بریده‌هایی از کتاب اتاق مهمان

همیشه همین‌طور است: اگر اتفاق خجالت‌آوری سراغتان آمد، خیلی ساده آن را به داخل خانه دعوت کنید، برای همیشه از کار بیندازیدش و بعد زیر فرش مخفی‌اش کنید.

«بعضی‌وقت‌ها فکر می‌کنم دارم به جای یکی دیگه زندگی می‌کنم. انگار قرار نبوده زندگی‌م این باشه.»

لحظاتی در زندگی هست که آدم نمی‌تواند حرف بزند یا نفس بکشد و انگار در زمان متوقف شده است.

«این‌همه سال روان‌شناس‌های مختلف برچسب‌های مختلفی مثل وسواسی، قربانی زورگویی، مضطرب پساآسیب، و عملاً دیوونه بهم چسبوندن، درحالی‌که مشکلم انسانی‌ترین مشکل دنیا بوده. دل‌شکستگی.»

صحبت دربارهٔ یک لطمهٔ روحی شدید مثل این است که دل‌وروده و قلبت را دردمندانه از شکم دربیاوری و در معرض دید همه بگذاری. وقتی حقیقت را بیرون بریزی، دیگر نمی‌توانی انکارش کنی. شاید بتوانی با آن کنار بیایی، اما هرگز نمی‌توانی فراموشش کنی.

لبخندش را خیلی دوست دارم. کاش می‌توانستم او را در همین لحظه خشک کنم، در جیبم بگذارم و به خانه ببرم.

چرا نمی‌توانم مثل بقیه باشم؟

و بعد فقط پوچی باقی ماند.

بعضی‌چیزها را بهتر است کنکاش نکرد.

«عزیزم، زیبایی زیر همهٔ اینهاست. درون وجودته که می‌تونی زیبایی واقعی رو پیدا کنی. و اینجا.» دست کوچکم را گرفت و روی قلبم گذاشت.

«شاید دیگران منتظر بمانند تا شمعشان خاموش شود. اما من خود شمعم را خاموش می‌کنم.»

اتفاقات خوب در انتظار آدم‌های صبور است.»

شما جوون‌ها فکر می‌کنین باید همیشهٔ خدا شاد و شنگول باشین. و درست می‌گفت. زندگی پر از پستی‌وبلندیه. هرچه زودتر به این حقیقت عادت کنیم، زودتر می‌تونیم با زندگی‌ای که داریم کنار بیایم و ازش لذت ببریم.»

انگار فکر می‌کند همهٔ مامان‌ها همین‌طوری هستند. مامان‌ها خانواده را کنار هم نگه می‌دارند و خودشان نباید درهم بشکنند. مثل ستون خانواده هستند.

اتفاقات خوب در انتظار آدم‌های صبور است.

بارهاوبارها برای زن‌های مختلف اتفاقات بدی افتاده است، فقط به‌خاطر اینکه خجالت می‌کشیدند از حقشان دفاع کنند.

صحبت دربارهٔ یک لطمهٔ روحی شدید مثل این است که دل‌وروده و قلبت را دردمندانه از شکم دربیاوری و در معرض دید همه بگذاری. وقتی حقیقت را بیرون بریزی، دیگر نمی‌توانی انکارش کنی. شاید بتوانی با آن کنار بیایی، اما هرگز نمی‌توانی فراموشش کنی.

معذرت‌خواهی کردن سخت‌ترین کار دنیاست

اگر فقط یک چیز باشد که از آن بیشتر از دروغ گفتن به والدینم بدم بیاید، این است که موقع دروغ گفتن به آنها دستم رو بشود.

شهر پر از مردمی است که چاره‌ای ندارند به‌جز گشتن دنبال اتاقی در خانهٔ غریبه‌ها.