بریده‌هایی از کتاب تمام این مدت

برق لبخندش می‌تواند نُه خورشید را روشن کند.

نگرانم که خوب نشوم. نگرانم که صدها شب بیدار بمانم و آن جای روی کاناپه، تک‌تک آن شب‌ها خالی بماند، چون او اصلاً از اول هم آنجا نبوده است.

به دور و بر نگاهی می‌اندازم، اما تنها پاسخم سکوت است، صدای تاریکی بلند در گوشم می‌پیچد. صدایش را شنیدم. سنگینی دستش را روی دستم احساس کردم. اینجا بود. مطمئنم.

همه‌چیز مثل قبل است؛ همه‌چیز به‌جز آن چیزی که باید باشد. دنیا اگر بخواهد می‌تواند به کارش ادامه دهد. من ادامه نمی‌دهم.

از وقتی به خانه آمده‌ام، چیزی واقعاً تغییر نکرده است. دو طرف گذرگاه جلویی هنوز پر از گل‌های خوشبویی است که مامان کاشته بود، کف راهروی ورودی هنوز پر از ترک است، حصار چوبی سفید هنوز هم باید رنگ شود. همه‌چیز مثل قبل است. این من هستم که فرق کرده‌ام.

بگویید دیوانه‌ام. بگویید متوهمم. بگویید رؤیاپردازم. مشکلی با این‌ها ندارم.

فکر می‌کردم جداشدن از او برایم بدترین درد است، اما این را دیگر نمی‌توانم درست کنم. نمی‌توانم دستبند آویزدار را بیرون بیاورم و همه‌چیز را درست کنم. او واقعاً رفته است. پنج روز پیش، در مراسمی در قبرستان محلی، به خاک سپرده شد

چشم‌هایش را به سمت من برمی‌گرداند و اشک‌هایی را می‌بینم که آبی عنبیه‌هایش را روشن می‌کنند. در حالت عادی، اشک‌ها را پاک می‌کردم و به او می‌گفتم همه‌چیز درست می‌شود. اما این بار من نیاز دارم که او چنین چیزی بگوید.

هیچ‌وقت قرار نیست این‌قدر خوشحال باشیم.

گاهی انگار مدت‌ها پیش بوده است. گاهی انگار همین یک دقیقهٔ پیش.

می‌گوید: «همیشه به پیش.» با لبخند به او می‌گویم: «عقب هرگز.»

می‌گوید: «همیشه به پیش.»

اگه مجبور باشی، همیشه یه راهی برای شروع دوباره پیدا می‌کنی.»

«به نظرت آدم‌ها باید بمونن و شرایط رو تحمل کنن؟ حتی اگه این چیزی نباشه که می‌خوان؟»

اگه مجبور باشی، همیشه یه راهی برای شروع دوباره پیدا می‌کنی.

بعضی وقت‌ها موقع‌هایی که ناراحتیم، همین‌طوری بدون منظور یه چیزهایی می‌گیم. بدون فکرکردن به عواقبش یه چیزهایی می‌گیم.

می‌تونی سعی کنی بدون اون زندگی کنی، به خودت اجازه بده که واقعاً زندگی کنی. ببین چی پیش میاد.

این‌ها خاطره‌هایی هستن که منتظرن ساخته بشن. تو اون جای تاریک رو ساختی چون فکر می‌کنی این چیزیه که لایقشی. این درست نیست مارلی! تو لایق یه زندگی خوبی؛ یه زندگی شاد.

«تو همیشه می‌خواستی همه‌چیز رو درست کنی به جای اینکه بنشینی و فکر کنی که اصلاً چرا اون چیز خراب شده. اگه پایه ترک داشته باشه، ساختن سخته.»

خوب است که بشود دربارهٔ جداشدن با کسی حرف زد؛ کسی که واقعاً تأیید می‌کند من رها شده‌ام، بدون اینکه باعث شود دراین‌باره احساس گناه کنم.