بریده‌هایی از کتاب ذهن آگاهی

پژوهش‌ها نشان داده‌اند افراد نزدیک به ۴۷ درصد از زمان بیداری‌شان را به فکر کردن در مورد چیزی غیر از کاری که دارند انجام می‌دهند می‌گذرانند [۱]. به عبارت دیگر، خیلی از ما طبق هدایت‌گرِ خودکار عمل می‌کنیم.

جلوی همه از ارزشی که هر فردی برای تیمتان دارد حرف بزنید

۱.      مکان خلوت ساکتی پیدا کنید، که به مدت چند دقیقه کسی مزاحمتان نشود. برای مثال، درِ اتاق کارتان را ببندید و تلفن‌تان را روی حالت بی‌صدا بگذارید. ۲.      راحت بنشینید با پشتِ صاف، ولی در حال ریلکس. ۳.      توجه‌تان را روی نفس‌تان متمرکز کنید، به حسی که موقعِ دم و بازدم دارید توجه کنید و با نفسِ بعدی، این روند را از نو شروع کنید. ۴.      نگاه مثبت یا منفی به نفس کشیدن‌تان نداشته باشید، یا سعی نکنید به هر شکلی تغییرش دهید. ۵.      هر چیز دیگری را که به ذهن‌تان می‌آید، به چشم عاملی حواس‌پرت‌کُن ببینید ـ افکار، صداها ... هر چیزی. آن‌ها را رها کنید و توجه‌تان را به نفس‌تان برگردانید.

همیشه راه‌های بسیاری وجود دارد و راهی که شما انتخاب می‌کنید به شرایطِ موجود بستگی دارد.

آنچه که استرس‌زاست، تمام ارزیابی‌های ذهن‌ناآگاهانهٔ منفی ماست و این نگرانی که از پس مشکلات برنخواهیم آمد.

راستی، اظهارنظرهای ذهن‌آگاهانهٔ کیفی که نشان از حضور کامل شما در لحظه دارد، به رابطه‌های بین‌فردی هم کمک می‌کند. اگر دارید از کسی تعریف می‌کنید، جملهٔ «چقدر عالی به نظر می‌رسی»، به اندازهٔ جمله‌ای مثل این اثرگذار نیست که: «چشم‌هایت امروز برق می‌زنند». برای گفتن چنین حرفی، باید در آن لحظه واقعاً حضور داشته باشید. و صد البته آدم‌ها متوجه این مسئله و قدردان آن خواهند بود.

«ترجیح می‌دهم آدم‌ها کار درست را به دلیل اشتباهی انجام دهند، تا اینکه اصلاً کار درست را انجام ندهند!»

دادن هدیه‌های کوچک به کارکنان، دعوت آن‌ها به ناهار یا شام در یک رستوران خوب، برگزاری مراسم «کارمندِ منتخب ماه»، و برپا کردن «دیوارهای قدردانیِ» مجازی یا واقعی، که روی آن‌ها همکاران می‌توانند از یکدیگر بابت کمک‌شان تشکر کنند.

تلاش برای ذهن‌آگاه بودن و حضور در لحظه، به معنای گذران زندگی با ریتم کُند نیست؛ بلکه معنایش افزایش تمرکز و آگاهی، هم در کار و هم در زندگی، است. ذهن‌آگاهی، عامل‌های حواس‌پرت‌کُن را از بین می‌برد و کمک می‌کند در مسیرِ رسیدن به هدف‌هایتان ـ چه هدف‌های شخصی و چه کاری ـ بمانید.

چشم‌هایتان را ببندید، ریلکس باشید و راست بنشینید. تمام تمرکز خود را روی تنفس‌تان بگذارید و فقط جریان پیوسته‌ای از توجه را روی تجربهٔ نفس کشیدن‌تان حفظ کنید: دم،‌ بازدم. دم، بازدم. برای کمک به حفظِ تمرکز روی نفس کشیدن‌تان، هر بازدم را بی‌صدا بشمارید. هر بار که دیدید حواستان دارد پرت می‌شود، صرفاً با برگرداندن تمرکز روی نفس کشیدن‌تان جلوی این مسئله را بگیرید