بریده‌هایی از کتاب جادو فروش؛ با ۵۵۵ تماس بگیرید!

واقعیت این است که هر آنکه تابه‌حال زیسته؛ در میان فقدان‌ها و دل‌شکستگی‌ها زیسته. بله، شادی هست، اما هر انسانی دیر یا زود طعم غم را می‌چشد. دردکشیدن عجیب نیست. دوستان ناامیدت می‌کنند، کسی به تو خیانت می‌کند و همواره ممکن است عزیزی را از دست بدهی. آغازکردن داستانی زیر سایهٔ غم‌واندوه، آزاردهنده است. اما باید به یاد داشت که در پس هر سختی، ردّپایی از جادو پیداست.

چرا اجازه می‌دیم گذشته این‌طوری فلجمون کنه؟

«اگه فردا شادی رو پیدا کردی، یادت نره کدوم غم‌ها بودن که تو رو به اون رسوندن!»

«اگه فردا شادی رو پیدا کردی، یادت نره کدوم غم‌ها بودن که تو رو به اون رسوندن!»

واقعیت این است که هر آنکه تابه‌حال زیسته؛ در میان فقدان‌ها و دل‌شکستگی‌ها زیسته. بله، شادی هست، اما هر انسانی دیر یا زود طعم غم را می‌چشد. دردکشیدن عجیب نیست. دوستان ناامیدت می‌کنند، کسی به تو خیانت می‌کند و همواره ممکن است عزیزی را از دست بدهی. آغازکردن داستانی زیر سایهٔ غم‌واندوه، آزاردهنده است. اما باید به یاد داشت که در پس هر سختی، ردّپایی از جادو پیداست.

«فهم و درک مردم دست من نیست. من مثل اون‌ها نیستم که از دنیا جایی بسازم که توش هیچ فرصتی برای پیشرفت و به‌چالش‌کشیدن آدم‌ها نباشه.»

«همیشه از اینکه توی دنیا این‌همه آدم هست و هر کدوم از ما، توی زندگی‌هامون این‌همه داستان داریم، تعجب می‌کنم.»

کلارک گفت: «انگار بیشتر آدم‌های منطقی فکر می‌کنن جادوگرها واقعی نیستن.» اوزی موافق بود: «آره... ولی یه وقت‌هایی همین آدم‌های منطقی همه‌چیز رو خراب می‌کنن.»

دلت نمی‌خواد روی آتیش گوشتی، چیزی کباب کنی؟» «بدم نمی‌آد.» «کلاغ نباشه فقط.» اوزی پرسید: «تو کلاغی؟» «آره فکر کنم.»

اگه دنیا پُر باشه از آدم‌های ترسناکی که کلاغ کباب می‌کنن و پدرومادرها رو می‌دزدن، چی؟» «باید بری بیرون تا بفهمی! بعضی آدم‌ها بدجنس‌ان و بعضی‌ها خوبن. بدشانسی تو این بود که فقط بدجنس‌ها رو دیدی

«چیزهای زیادی در این دنیا، برای جلب توجه شما در نبردند... تنها آن کسی برنده است که صادق باشد.»

«بدترین کاری که یه آدم می‌تونه بکنه اینه که حسرت گذشته‌ش رو بخوره.

«فهم و درک مردم دست من نیست. من مثل اون‌ها نیستم که از دنیا جایی بسازم که توش هیچ فرصتی برای پیشرفت و به‌چالش‌کشیدن آدم‌ها نباشه.»

کلارک گفت: «دنیا هنوز همونه. فقط جا برای پرواز، بیشتر شده.»

«امان از ابرهای ناآگاهی که جلوی هوش ما رو گرفته‌ن!»

اوزی خیلی تنها بود و قرار بود مدتی طولانی، همین‌طور تنها بماند. ‫تنهایی ترسناک است. ‫و ترسناک‌تر می‌شود اگر تنها باشی و هفت‌ساله و جز خودت کسی را نداشته باشی.

وقتی داشتند به‌طرف در می‌رفتند، اوزی پرسید: «من کی‌ام؟» «این از اون سؤال‌هاست که یه عمر باید زندگی کنی تا به جوابش برسی. انگار که از من بخوای برات خورشید رو توی روز اولی که دیدمش، توصیف کنم! تعریف من از خورشید ممکنه خیلی ساده و ابتدایی باشه. آدمیزاد اول باید زندگی کنه که بشه تعریفش کرد.»

«اگه محکم به هدفت بچسبی، هیچ مشکلی اون‌قدر بزرگ نیست که حل نشه.»

«اگه فردا شادی رو پیدا کردی، یادت نره کدوم غم‌ها بودن که تو رو به اون رسوندن!»

واقعیت این است که هر آنکه تابه‌حال زیسته؛ در میان فقدان‌ها و دل‌شکستگی‌ها زیسته. بله، شادی هست، اما هر انسانی دیر یا زود طعم غم را می‌چشد. دردکشیدن عجیب نیست. دوستان ناامیدت می‌کنند، کسی به تو خیانت می‌کند و همواره ممکن است عزیزی را از دست بدهی. آغازکردن داستانی زیر سایهٔ غم‌واندوه، آزاردهنده است. اما باید به یاد داشت که در پس هر سختی، ردّپایی از جادو پیداست.