بریده‌هایی از کتاب تمام این مدت

همیشه به‌جای اینکه ببینم چه‌چیزی باعث ایجاد سوراخ‌ها شده است، سعی داشتم آن‌ها را وصله‌پینه کنم.

هیچ‌وقت فکرش را نمی‌کردم که مجذوب یک حلزون غول‌پیکر بشوم، ولی شده‌ام. زیپ دهانم را باز می‌کنم و گلویم را صاف می‌کنم؛ «یه لحظه، فقط باید بگم... تو بامزه‌ترین حلزونی هستی که تا حالا دیده‌م.» می‌گوید: «آره واقعاً.» اما نرم می‌شود و کمی می‌چرخد. راه می‌افتم تا به او نزدیک‌تر شوم، اما لاک غول‌پیکرش سر راه است و نمی‌گذارد دستم را کامل دورش بیندازم.

متأسفانه، این دنیایی است که دیگر جایی برای من ندارد.

اگه پایه ترک داشته باشه، ساختن سخته.

از چشم‌هایش اجتناب می‌کنم، چون می‌دانم اگر چشمم به آن‌ها بخورد، احتمالاً می‌مانم

«باید برای برگشتن بجنگی.» همیشه به پیش، عقب هرگز.

احتمالاً گاهی جروبحث‌های کوچکی خواهیم داشت، ولی همیشه همدیگر را دوست داریم.

همه‌چیز مثل قبل است. این من هستم که فرق کرده‌ام.

نگاهم همیشه به آسمان بالا و دنیای فرای آن است.

لبخندش مسری است. ناگهان من هم لبخند می‌زنم