بریده‌هایی از کتاب بخت و اقبالی که در زندگی می یابیم

درواقع، همیشه امکان این هست که تغییر مکان بدهیم، بختمان را درزمینهٔ دیگری بیازماییم، شخص دیگری را برای خودمان پیدا کنیم و فاجعه‌ای را که پیش آمده است به‌طریقی دور بزنیم. هیچ‌کسی در بدو تولد سرنوشتی برایمان معین نکرده است و دلیلی هم ندارد در این‌گونه دشواری‌ها به گزینه‌های شکست‌خورده وفادار بمانیم.

هیچ‌کس نمی‌تواند برنامه‌هایش را عین‌به‌عین در زندگی محقق کند. نه‌تنها برای ما، بلکه برای همهٔ انسان‌ها، همیشه چیزهای غیرمنتظره، برنامه‌ریزی‌نشده و ناگوار رخ می‌دهند.

صنعت تولید خبر در جهان کارش ترساندن ما است و ما در محاصرهٔ آن هستیم. آنچه ما به آن اخبار می‌گوییم درواقع کسب‌وکاری است که می‌داند اگر به مردم بگوید مشکلی در کار نیست و همه‌چیز دارد به‌خوبی پیش می‌رود، پول درنمی‌آورد. پس باید سعی کند مخاطبانش را بترساند تا بتواند پول به دست بیاورد.

انسان هرگز نمی‌تواند امنیت کامل داشته باشد؛ چون تازمانی‌که زنده است، در معرض خطر است و به این خطرها نیز آگاهی دارد. تنها کسانی که امنیت کامل دارند مردگان‌اند. تنها کسانی که در آرامش واقعی قرار دارند کسانی‌اند که در زیر زمین دفن شده‌اند.

وظیفهٔ اساسی انسان در این زندگی این است که مهربان باشد، استعدادهایش را پرورش بدهد، دیگران را دوست داشته باشد و از زحمت‌های دیگران قدردانی کند

مشکل اینجا است که در نظام آموزشی برای یادگرفتن هرچیزی بهمان می‌گویند باید چیزهایی را بخوانیم که کس دیگری در این زمینه نوشته است. ما نیز همیشه افکار خودمان را کنار می‌گذاریم و به سراغ نوشته‌های دیگران می‌رویم؛ درحالی‌که تجربهٔ خودمان بسیار غنی‌تر است.

باید قبول کنیم تردید و اضطراب همیشه همراهمان‌اند و به‌جای اینکه مثل بودیست‌ها سعی کنیم آرامش به دست بیاوریم، بهتر است بپذیریم هرگز کاملاً آرام نخواهیم بود. هدفمان نباید این باشد که اضطراب را نابود کنیم یا کنار بگذاریم، بلکه باید یاد بگیریم اضطرابمان را مدیریت کنیم، خوب زندگی کنیم و هروقت می‌توانیم از صمیم قلب به اضطراب‌هایمان بخندیم.

در مواقع نگرانی، در هر لحظه می‌خواهیم از هوشمان استفاده کنیم تا آینده را پیش‌بینی کنیم و بفهمیم چه بر سرمان خواهد آمد. سعی می‌کنیم شگفتی‌های امور ناشناخته را از بین ببریم. درواقع سعی می‌کنیم آینده را کنترل کنیم و این کار قابل‌فهم است. این کارمان اصلاً دور از عقل نیست. تلاشمان برای پیش‌بینی دقیق و برنامه‌ریزی منطقی طبیعی است. اما بعداز اینکه تمام احتمال‌ها را بررسی کردیم و هر کاری را که براساس آن‌ها صلاح دانستیم انجام دادیم، خوب است به این مسئله فکر کنیم که هیچ‌وقت نمی‌توان آینده را به‌طور کامل پیش‌بینی کرد و حتی تلاش در این زمینه بی‌معنا است. شاید این حرف ناراحت‌کننده باشد؛ اما اگر به‌درستی درموردش فکر کنیم می‌بینیم بسیار رهایی‌بخش است.

به یک گوسفند نگاه کنید. او اصلاً نمی‌فهمد چرا یا چطور ما به فلان همکارمان حسادت می‌کنیم یا اینکه او را تحقیر می‌کنیم و او با ما بدرفتاری می‌کند. یک گوسفند هرگز به کسی پست الکترونیکی نفرستاده است. او در عالم خودش است، در کنار ما از تپه بالا می‌آید و نگاهی از سر کنجکاوی بهمان می‌کند. گرسنه باشد یا نباشد، مشتی چمن از زمین می‌کند و مثل آدامس می‌جود. سپس یکی ازهمنوعانش می‌آید و کنار او می‌نشیند. پشم‌هایشان در هم گره می‌خورد و نگاهی خنثی و ملایم به هم می‌کنند، انگارکه نگاهشان معنی‌دار است.

فکر خوب در هرجایی ممکن است به ذهن انسان برسد: آشپزخانه، موقع خرید و موقع پست‌کردن نامه. دنیای فکرهای خوب همین دنیای عادی است که ما در آن زندگی می‌کنیم و این فکرهای خوب هرجایی ممکن است به ذهنمان بیایند و ما باید آن‌ها را بپرورانیم، بهشان بال‌وپر بدهیم و به فکرهایی بالغ تبدیلشان کنیم.