بریده‌هایی از کتاب باد در میان پرده‌ های اتاق می‌ وزید

جهالت باعث می‌شود که انسان فکر کند چیزهایی را که می‌داند کافی و درست است و این، کار دستش می‌دهد.

اگر راه فراری از ترس وجود ندارد، چمدانت را برای یک سفر طولانی و شاید بی‌بازگشت به درونت ببند.

انسان‌های این قرن نسبت به قرون گذشته متوهم‌تر و بی‌هویت‌ترند. انسان‌های قرون گذشته محیط اطراف‌شان را کم تغییر می‌دادند و تصاویر ذهنی دوران کودکی‌شان با بزرگسالی‌شان چندان تفاوتی نداشت. اما مردم عصر ما آنچه در بزرگسالی از دوران کودکی در ذهن دارند با دنیای بیرون کلاً متفاوت است. ما تا توانستیم همهٔ چیزهای دوروبرمان را به اسم پیشرفت تغییر دادیم. ما در آینده‌ای که ساختیم، احساس غربت می‌کنیم. چون رنگ و بوی گذشته را ندارد. گذشته در ذهن ماست و بیشتر از همهٔ دوران‌ها به خاطرات دوران کودکی فکر می‌کنیم.

اگر در زندگی به جواب نمی‌رسید، به چیزی پی نمی‌برید، به کودکی رجوع کنید

پیری، شنیدن صدایی از درون است که به انسان می‌گوید، دیگر چیزی به آخرش نمانده است.

عشق این قدرت را دارد که یک آدم بدبین را به یک آدم خوش‌بین تبدیل کند. ولی عشق به یک نفر کافی نیست. برای خوش‌بین‌بودن، باید به همه‌چیز عشق ورزید