بریده‌هایی از کتاب تمام این مدت

وقتی تونستی از پس اون‌ها بربیای، حتماً می‌تونی از پس این هم بربیای. اگه مجبور باشی، همیشه یه راهی برای شروع دوباره پیدا می‌کنی.

«من... یه دوست می‌خوام.» حرف‌هایم خودم را هم غافلگیر می‌کند؛ «یکی که من رو قبل از همهٔ این اتفاق‌ها نمی‌شناخته. یکی که بتونم باهاش خودم باشم؛ منی که دارم می‌شم، نه منی که بودم، منی که می‌خوام باشم.»

آن‌ها همیشه سعی دارند به من بگویند باید چه‌کار کنم و چطور باید خوب شوم، بدون اینکه به خودشان زحمت بدهند و چارهٔ به‌دردبخوری پیش پایم بگذارند.

سر تکان می‌دهم، اما نمی‌پرسم چرا. می‌دانم دست کشیدن از کارهایی که آدم دوست داشته یعنی چه.

چرا هر دقیقهٔ جدید همچنان مثل خیانت به همهٔ لحظات قدیم است؟

همیشه به پیش، عقب هرگز

من هوات رو دارم؛ همیشه.

من تا ابد دوستت دارم. قول می‌دم.

تو ماه‌ها توی صورتم نگاه کردی و دروغ گفتی.

می‌دانم این آخرین باری نیست که این نگاه را می‌بینم. ما میلیون‌ها لحظهٔ دیگر مانند این لحظه خواهیم داشت، یک قصهٔ کامل برای زندگی با هم. از الان شروع می‌شود.