بریده‌هایی از کتاب اتاق مهمان

سال‌هاست که دیگه حس می‌کنم خودم نیستم. به‌خاطر اینکه اصلاً نمی‌دونم خودم یعنی چی.

کافیه! دوباره شروع کردی به گشتن دنبال چیزهای موهوم و پوچ. یا آن‌طور که شکسپیر می‌گوید: پوچی همان نیستی است.

اتفاقات خوب در انتظار آدم‌های صبور است.

وقتی مقصر نیستی اما گناهی به گردنت افتاده، خواب ابدی، آرام‌بخش روحت خواهد بود

چرا بعضی‌ها اصرار دارند پوستشان را علامت‌گذاری کنند؟ پوست باید پاک و بی‌نقص و صاف باقی بماند و فقط گذر اجتناب‌ناپذیر زمان اجازهٔ نقش انداختن روی آن را داشته باشد.

با شعری از یک شاعر روس به اسم اتین سولانوف. هر بیت از اشعار اون رو دقیقاً متناسب با محتوای نوشته‌ش انتخاب کرده. این یکی هم فرقی با بقیه‌شون نداره. نوشته: وقتی دیگران را به دست آرامش سپردم، خود نیز کنار آنها دراز کشیدم. اما برای من آرامشی در کار نبود.»

اتفاق عجیبی است، اما هروقت که برای بازدید خانه یا آپارتمان یا اتاقی می‌روی، با اینکه چشمانت را تیز کرده‌ای هرگز متوجه مشکلات کوچک آن نمی‌شوی. و بعد که به خانه نقل‌مکان می‌کنی، مشکلات یکی‌یکی خودشان را نشان می‌دهند.

عادلانه نیست که والدین از غمی که بچه‌ها برای خودشان ایجاد می‌کنند، زجر بکشند.

اتفاقات خوب در انتظار آدم‌های صبور است.»

خانه هم برای همین ساخته شده است. شادی و عشق و دست در دست هم قدم زدن و کنار همدیگر نشستن پشت میز غذاخوری یا خوابیدن.

خانه جایی است که در آن احساس امنیت و آرامش کنی، نه‌اینکه حتی شب‌ها از خوابیدن در آن بترسی.

«عزیزم، زیبایی زیر همهٔ اینهاست. درون وجودته که می‌تونی زیبایی واقعی رو پیدا کنی. و اینجا.» دست کوچکم را گرفت و روی قلبم گذاشت.

وقتی حقیقت را بیرون بریزی، دیگر نمی‌توانی انکارش کنی. شاید بتوانی با آن کنار بیایی، اما هرگز نمی‌توانی فراموشش کنی.

«وقتی یک زن به سن من می‌رسه، مردم دیگه فراموشش می‌کنن. اما من هم مثل همه عشق رو دوست دارم.»

بعضی‌وقت‌ها باید خودت بروی جلو و موقعیت خوب را بقاپی.

«همیشه می‌گفت اتفاقات خوب در انتظار آدم‌های صبور است.»

بعضی‌وقت‌ها مهر مادر بهترین دوا برای هر دردی است.

«پوچی همان نیستی است.» مکبث، ویلیام شکسپیر

می‌دونی مادربزرگم یک‌بار چی بهم گفت؟ گفت: شما جوون‌ها فکر می‌کنین باید همیشهٔ خدا شاد و شنگول باشین. و درست می‌گفت. زندگی پر از پستی‌وبلندیه. هرچه زودتر به این حقیقت عادت کنیم، زودتر می‌تونیم با زندگی‌ای که داریم کنار بیایم و ازش لذت ببریم.»

«عزیزم، زیبایی زیر همهٔ اینهاست. درون وجودته که می‌تونی زیبایی واقعی رو پیدا کنی. و اینجا.» دست کوچکم را گرفت و روی قلبم گذاشت.