بریده‌هایی از کتاب شب سراب

اگر کارت را دوست داشته باشی پیر نمی‌شوی، اگر زندگی‌ات را دوست داشته باشی جوان می‌مانی!

بی‌دل گمان مبر که نصیحت کند قبول من گوش استماع ندارم لمن یقول؟

همیشه زن کوچک‌تر از شوهرش بوده. بوده که بوده، غلط بوده، احمقانه بوده

آنهایی که در کسب و کارشان انصاف ندارند، عاقبت به خیر نمی‌شوند.

از قدیم و ندیم گفته‌اند آنجا برو که بخوانند، نه آنجا که برانند.

سحرگه به تن سر به سر تاج داشت، شبانگه نه تن سر نه سر تاج داشت

«حال دل با تو گفتنم هوس است.»

طبع آدم باید والا باشد. آن‌قدر ثروتمند هست که طبیعت گدا دارد

خیلی راحت، خیلی آسان، به یک چشم به هم زدن، با یک تلنگر، همه چیز از بین می‌رود و از اوج آسمان به حضیض زمین می‌افتی. پس باید مدام مواظب باشی، مدام خودت را بپایی، حرفت را، کارت را، حرکت چشم و دستت را، مبادا... مبادا یک نقطه بی‌جا بیفتد که معنی، کاملاً برعکس می‌شود.

مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم

چو شو گیرم خیالش را در آغوش سحر از بسترم بوی گل آید

ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

آدمیزاد حتی قدرت تحمل افکار و اعمال خودش را ندارد، می‌ترکد، منفجر می‌شود

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر وه که با خرمن مجنون دل افکار چه کرد ساقیا جام میم ده که نگارنده غیب نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد

کشتن شمع چه حاجت بود از بیم رقیبان پرتو حُسن تو گوید که تو در خانه مایی

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت بغمزه مسئله‌آموز صد مدرس شد

خیلی‌ها هستند یاد نمی‌دهند، بخیلند، همیشه فن آخر را برای خودشان نگه می‌دارند،

پیر بشی اما عاجز نشی!

ضایع مساز رنج و دوای خود ای طبیب دردیست درد ما که مداوا نمی‌شود

همیشه زن کوچک‌تر از شوهرش بوده. بوده که بوده، غلط بوده، احمقانه بوده، برای همین این همه زن بیوه دور و برمان پُر شده است. شوهر پیر و پاتال مُرده زن جوان آواره شده، بچه‌های نیم وجبی سرگردان شدند!