بریدههایی از کتاب قدرت فیلم
۳٫۱
(۱۴)
زندگی یک چیز لعنتی از پسِ یک چیز لعنتی دیگر است. بهمحضِ آنکه تعارضی را حل کنید، دو تعارض دیگر جایش را میگیرد و این تعارضات فقط گاهی به یکدیگر ربط دارند.
allWhite
شخصیت اصلیِ همشهری کین بههیچوجه تغییر نمیکند؛ هنگام مرگ همانی است که در آغاز فیلم بوده؛ موجودی کجخلق، تنها، و نابالغ. شرایطش قطعاً تغییر کرده است، ولی شخصیتش هیچ. آنچه بیش و پیش از هر چیز، در طول فیلم تغییر میکند، درک مخاطب از کِین است. همین شاید بهیادماندنیترینِ تغییرها باشد.
allWhite
وقتی شرایط یا شخصیتِ قهرمان در آخر قصه، بدتر از اولِ آن دربیاید، قصهمان تراژدیای به سبک یونانی یا الیزابتی است؛ آنچه فیلمهای آمریکایی معمولاً از آن میپرهیزند.
allWhite
هیچکاک بین تعلیق و غافلگیری تفاوت میگذاشت، با گفتنِ آنکه اگر دو آدم پشتِ میزی نشسته باشند و بمبی منفجر شود، غافلگیر میشویم؛ اما اگر ببینیم کسی بمبی زیرِ میز کار میگذارد و بعد، ببینیم دو آدم پشتِ آن میز مینشینند، سروکارمان با تعلیق افتاده است.
allWhite
بهیادماندنیترین کنشهای دراماتیک غالباً تصمیمهای مبتنیبر ارزشهای اخلاقیاند. پس، دراماتیکترین صحنهها اغلب آنهاییاند که حاکی از تعارضِ ارزشهای اخلاقی باشند و شخصیت اصلی را مجبور به انتخاب کنند.
allWhite
«decision/تصمیم» و «scissors/قیچی» همریشهاند. آدم که تصمیمی میگیرد میبُرد، نه فقط از هر آنچه ممکن است در پیش باشد، که از مَفَرهای احتمالیای که به او اجازه میدهند از تصمیمش جا بزند. به همین دلیل است که تصمیم گرفتن، بهخودیِخود، میتواند دراماتیک و بهیادماندنی باشد
allWhite
برای تماشاگرِ امروزی، ترحم عاطفهای حقیرانه است. به این میماند که در کنار خیابان، به بابایی بربخوریم که جلویمان کاسهٔ گدایی تکان بدهدواکنشمان سریعاً به چاک زدن خواهد بود. در تماشاخانه نمیشود به چاک زد و در نتیجه، واکنشمان به فیلمسازی که متوسل به برانگیختن ترحم ما شده شاید ناراحتی از این باشد که میخواسته سرمان را شیره بمالد. فیلمساز کاربلد از ما ترحم نمیخواهد؛ میخواهد احساسِ همدلی کنیم که خب، کلاً چیزِ دیگری است.
allWhite
جان به دربردن از پیامدها چیزی است که اغلب ما را به خنده میاندازد. اما تصدیق و پذیرشِ پیامد تصمیمات و کنشهایمان قلب تراژدی است.
allWhite
تراژدی پیوسته بر این موضع است که قدرتی که فرد را قادر سازد تا بر دیگران برتری بجوید سست و گذراست و به آنچه یونانیها «هوبریس» یا همان نخوت و غرور گزاف میگفتند راه میبرد و اینهمه به آسانیِ تمام، به سقوط ختم میشود.
allWhite
بیفکری، همانطور که بارها و بارها شاهد بودهایم، به تراژدی ختم میشود.
allWhite
قهرمانها هرگز کامل نیستند، اما تبهکارها اغلب همهچیزتماماند.
allWhite
«تبعید قهرمان» در بیشتر قصههای پهلوانی، از ایلیاد و ادیسه تا امروز، عنصری مهم بوده است. قهرمان خواستِ جامعه نیستنیازِ آن است. نیاز که برآورده شود، وقت آن رسیده که قهرمان راهش را بکشد و در غروب آفتاب گم شود.
allWhite
پیشآگهی اغلب از طریق چیزی غیر از کلمه به ثمر میرسد.
allWhite
پیروزیِ پیروسی (پیروزی پرتلفات)
پیروس پادشاهی یونانی بود که رومیها را در نبردی بسیار خونبار، در سال ۲۷۹ پ.م، شکست داد. وقتی از پیروزیاش و مردانی که برای نیل به آن پیروزی از دست داده بود مطلع شد، اظهار داشت: «یک پیروزی اینچنینیِ دیگر همان و بر باد رفتنمانْ همان.» پس در «پیروزیِ پیروسی (پیروزی پرتلفات)» هزینهٔ برد چنان کمرشکن است که «پیروزی» عملاً به واژهای کنایی تبدیل میشود.
allWhite
مهمتر از پدید آوردنِ پیرنگی اصیلْ پدید آوردنِ شخصیتی اصیل است؛ از آنجا که معمولاً شخصیتهاو نه پیرنگهاهستند که به یادِ آدم میمانند.
allWhite
پس زدن مرحلهای از فرایندی است که یونگیها به آن «فردیتیابی» میگویند
تبدیل شدن به بودِ خودآیین خودتان. این هم مثل سرپیچی، از ویژگیهای عمومیِ
قهرمانهاست.
allWhite
«پرسونا» را نباید با «شخصیت» اشتباه گرفت. پرسونا چیزی است که بازیگر دارد، فراتر از هر نقشی که بازی کند. تا حدی، از صفات شخصیتیِ خود بازیگر، مثل سختی یا شکنندگی، برمیآید؛ یا از صفات جسمانیاش، مثل رفتار، نحوهٔ حرف زدن، قدم برداشتن، نگاه کردن به دیگران، و غیره. آنچه در خیلی از فیلمهای بهیادماندنی رخ میدهد امتزاجی از پرسونای بازیگر با کاراکتری است که آن را بازی میکند. چارلز فاستر کِین را با بازیِ اورسن ولز یا مایکل کورلئونه را با بازیِ آل پاچینو به یاد میآوریم و سخت است بگوییم شخصیت کجا تمام میشود و بازیگر کجا شروع.
allWhite
در اغلبِ فیلمها، عمدهٔ شخصیتپردازی در پردهٔ اول صورت میگیرد، پردهٔ دوم معمولاً مختص کنش است و اگر شخصیتپردازیِ بیشتری در کار باشد، غالباً تا پردهٔ سوم از آن خبری نیست.
allWhite
اگر صحنهٔ اول بهشدت دراماتیک باشد، این توقع پیش میآید که فیلم تا آخر حتی دراماتیکتر از اینها هم بشود که البته اگر نشود،
سرخوردگی پیش میآورد.
allWhite
فیلمهایی که بخت پیدا میکنند تا به محبوبیت برسند و در نهایت، در یادها بمانند از ژانر خود فراتر میروند، مرزهای آن را پشت سر میگذارند، و بیش از صرفاً مجموعهای از عناصر قالبی ژانر میشوند.
allWhite
حجم
۴۴۳٫۶ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۹
تعداد صفحهها
۴۶۹ صفحه
حجم
۴۴۳٫۶ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۹
تعداد صفحهها
۴۶۹ صفحه
قیمت:
۱۶۴,۰۰۰
تومان