرگ‌ترین کتاب‌خوان‌های اعصار است. او خواندن را در سه‌سالگی آغاز کرد، در ۵۹ سالگی جان سپرد در حالی که کتابی پیش روی او باز بود و در این میانه، به گفتهٔ خواهرزاده‌اش، «کتاب‌خوانی‌اش سریع‌تر از تورّق دیگران و تورّقش سریع‌تر از آن بود که دیگران یک برگ از کتاب را ورق بزنند». او به‌ویژه علاقه داشت که در حال حرکت کتاب بخواند.

«چه نعمتی که کسی به قدر من عاشق کتاب‌ها باشد، بتواند با مُردگان سخن بگوید و در میانهٔ وهم زندگی کند!»

فدیمن نخستین ویراستار مجلهٔ کتابخانهٔ کنگرهٔ ملی آمریکا بوده است و از پرسابقه‌ترین و موفق‌ترین ویراستارهای آمریکا محسوب می‌شود. کتاب اعترافات یک کتاب‌خوان معمولی مجموعه‌ای از یادداشت‌های او در این مجله است.

«چه نعمتی که کسی به قدر من عاشق کتاب‌ها باشد، بتواند با مُردگان سخن بگوید و در میانهٔ وهم زندگی کند!»

«وقتی نمی‌دانی چه بگویی، همه‌چیز بگو»

گاهی احساس می‌کنم انگار بخش زیادی از عمرم را صرف آموختن زبان مُرده‌ای کرده‌ام که هیچ‌کس بلد نیست.

همسرم که کتاب‌ها را پخش‌وپلا می‌کند و انگار درست‌بشو هم نیست که هم‌اتاقی‌اش یک‌بار به او گفته بود: «جورج، اگر عطف یکی از کتاب‌های من را بشکنی، می‌دانی که انگار کمر من را شکسته‌ای.»

کتاب را مثل بزرگ‌ترین گنجت حفظ کن.