بریده‌هایی از کتاب میدگارد ۵

اگه به شماها باشه همه فکر می‌کنین بدبخت‌تر از خودتون دیگه خلق نشده.

"تصور می‌کنم عشق مَرَضیه که همه ناممکن‌ها رو ممکن می‌کنه و منم بهش مبتلا شدم..!

تا جایی که اجازه داشتم، بهت گفتم. نکته‌ای که قبل از رفتن لازمه در این مورد بدونی اینه که هیچ کاری نه در این دنیا و نه در دنیاهای دیگه بدون داشتن شایستگی انجام نمیشه. مُردن هم از این قاعده مستثنی نیست و لازم نیست که بهت بگم هر کاری که بدون داشتن شایستگی انجام بشه، گند زده میشه توش! یعنی مردن برای کسی که هنوز شایستگی اونو به دست نیاورده، ابداً مرگ خوبی نیست. تمام چیزی که ماها تو زندگی باید یاد بگیریم، همین چند تا جمله‌ست.

و متأسفانه جهل، تنها دردیه که بین آدم‌ها هیچ درمانی نداره...

صوفیا سری تکان داد و گفت: - چیزی که تو رو شکست داد، غرورت بود نه قدرتت!

قدرتی که در هنر وجود داره در هیچ جادویی وجود نداره، ماهیت هنر اینطوریه که مستقیماً و صددرصد از روح هنرمند نشأت می‌گیره

"انگار عشق همیشه با نداشتن برابره...

یادمون باشه همسایه ما، بیشتر از خودِ ما به فکر ما نیست! یادمون باشه اجنبی برای رضای خدا به من و شما رایگان کمک نمی‌کنه! یادمون باشه که ساده نباشیم و یادمون باشه که بعد از این اجازه ندیم کسی جز ما، برای ما تصمیم بگیره..! بعد از این اجازه ندیم، کسی میراث ما و پدران ما رو نابود و این سرزمینو غارت کنه!

تو متوجه نیستی. قدرتی که در هنر وجود داره در هیچ جادویی وجود نداره، ماهیت هنر اینطوریه که مستقیماً و صددرصد از روح هنرمند نشأت می‌گیره

"انگار عشق همیشه با نداشتن برابره... تو حق داری که بترسی..."

فقط خندید. در حقیقت لبخند زد. لبخندی زیبا و بی قید که دندان‌های زیبایش را نمایان ساخت. لبخندی که پشت آن، فریادی نهفته بود. فریادی با مضمون این حرف که می‌گفت: "ببین منو..، من دارم به استقبال مرگ میرم..؛ داوطلبانه و با رضایت..! الان دیگه آزاد آزادم..؛ اونقدر آزاد که حتی از این حرف آخر هم اِبایی ندارم.."

"هر چیزی که تو این دنیا برات اتفاق می‌افته، بر اساس ظرفیت‌ها و شایستگی‌های خودت مقرر شده، یا بر اثر عدم شایستگی دیگران به تو رسیده. اما در نهایت تمام بحث زندگی و رخدادهای اون بر سر شایستگیه. حتی مرگ..."

- کورم، ولی می‌تونم ببینم، خیلی بهتر از شماها که کور نیستین!

"عشق در همه موجودات وجود دارد و از بین تمام قدرت‌هایی که هر موجودی دارد، عشق قدرتمندترینه! بیدار شدن اون برای هر موجودی متفاوته، گرچه این حقیقت مشترک وجود دارد که هرچه احساس عشق خودش را سخت‌تر و دیرتر نشان بدهد، قدرتمندتر و قوی‌تر نیز ظهور پیدا می‌کند...!

فترس جمله‌اش را نیمه‌تمام گذاشت و همانند کسی که مار او را نیش زده باشد به سمت تارا برگشت..؛ با لحنی که شگفتی و ناباوری از آن می‌بارید گفت: - تو واقعاً یه پسر داری تارا؟؟؟!!! اما..، سردرنمیارم..، چطوری..؟!!!! فالی فوری گفت: - لک‌لک براش آورده..؛ نکنه به تو هم نگفته؟!! سارنوش فوری گفت: - فالی خفه شو..!

همه می‌دونیم مرگ قراره از راه برسه و به همه چیز خاتمه بده، اما هیچکدوم از ما تا وقتی که سراغمون نیومده، نه باورش می‌کنیم، نه می‌تونیم درکش کنیم.

نفس عمیقی کشید و خودش را رها کرد، اما این تسلیم شدن ابداً از سر ضعف و درد نبود. حتی حاصل خستگی یک جنگ سخت با یک ارتش کامل از جن‌های جنگلی نبود که او را از پای انداخته بود بلکه حاصل ناامیدی بود. همان ناامیدی‌ای که قادر است قدرتمندترین‌ها را به ضعیف‌ترین‌ها تبدیل کند و در غایت ضعف بشکند.

شاید عشق، اون جنبه‌ای از حیاته که همه موجودات رو به هم وابسته نگه داشته. و شاید این عشق همون حس مشترکیه که می‌تونه موجودات مختلف رو کنار هم نگه داره. انسان، جن، پری، گیاهان، حیوانات، پرنده‌ها و حتی تمام آن موجوداتی که ناشناخته باقی ماندند. خاکی و غیرخاکی...

تنها عشقی که من می‌شناسم عشق مادر به فرزندشه

تا جایی که اجازه داشتم، بهت گفتم. نکته‌ای که قبل از رفتن لازمه در این مورد بدونی اینه که هیچ کاری نه در این دنیا و نه در دنیاهای دیگه بدون داشتن شایستگی انجام نمیشه. مُردن هم از این قاعده مستثنی نیست و لازم نیست که بهت بگم هر کاری که بدون داشتن شایستگی انجام بشه، گند زده میشه توش! یعنی مردن برای کسی که هنوز شایستگی اونو به دست نیاورده، ابداً مرگ خوبی نیست. تمام چیزی که ماها تو زندگی باید یاد بگیریم، همین چند تا جمله‌ست.