بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

اگر قرار است که مرگْ خاطرات شما را پاک کند چه اهمیتی دارد که آن‌ها را تا همان لحظهٔ آخر به دوش بکشید؟

«از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که در آن مجبور به ایجاد تغییر در سایرین هستید، بپرهیزید.»

«ماشین‌های به دنبال تأیید»

«همهٔ آن‌هایی که شما را به خودشان فرامی‌خوانند، شما را از خودتان بازمی‌دارند.»

«اگر تکلیف واقعیت را روشن نکنید، واقعیت تکلیف شما را روشن خواهد کرد».

«هیچ‌چیز خسته‌کننده‌تر و در بلندمدت زجرآورتر از تلاش روزانه برای باور چیزهایی نیست که هر روز غیرقابل‌باورتر می‌شوند. دست کشیدن از این تلاش، یک شرط ناگزیرِ خوشبختی قطعی و پایدار است.»

اگر دنبال حرفه‌ای در حوزهٔ موسیقی هستید، تحت هیچ شرایطی سراغ ویولن و پیانو نروید. نوازندگان ویولن و پیانو ناراضی‌ترین موسیقیدان‌های کرهٔ زمین‌اند. چون فشار رقابت در کار آن‌ها دیوانه‌وار است. تازه به طور مداوم دارد بیشتر هم می‌شود چون سالن‌های کنسرت در سرتاسر دنیا، هر سال با هزاران هنرمند پیانو و ویولن از آسیا پُر می‌شود. بهتر است سراغ سازهای دیگر بروید. این‌طوری پیدا کردن یک جای خالی در گروه ارکستر برای‌تان به‌مراتب ساده‌تر می‌شود و حتا اگر در کارتان خیلی سطح بالا نباشید، مردم از میزان توانایی شما تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند

وقت آن رسیده که دست از ستایش همه‌فن‌حریف بودن برداریم. اکنون ده هزار سال است که تنها راه رسیدن به موفقیت حرفه‌ای و رفاه اجتماعی از مسیر تخصصی‌سازی بوده است.

یک انسان عصر حجری تنها در صورتی می‌توانست به زندگی ادامه دهد که همه‌فن‌حریف باشد. یک انسان متخصص در یک حوزهٔ خاص، هیچ شانسی برای بقا نداشت. ده هزار سال بعد، حالا شرایط برعکس شده؛ مردم فقط در صورتی دوام می‌آورند که متخصص باشند و کسانی که دستی در همهٔ کارها دارند شانسی ندارند. مابقی انسان‌های همه‌فن‌حریف، آچارفرانسه‌های همه‌کاره، همه‌چیزنویس‌ها در جامعهٔ خبرنگاری، دیده‌اند که چه‌طور ارزش کارشان سقوط کرده. شگفت‌انگیز است که آموزش عمومی با چه سرعتی غیرقابل‌استفاده شده است.

بخشی از یک زندگی خوب این است که حقایقِ گفته‌شده را بپذیرید. روی باغچهٔ خود، روی زندگی روزمرهٔ خود تمرکز کنید و مطمئن باشید که آن‌قدر علف هرز پیدا خواهید کرد که بی‌کار نمانید. چیزهایی که در طول زندگی برای شما اتفاق می‌افتد، به‌خصوص بادهای شدیدتر تقدیر، ارتباط کمی با این دارد که شما انسان خوب یا بدی هستید. پس غم‌ها و بداقبالی‌ها را با آرامش و بردباری بپذیرید. با موفقیت‌های باورنکردنی و بدشانسی‌های غیرقابل تحمل دقیقاً یک‌جور برخورد کنید.

جهان اساساً نامنظم، تصادفی و غیرقابل‌پیش‌بینی است. اگر اسناد تاریخی را به اندازهٔ کافی خوانده باشید، به این نتیجه رسیده‌اید که همهٔ تحولات مهم تا حدی تصادفی بوده‌اند و حتا برجسته‌ترین شخصیت‌های تاریخ جهان هم در دوران خود صرفاً عروسک خیمه‌شب‌بازی بوده‌اند. کلید زندگی خوب در این است: از «مردان بزرگ» بت نسازید و به این توهم که خودتان هم می‌توانید یکی از آن‌ها باشید پایان دهید.

می‌خواهم بزرگ‌ترین راز نویسندگی را برای‌تان برملا کنم: بهترین ایده‌ها زمانی به سراغ‌تان می‌آیند که مشغول نوشتن هستید، نه در حال فکر کردن. حتا اگر نویسنده هم نباشید، این تمهید به کارتان می‌آید، چرا که این موضوع در تمام فعالیت‌های انسانی مصداق دارد. یک مدیر فروش هر چه‌قدر هم که در مورد مصرف‌کنندگان تحقیق کرده باشد، تا زمانی که محصولش را تولید و روانهٔ بازار نکند، متوجه نخواهد شد که آن موفق خواهد بود یا نه. اصلاح‌های پُرشمار و بارها دست رد زدن به سینهٔ یک فروشنده است که او را به لحن و بیان آرمانی خود می‌رساند، نه مطالعهٔ دفترچه‌های راهنمای فروش. سروکله زدن روزمره با فرزندان است که پدرومادر را در بچه‌داری خبره می‌کند، نه مطالعهٔ چند کتابچه. تمرین است که موسیقیدان‌ها را به درجهٔ استادی می‌رساند، نه بحث دربارهٔ قابلیت سازهای‌شان.

یک تحقیق از مدال‌آوران بازی‌های المپیک ۱۹۹۲ بارسلونا نشان داد که برندگان مدال نقره احساس رضایت کمتری نسبت به دارندگان برنز داشتند. چرا؟ چون برندگان نقره خودشان را با برندگان مدال طلا مقایسه می‌کنند درحالی‌که برندگان برنز خود را با کسانی مقایسه می‌کنند که هیچ مدالی کسب نکرده‌اند. با تفریق ذهنی شما همیشه خودتان را با بی‌مدال‌ها مقایسه می‌کنید و مشخص است که این «بی‌مدال‌ها» را می‌توانید به هر گروه دیگری از جامعه تعمیم بدهید. به طور کلی تفریق ذهنی یک روش مؤثر برای فریب ذهن و بها دادن بیشتر به جنبه‌های مثبت زندگی است. این کار موجب شادمانی شما می‌شود

، به این فکر کنید که اگر داشته‌های‌تان را نداشتید، چه‌قدر جای خالی‌شان برای‌تان محسوس می‌بود.

در مجموع: مستقل فکر کنید، بیش‌ازاندازه به خط‌مشی یک حزب پای‌بند نباشید و مهم‌تر از همه فاصلهٔ ایمنی را با تعصبات حفظ کنید. هر چه سریع‌تر متوجه شوید که شناختی از جهان ندارید، جهان را بهتر خواهید شناخت

ما به صورت سیستماتیک تأکید بیش‌ازاندازه‌ای روی نقش فرماندهان نظامی، سیاست‌مداران، جراحان اورژانس و درمانگرهای موفق داریم و درعین‌حال، به نقش اشخاصی بی‌توجه‌ایم که جامعه و اعضای آن را از فاجعه در امان می‌دارند. آن‌ها قهرمانان واقعی و عاقلان واقعی‌اند: پزشک‌های عمومی توانمند، معلمان خوب، قانون‌گذاران فهمیده و دیپلمات‌های کاربلد.

عقل یک مهارت عملی است؛ مقیاسی از توانایی ما در راهبری زندگی. هنگامی که متوجه شوید در مورد تقریباً همهٔ دشواری‌ها اجتناب از مشکلاتْ ساده‌تر از حل کردن آن‌هاست، این توصیف ساده خودبه‌خود نمایان می‌شود: «عقل یعنی پیش‌گیری.»

قبلاً هرگز مردم این‌قدر خودشان را با همدیگر مقایسه نمی‌کردند. به لطف اینترنت حسادت به بیماری فراگیر عصر حاضر تبدیل شده است. پس بعد از این‌که شبکه‌های اجتماعی را کنار گذاشتید باید تلاش کنید در زندگی روزمره مقایسهٔ خود با بقیه را به حداقل برسانید. مثلاً از گردهمایی‌های همکلاسی‌های سابق مدرسه‌تان اجتناب کنید. مگر آن‌که از هر نظر برتر باشید؛ به لحاظ درآمد، موقعیت اجتماعی، سلامتی و خوشبختی خانوادگی، اما تا به این میهمانی‌ها نروید از کجا می‌فهمید که در همهٔ زمینه‌ها بهترین هستید؟ نمی‌توانید متوجه شوید؛ به همین دلیل اصلاً نباید به این گونه مراسم بروید. شهر و محلهٔ زندگی‌تان را طوری انتخاب کنید که بین اطرافیان‌تان «نخبه» باشید.

همهٔ آن‌چه متعلق به شماست و برای‌تان ارزشمند و عزیز است، سلامتی‌تان، همسرتان، فرزندان‌تان، دوستان‌تان، خانه‌تان، اموال‌تان، سرزمین‌تان، اعتبارتان و همین‌طور جایگاه اجتماعی‌تان، همگی گذرا هستند. دلبستهٔ هیچ‌کدام‌شان نباشید. آرامش‌تان را حفظ کنید. اگر سرنوشت این‌ها را به شما بخشید، خوشحال باشید، اما همیشه یادتان باشد که این‌ها زودگذر، شکننده و موقتی‌اند. بهترین نگاه ممکن این است که فرض کنید همهٔ آن‌ها به امانت پیش شما هستند و هر لحظه ممکن است به هر وسیله‌ای، یا در نهایت مرگ، از شما پس گرفته شوند.

وقتی از شما می‌خواهند که راجع‌به این یا آن اظهارنظر کنید، از انجام آن خودداری کنید. خواهید دید که زمین به شکل شگفت‌انگیزی بدون اظهارنظر شما هم به چرخش خود ادامه می‌دهد.