بریده‌هایی از کتاب بخت و اقبالی که در زندگی می یابیم

هیچ‌وقت نمی‌توان آینده را به‌طور کامل پیش‌بینی کرد و حتی تلاش در این زمینه بی‌معنا است. شاید این حرف ناراحت‌کننده باشد؛ اما اگر به‌درستی درموردش فکر کنیم می‌بینیم بسیار رهایی‌بخش است. بخش مهمی از زندگی‌مان مربوط به چیزهایی است که نمی‌دانیم و به‌مرور زمان معلوم می‌شود و همین‌طور مربوط به سرنوشت نامعلوممان است. تلسکوپ ذهنمان هرقدر هم دقیق باشد نمی‌تواند آینده را ببیند

بخش مهمی از زندگی‌مان مربوط به چیزهایی است که نمی‌دانیم

تمام‌وقت فقط به چیزهای مشکل‌دار و مشکل‌سازی که در زندگی وجود دارند فکر می‌کنیم. این موضوع به این دلیل است که شتاب‌زده در پی تأمین آینده‌ای خوب برای خودمانیم. متوجه این نیستیم که چه اتفاق‌های بدی در زندگی هستند که خوشبختانه برایمان نیفتاده‌اند یا چه‌چیزهای خوبی ممکن بوده از دست بروند، اما نرفته‌اند.

برای لذت‌بردن از اتفاق‌های آینده، باید لذت‌بردن از اتفاق‌های امروز را تمرین کنیم.

لذت‌های کوچک همان لذت‌های بزرگ‌اند، ولی ما هنوز قدرشان را نمی‌دانیم.

اصلاً قرار نیست ما تعیین کنیم چه‌کسی در زندگی‌اش گناهکار و چه‌کسی بی‌گناه است. اعتقاد به روز قیامت باعث می‌شود قبول کنیم فقط خدا است که خوبی‌ها و بدی‌های انسان‌ها را می‌فهمد و می‌داند.

۳۰. یوکوتا (سوئدی): این کلمه به‌معنای بیدارشدن اول صبح برای بیرون‌رفتن از خانه و شنیدن آواز پرندگان است. این کلمه نشان می‌دهد زمانی مردم در جامعه چه‌کارهای خوب و شادی‌آوری می‌کرده‌اند؛ ولی ما امروز این کارها را کنار گذاشته‌ایم.

این نشانهٔ تکبر ما است که قبول نمی‌کنیم تماشای آسمان صاف و آبی حالمان را خوب می‌کند و بهمان سرزندگی می‌بخشد. وقتی همان صحنهٔ زیبای طبیعت را نقاشی می‌کنند و در موزه می‌گذارند، به‌به و چهچه می‌کنیم؛ ولی وقتی در واقعیت آن را می‌بینیم، به آن بی‌توجهی می‌کنیم.

شاید برخی از اخباری که منتشر می‌شوند با هدف ایجاد آگاهی در انسان‌ها باشند، ولی هدف اصلی کلیت این کسب‌وکار این است که همیشه ما را در هراس نگه دارد تا دست از خواندن و تماشای خبر برنداریم.

بسیاری از ما هر روز احساس می‌کنیم فاجعه‌ای در راه است و این احساس اذیتمان می‌کند. احساس می‌کنیم قرار است چیز وحشتناکی برایمان پیش بیاید

تنها کسانی که امنیت کامل دارند مردگان‌اند.

برای فهمیدن چیزی، قبل‌از هر کاری به کتابخانه نروید و مطالعه نکنید، به‌جای آن پیاده‌روی کنید و فکر کنید، حمام کنید و فکر کنید

مغز هر انسان به‌خوبی می‌تواند دیگران را تماشا کند و همه‌چیز را در آن‌ها ببیند؛ ولی نمی‌تواند با خودش چنین کاری بکند.

انسان هرگز نمی‌تواند امنیت کامل داشته باشد؛ چون تازمانی‌که زنده است، در معرض خطر است و به این خطرها نیز آگاهی دارد. تنها کسانی که امنیت کامل دارند مردگان‌اند.

چیزی که سلامت روانی‌مان را در زندگی تهدید می‌کند ساده‌بودن و احساساتی‌بودن نیست، بلکه عصبانیت، ناامیدی و اسارت در زندان افسردگی است.

گورستان تنها جای آرامش واقعی در این جهان است.

هر هدفی که داشته باشیم، هیچ‌وقت هیچ‌چیزی برایمان کافی نیست. انسان از ابتدا تا انتهای زندگی از لذتی به سراغ لذتی دیگر می‌رود و امروز از یک چیز می‌ترسد و فردا از چیزی دیگر. به‌دست‌آوردن هیچ هدفی باعث نمی‌شود انسان به دنبال هدف دیگری نرود.

بهترین فکرها زمانی به ذهنمان می‌آیند که دست از این‌همه تلاش برای هدفمندبودن برمی‌داریم و به‌جای آن، به رؤیاهای خلاقمان احترام می‌گذاریم

مونونو آواره (ژاپنی): این واژه به احساس کسی اشاره می‌کند که چیزی زیبا و دوست‌داشتنی را می‌بیند و از آن لذت می‌برد، ولی می‌داند آن چیز از دست می‌رود. در همان زمان که دلش برای ازدست‌رفتن آن زیبایی می‌سوزد، سعی می‌کند آن را ببیند و ستایش کند. تماشای شکوفه‌های گیلاس که پرپر می‌شوند بهترین مثال برای این احساس است.

حتی ممکن است در کنار هم غریبه و تنها باشیم.