بریده‌هایی از کتاب پنجاه چیزی که تقصیر من نیست

وقتی دنیا این پیام را مخابره می‌کند که همهٔ زن‌ها از پس هر کاری برمی‌آیند، سخت است که احساس نکنی بقیهٔ زن‌ها موفق هستند و فقط خودت در یک چاه گیر افتاده‌ای

زندگی برای دخترها متفاوت است. زندگی ما وقت بیشتری می‌خواهد. زندگی ما پیچیده‌تر است. زندگی ما پر از تعهدها و انتظاراتی است که زمان زیادی از ما می‌گیرند، انرژی و روحیه‌مان را خراب می‌کنند و جز احساس خستگی و ناامنی و عدم اعتمادبه‌نفس و تنهایی برایمان چیزی باقی نمی‌گذارند. و من دیگر نمی‌توانم تحمل کنم.

زندگی برای دخترها متفاوت است.

زندگی برای دخترها متفاوت است. زندگی ما وقت بیشتری می‌خواهد. زندگی ما پیچیده‌تر است. زندگی ما پر از تعهدها و انتظاراتی است که زمان زیادی از ما می‌گیرند، انرژی و روحیه‌مان را خراب می‌کنند و جز احساس خستگی و ناامنی و عدم اعتمادبه‌نفس و تنهایی برایمان چیزی باقی نمی‌گذارند. و من دیگر نمی‌توانم تحمل کنم.

مردها تمام روز یک هیکل دارند. هیکل‌هایشان به قبل از صبحانه، بعد از ناهار، بعدازظهر و بعد از شام تقسیم نشده است که نیاز به یک لباس جداگانه برای هر ساعتی از روز داشته باشند.

«بعضی از مردم از آثار من ایراد می‌گیرند، چون ادعا می‌کنند نوشته‌های من زنان را افرادی نشان می‌دهند که مدام به فکر ظاهر و وزن و پیداکردن همسر هستند، ولی این تقصیر من نیست که ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که زنان را براساس لباسی که می‌پوشند، وزنی که دارند و زندگی عاشقانه و تأهل و تجردشان می‌سنجند. تقصیر من نیست که هر فرصت جدیدی که پدید می‌آید به انزوای بیشتر زنان منجر می‌شود؛ فرصت‌هایی که نه‌تنها نمی‌توانیم از آن‌ها استفاده کنیم، بلکه حتی به ما دیکته می‌شود که درمورد عوامل شکستمان در آن‌ها نیز حرفی نزنیم.»

زندگی برای دخترها متفاوت است. زندگی ما وقت بیشتری می‌خواهد. زندگی ما پیچیده‌تر است. زندگی ما پر از تعهدها و انتظاراتی است که زمان زیادی از ما می‌گیرند، انرژی و روحیه‌مان را خراب می‌کنند و جز احساس خستگی و ناامنی و عدم اعتمادبه‌نفس و تنهایی برایمان چیزی باقی نمی‌گذارند. و من دیگر نمی‌توانم تحمل کنم.

این از همهٔ آن‌ها بدتر است. این زندگی من است که اندازه‌ام نیست. روزهایم بیش‌ازحد کوتاه و وظایفم بیش‌ازحد زیادند. مردم سر جای خودشان نیستند. همه‌چیز بدون اجازهٔ من در حال تغییر است.

روزهایم بیش‌ازحد کوتاه و وظایفم بیش‌ازحد زیادند. مردم سر جای خودشان نیستند. همه‌چیز بدون اجازهٔ من در حال تغییر است. بچه‌ها خانه را ترک می‌کنند، دوستان سرگرم زندگی خودشان می‌شوند، عزیزانمان می‌میرند و عضلات و پوستم حتی قبل از اینکه با من خداحافظی کنند ترکم می‌کنند؛ آن‌هم بعد از آن‌همه زحمتی که برایشان کشیدم. دقیقاً در همان لحظه‌ای که فکر می‌کنم حتی قادر به انجام یک خداحافظی دیگر هم نیستم کسی یا چیزی که فکر می‌کردم همیشه کنارم می‌ماند ترکم می‌کند. هرکسی را که می‌شناسم وسط یک نوع تغییر بزرگ در زندگی‌اش است. دقیقاً میان افراد و چیزهایی که با سرعت بسیار زیادی در حال تغییر و ناپدیدشدن هستند.

«تقصیر من نیست که جوری بزرگ شده‌ام که فکر کنم همه‌چیز تقصیر من است!