بریده‌هایی از کتاب میدگارد ۵

- کورم، ولی می‌تونم ببینم، خیلی بهتر از شماها که کور نیستین!

"مردی که نتونه از خانواده خودش مراقبت کنه، چطوری می‌خواد از مردمش دفاع کنه..."

چیزی که گفتم در مورد خودِ مرگه. آریا سری تکان داد و گفت: - نمیشه بمونین؟ منظورم اینه که حتماً باید برگردین؟ بردیا لبخند تلخی زد و جواب داد: - اگه به چشم تکامل بهش نگاه کنی، می‌تونی درک کنی که یه مسیر یک طرفه است پسرم

- همیشه تصور می‌کردم مرگ دردناک‌ترین اتفاق زندگیه! - اینطور نیست. برای هرکسی تجربه متفاوتیه.

دیدنت برای من، مهم‌ترین و قشنگ‌ترین اتفاقیه که بعد از عبور برام افتاده. آریا با تعجب و کمی تردید گفت: - عبور؟! - عبور همون چیزیه که در این دنیا به اسم مرگ می‌شناسیمش.

شاید این عشق همون حس مشترکیه که می‌تونه موجودات مختلف رو کنار هم نگه داره.

از خاصیت‌های عشق اینه که هیچوقت لحظه ورودش رو خبر نمیده. آروم و بی‌صدا میاد و تا به خودت بیای کل وجودت رو تسخیر می‌کنه..؛ اما با اینکه آروم میاد، اونقدر عظیم و پرقدرته که هیچ قدرت و هیچ جادویی نمی‌تونه اونو بیرون کنه. عشق قدرتیه که به هیچ وجه نمی‌تونی انکارش کنی...!

- آدمکی که پدرت برات ساخته رو یادته؛ اما پدری که آدمکو برات ساخته، یادت نیست..؟!

هرچقدرم که زندگی کرده باشی، هرچقدر هم عذاب زندگی ابدی و از دست دادن عزیزانت برات شکنجه بوده باشه، بازم موقعی که به آخر خط میرسی و با مرگ ملاقات می‌کنی، بازم دوست داری اون لحظه‌های آخر یه خورده بیشتر طول بکشه...

همه می‌دونیم مرگ قراره از راه برسه و به همه چیز خاتمه بده، اما هیچکدوم از ما تا وقتی که سراغمون نیومده، نه باورش می‌کنیم، نه می‌تونیم درکش کنیم.