بریده‌هایی از کتاب باد در میان پرده‌ های اتاق می‌ وزید

دردآورست است که یک انسان بی‌درد بخواهد دردت را کم و کوچک نشان دهد.

یک فرد ضعیف همیشه به دنبال قهرمان می‌گردد.

هرچند که همیشه رأی اکثریت ملاک است، ولی تاریخ را اقلیت‌ها می‌سازند.

کسی که حقیقت آزارش می‌دهد، فقط دروغ است که می‌تواند آرامش کند

اگر حرف نزنی، مردم فکر می‌کنند که دردی هم نداری، ولی مردم نمی‌دانند کسی که داد و بیداد می‌کند، دردش زیاد نیست. درد زیاد، آدم را لال می‌کند.

باید به دو چیز اعتراف کنم، اول اینکه خطرناک‌ترین سفر، سفر به درون است و دوم اینکه جستجو در درون به اندازهٔ عمر خود آدمی زمان‌بر است.

انسان بعد از بحران دیگر آن انسان قبل از بحران نیست. یا بدتر از قبل است یا بهتر از قبلش

شاید بهترین مثال برای طبیعت انسان، راه افتادن کودک باشد. برای سرپا ایستادن باید زمین خورد. نمی‌دانستم که برای نترسیدن هم، باید خیلی ترسید

مادر در متنی آورده بود: زمان، گرد و خاک تلخ‌ترین حوادث را می‌خواباند، ولی زمان نمی‌تواند باعث فراموشی شود. مدت‌هاست چایم را بدون قند می‌نوشم. با همهٔ تلخ‌بودنش می‌نوشم و لذت می‌برم. پس از یک چیز تلخ هم می‌توان لذت برد. شاید از یک حادثهٔ تلخ هم بتوان لذت برد. زنده‌بودنت این را می‌خواهد بگوید که هنوز دنیا از تو ناامید نشده است

اگر حرف نزنی، مردم فکر می‌کنند که دردی هم نداری، ولی مردم نمی‌دانند کسی که داد و بیداد می‌کند، دردش زیاد نیست. درد زیاد، آدم را لال می‌کند.