بریده‌هایی از کتاب دلایلی برای زنده ماندن

به خاطر داشته باشید که از دستهٔ موجودات عجیب و غریب نیستید. شما یک انسانید و هر کاری که می‌کنید و هر چیزی که از ذهنتان می‌گذرد طبیعی‌ست. ما جاندارانی طبیعی هستیم، یک گونهٔ انسانی از نژاد میمون‌ها. ما در جهانیم و جهان در ماست و میان همهٔ پدیده‌ها حلقهٔ ارتباطی وجود دارد

متوجه باشید افکار، فقط افکارند و بس. اگر غیرمعقول‌اند، برایشان استدلال بیاورید؛ حتی اگر استدلال‌هایتان ته کشیده‌اند. شما دیده‌بان و مشاهده‌گر ذهن‌تان هستید؛ نه قربانی او.

از تنبلی خود احساس گناه نکنید. اموراتی هستند که احتمالاً خیلی بیشتر از تنبلی به این جهان خسارت زده‌اند. اما آن را از حالت نقص شخصیتی درآورید و آگاهانه تنبلی بورزید.

حق با کرت وانه‌گت بود: «خواندن و نوشتن از نیروبخش‌ترین مراقبه‌هایی هستند که آدمی تاکنون یافته است.»

باور کردنِ احساساتمان در حالت ناخوشی و ایمان آوردن به آنها، یک نتیجه‌گیری نادرست است. زیرا با یک خواب کافی و غذای لذیذ، آن احساسات از میان می‌روند.

من بودن را می‌خواهم. دوست دارم آن را بخوانم، بنویسم، احساس کنم. دلم می‌خواهد بودن را زندگی کنم. دلم‌می‌خواهد در این عمری که به یک چشم بر هم زدن تمام می‌شود، تا می‌توانم لحظه‌ها را به احساس کردن و لمس کردن بگذرانم. احساس کردن هر آنچه احساس شدنی‌ست.

آبراهام لینکلن در سی‌ودوسالگی اظهار داشت: «در حال حاضر فلاکت‌زده‌ترین فرد روی زمینم.» او تا آن سن و سال، تجربهٔ دو مرتبه فروپاشی کامل روانی را از سر گذرانده بود.

می‌گویند دیوانگی، واکنشی‌ست معقول نسبت به دنیای دیوانه. شاید افسردگی هم تنها واکنش ما نسبت به جهانی‌ست که از آن سر در نمی‌آوریم.

همه‌چیز گذراست. لذت پس از درد می‌آید و گرما هم یخ‌ها را ذوب می‌کند.

افسردگی دروغ می‌گوید. باعث می‌شود گمان ببرید که همه‌چیز خراب است. اما خودِ پدیدهٔ افسردگی دروغ نیست، حقیقی‌ترین پدیده‌ای‌ست که تابه‌حال تجربه کرده‌ام؛ و البته که پدیده‌ای‌ست نامحسوس و نامرئی. در نظر برخی از افراد، افسردگی اساساً موجودیت ندارد؛ اصلاً نیست! با سرِ شعله‌ور این‌سو و آن‌سو پناه می‌برید و کسی نمی‌تواند شعله‌ها را روی سرتان ببیند. و از آنجا که افسردگی کاملاً نامرئی و اسرارآمیز است، داغ ننگش را بر پیشانی شما به جای می‌گذارد؛ خیلی ساده بدنام می‌شوید. و این داغ ننگ چه ستمی‌ست علیه افسردگان! زیرا بر افکار اثر می‌گذارد و افسردگی مرضِ افکار است و اندیشه... .

جلب توجه؛ علاقه‌مندی؛ مطلوبیت و کنش خریدن؛ چهار گام که به خرید کالا از طرف مشتری منجر می‌شه.

مرگ فقط برای کسانی اتفاق می‌افتاد که به معنای واقعی زندگی کرده بودند.

«و در پایان این ادامهٔ زندگی‌ست که شجاعت بیشتری می‌طلبد، نه خودکشی.» آلبر کامو، از کتاب مرگ خوش

پس اگر گاهی از چسبیدن به محیط زندگی همیشگی خود دست برداریم، ممکن است از شر حالت ناخوش روانی‌مان، دست کم برای مدتی خلاص شویم. هرچه نباشد حرکت، نقطهٔ مقابل سکون به شمار می‌رود و گاهی پاسخگوست؛ البته گاهی.

منظورم این نیست که «هرآنچه تو را نمی‌کشد قوی‌ترت می‌سازد.»؛ نه. این ضرب‌المثل زیاد درمورد من صدق نمی‌کند. آنچه مرا نکشت؛ دست‌کم ضعیف‌ترم ساخت. چیزی که موجب مرگتان نشود، ممکن است باعث شود تا آخر عمرتان بلنگید. این پدیده‌ها امکان دارد موجب شوند تا پایان زندگی‌تان از ترک کردن منزل یا حتی اتاق خوابتان وحشت داشته باشید؛ دچار ارتعاش عضلات شوید؛ هنگام سخن گفتن مِن‌مِن کنید و نامربوط بگویید یا همیشه سرتان را به قاب پنجره تکیه دهید و آرزو کنید کاش به روزهای خیلی قبل باز می‌گشتید؛ روزهای پیش از اتفاقاتی که شما را نکشتند. پس نه؛ نقل من این حرف‌ها نیست.

«و در پایان این ادامهٔ زندگی‌ست که شجاعت بیشتری می‌طلبد، نه خودکشی.» آلبر کامو، از کتاب مرگ خوش

تنها حقیقتی که به کارمان می‌آید این است که کدامین مسیر بهبودی، بر روی ما اثر مثبت می‌گذارد. اگر درمانی روی ما اثرگذار است، الزاماً نیازی نیست در پی چرایی آن باشیم.

کارکرد افسردگی و حملهٔ هراس و وحشت همین است: پدید آوردن افکار اغراق‌آمیز که ذهن شما را به خود مشغول می‌دارند.

«خواندن و نوشتن از نیروبخش‌ترین مراقبه‌هایی هستند که آدمی تاکنون یافته است.»

جهانی پر از مردمان از خود بیزار، جهان شادی نخواهد بود.