بریده‌هایی از کتاب روی چرخ زندگی

اما گاهی واقعاً همه‌چیز تحمل‌ناپذیر می‌شود. دیگر حوصله ندارم بنشینم و آدم‌های سالم را تماشا کنم.

سامنر، پسری دارد که به فلج مغزی مبتلا است. این خانواده در نشویل، ایالت تنسی زندگی می‌کنند.

چارلی٬ تو پرتوی از نور خورشیدی. همه می‌خواهند از گرمای وجودت بهره ببرند٬ من هم همین‌طور. صندلی چرخدارت هرگز نمی‌تواند مانع تو شود و باورم نمی‌شود آن‌قدر خوش‌اقبالم که مادر تو باشم.

«بعضی‌وقت‌ها، بهترین کار همونیه که از قبل براش برنامه‌ریزی نکرده بودی.»

چطور می‌شود به آدم‌بزرگ‌ها تفهیم کرد وقتی تااین‌حد به یکی از آرزوهایت نزدیک می‌شوی، چه حال‌وهوایی داری؟

«خُب، طبق گفتهٔ انجیل، هیچ‌چیز توی این دنیا جدید نیست. به نظرم بهتره چیزی رو انتخاب کنی که حرفِ دلت رو می‌زنه.»

«من نمی‌خوام دادوبیداد کنم.» «خوبه. پس فقط من دادوبیداد می‌کنم.»

و می‌دانم نمی‌توانم در این کشمکش پیروز باشم. وقتی پای عزیزانت وسط باشد، نمی‌توانی درست بجنگی.

«مامانت فقط می‌خواد بهت کمک کنه.» «من نباید حق اظهارِنظر داشته باشم؟»

تصمیم گرفتم همین کار را بکنم. کاری را انجام بدهم که خوب بلدم؛ حتی اگر برای دیگران مهم نباشد.